عبدالملک بن نوح

نام دو تن از امیران سامانی می باشد:
عبدالملک یکم سامانی
عبدالملک دوم سامانی

[ویکی فقه] عبدالملک دوم آخرین امیر سامانی می باشد که بر امارت سامانیان جلوس نمود؛ ولی در این امارت که حدود نه ماه به طول انجامید عملا بازیچه دست دیگران بود و از خود قدرت و اقتداری نشان نداد و بیشتر شاهد منازعات و درگیرهای شدید نظامی و سیاسی بین دیگر مدعیان بود که در مناطق مختلف قلمرو سامانی سر برافراشته و برای پیشبرد اهداف خویش با دیگر حریفان می جنگیدند.
در سالهای پایانی حکومت سامانیان که دچار مشکلات بسیاری بود و در واقع نفسهای آخر خود را می کشید و به محتضری می ماند که هر لحظه در انتظار مرگ به سر می برد و از سویی حاکمان آخرین این سلسله بسیار ضعیف و ناتوان بودند و بازیچه قدرتهای اطراف قرار می گرفتند. امیران سامانی و حکمرانان دیگر مناطق عملا انتخاب امیر از دودمان سامانی را به دست گرفته بودند. به امارت رسیدن عبدالملک بن نوح نیز پیرو همین قاعده صورت گرفت به این ترتیب که در جلسه ای که بکتوزون (از سرداران بزرگ و حاجب دربار و امیر خراسان در زمان منصور بن نوح) در روز چهارشنبه دوازدهم صفر سال ۳۸۹ قمری جهت مشخص شدن تکلیف محمود غزنوی تشکیل داده بود، امیر منصور را بازداشت کردند و حتی پس از یک هفته چشمانش را میل کشیده و نابینا نمودند و پس از آن وی را به بخارا فرستادند و برادر خردسالش عبدالملک بن نوح را بر تخت امارت نشانده و با وی بیعت نمودند.
آغاز فروپاشی حکومت سامانیان
عبدالملک دوم آخرین امیر سامانی می باشد که بر امارت سامانیان جلوس نمود؛ ولی در این امارت که حدود نه ماه به طول انجامید عملا بازیچه دست دیگران بود و از خود قدرت و اقتداری نشان نداد و بیشتر شاهد منازعات و درگیرهای شدید نظامی و سیاسی بین دیگر مدعیان بود که در مناطق مختلف قلمرو سامانی سر برافراشته و برای پیشبرد اهداف خویش با دیگر حریفان می جنگیدند. به دنبال حرکت بکتوزون و فائق خاصه در نابینا کردن منصور سامانی و به امارت نشاندن عبدالملک دوم، محمود غزنوی از شنیدن این خبر سخت خشمگین شده تا جایی که در مقابل لشکریان خویش قسم یاد کرد در صورت دست یابی به بکتوزون انتقام منصور را از وی گرفته و او را نابینا سازد.
← ایجاد صلح موقت
محمود پس از برتری و غلبه بر بکتوزون، فائق و سیمجوری، موقعیت بسیار مناسبی برای استیلاء و تسلط بر خراسان را پیش روی داشت و از آنجا که در نظر وی امیر عبدالملک بن نوح مشروعیت حکومت خراسان بزرگ را نداشت به همین جهت فتح نامه خود را برای خلیفه القادر بالله در بغداد ارسال کرد و از این راه توانست حمایت فقهای خراسان را نیز که حامی خلافت عباسی بودند و در روزگار سامانیان اطاعت پذیری امراء سامانی را از دربار بغداد کمرنگ دیده بودند به خود جلب نماید و خود محمود نیز در فتح نامه ارسالی به خلیفه علت مخالفت خود با امیر سامانی و حکومت آنان را عدم قبول خلافت عباسیان دانست.
دعوت به نام امیر سامانی در نیشابور
...