[ویکی فقه] قشقایی لفظی ترکی و به معنای فراری است. ایل قشقایی در ایالت فارس مسکن دارند. این طایفه سفید پوست و دارای خصائص نژاد آرین می باشند. زبانشان ترکی است و به طور کلی به طوایف عمله، کشکولی بزرگ و کوچک، شش بلوکی، دره شوری و فارسیمدان تقسیم می شوند. هر کدام از این طایفه ها به تیره و هر تیره به چندین زیر تیره و هر زیر تیره به چندین شاخه و هر شاخه به چندین ایشوم و هر ایشوم به چندین خانوار تقسیم می شود. جمعیت ایل مطابق سرشماری انجام شده در زمان رضاشاه بالغ بر هجده هزار خانوار بوده است.
در خصوص مساله اصل و نسب، نام و زمان ظهور عشایر قشقایی در ایران چندین روایت وجود دارد. بنابر یکی از این روایات، قشقاییان و یا لااقل قدیمی ترین بخش آنان از اخلاف خلج ها (یکی از اقوام ترک اغوزها که در قرن یازدهم از آسیای مرکزی به ایران هجوم آوردند) هستند. دومورینیو نیز روایت منشاء قشقایی ها از تبار خلج ها را محتمل تر می داند؛ اما افرادی مثل اولنس دوشوتن به نقل از یک ایلخان قشقایی نژاد آن ها را از آق قیونلوها می داند که در نیمه نخست قرن شانزدهم توسط شاه اسماعیل خان صفوی به فارس مهاجرت داده شده اند و عده ایی نیز بر این باورند که قشقایی ها مهاجرینی از آسیای مرکزی بوده و با لشکریان مغول به ایران آمده اند. تعداد روایات نژاد قشقایی ها به عقیده ما فقط نتیجه عدم کفایت تحقیق و تفحص در این مساله نیست. اطلاعات به دست آمده، دلیلی به دست ما می دهد، نتیجه بگیریم که اقوام قشقایی در طول تاریخ از یک نژاد نبوده اند که با یک سرمنشاء واحد به هم مرتبط باشند. مشترکات آن ها به تدریج از عناصر ناهمگون و با نژادهای مختلفی شکل گرفته که در زمان های مختلف در ترکیب آن گروه نژادی که بعدها اقوام قشقایی نام گرفت وارد شدند.
قشقایی ها در اواخر حکومت رضاشاه
ایل قشقایی به علت قرار گرفتن در منطقۀ جغرافیای خاص همیشه در زمرۀ ایلات صاحب اعتبار بوده اند و نهاد قدرت چه در دورۀ قاجار و چه پس از آن نمی توانست ظرفیت های پیدا و پنهان آنان را نادیده بگیرند. تا جایی که رضاشاه و بعد از او پسرش محمدرضا نیز از این امر غافل نبوده و در اکثر مواقع مشکلاتی را برای آن ها ایجاد می کردند. دوران حکومت رضاشاه برای تمام عشایر از جمله قشقایی ها دورۀ بسیار بد و ناگواری بود. او با استفاده از زور سعی در تخته قاپو کردن قشقایی ها داشت و با این کار فشار سنگینی را بر آن ها تحمیل کرد. پس از عزل او پسرش محمدرضا قدرت را به دست گرفت. قشقایی ها به زندگی کوچ نشینی بازگشتند. از نو مسلح شده و نفوذ خود را در زندگی سیاسی – اجتماعی فارس احیا کردند. به عبارت دیگر بعد از سقوط رضاشاه با توجه به وضعیتی که بر اثر جنگ بر کشور حاکم شده بود، قشقایی ها در نواحی جنوب اقتدار بسیاری به دست آوردند و سران آن ها که در دوران رضاشاه اسیر و تبعید شده بودند، توانستند دوباره به ایل خود باز گردند.
شروع جنگ های قشقایی
قشقایی با دولت مرکزی چندین جنگ داشتند.
← جنگ قلعه پریان
...
در خصوص مساله اصل و نسب، نام و زمان ظهور عشایر قشقایی در ایران چندین روایت وجود دارد. بنابر یکی از این روایات، قشقاییان و یا لااقل قدیمی ترین بخش آنان از اخلاف خلج ها (یکی از اقوام ترک اغوزها که در قرن یازدهم از آسیای مرکزی به ایران هجوم آوردند) هستند. دومورینیو نیز روایت منشاء قشقایی ها از تبار خلج ها را محتمل تر می داند؛ اما افرادی مثل اولنس دوشوتن به نقل از یک ایلخان قشقایی نژاد آن ها را از آق قیونلوها می داند که در نیمه نخست قرن شانزدهم توسط شاه اسماعیل خان صفوی به فارس مهاجرت داده شده اند و عده ایی نیز بر این باورند که قشقایی ها مهاجرینی از آسیای مرکزی بوده و با لشکریان مغول به ایران آمده اند. تعداد روایات نژاد قشقایی ها به عقیده ما فقط نتیجه عدم کفایت تحقیق و تفحص در این مساله نیست. اطلاعات به دست آمده، دلیلی به دست ما می دهد، نتیجه بگیریم که اقوام قشقایی در طول تاریخ از یک نژاد نبوده اند که با یک سرمنشاء واحد به هم مرتبط باشند. مشترکات آن ها به تدریج از عناصر ناهمگون و با نژادهای مختلفی شکل گرفته که در زمان های مختلف در ترکیب آن گروه نژادی که بعدها اقوام قشقایی نام گرفت وارد شدند.
قشقایی ها در اواخر حکومت رضاشاه
ایل قشقایی به علت قرار گرفتن در منطقۀ جغرافیای خاص همیشه در زمرۀ ایلات صاحب اعتبار بوده اند و نهاد قدرت چه در دورۀ قاجار و چه پس از آن نمی توانست ظرفیت های پیدا و پنهان آنان را نادیده بگیرند. تا جایی که رضاشاه و بعد از او پسرش محمدرضا نیز از این امر غافل نبوده و در اکثر مواقع مشکلاتی را برای آن ها ایجاد می کردند. دوران حکومت رضاشاه برای تمام عشایر از جمله قشقایی ها دورۀ بسیار بد و ناگواری بود. او با استفاده از زور سعی در تخته قاپو کردن قشقایی ها داشت و با این کار فشار سنگینی را بر آن ها تحمیل کرد. پس از عزل او پسرش محمدرضا قدرت را به دست گرفت. قشقایی ها به زندگی کوچ نشینی بازگشتند. از نو مسلح شده و نفوذ خود را در زندگی سیاسی – اجتماعی فارس احیا کردند. به عبارت دیگر بعد از سقوط رضاشاه با توجه به وضعیتی که بر اثر جنگ بر کشور حاکم شده بود، قشقایی ها در نواحی جنوب اقتدار بسیاری به دست آوردند و سران آن ها که در دوران رضاشاه اسیر و تبعید شده بودند، توانستند دوباره به ایل خود باز گردند.
شروع جنگ های قشقایی
قشقایی با دولت مرکزی چندین جنگ داشتند.
← جنگ قلعه پریان
...
wikifeqh: ایل_قشقائی