فقه قرانی

[ویکی فقه] فقه قرآنی. قرآن کریم به دانش فقه هستی بخشیده است. با نزول قرآن کریم بسیاری از علوم از جمله فقه پایه گذاری شد. در حقیقت قرآن با فرود آمدن آیاتی که جنبه عملی داشت، مخاطبان را متوجه تکالیفی نمود که از آنها خواسته بود. قرآن نه تنها به مسائل فقهی پرداخت، برای رسیدن به ناگفته ها، مبناسازی هم نمود تا عالمان آگاه به قرآن بتوانند در پرتو آن به فروعات دست یابند. این مبناسازی در قالب بیان آیات الاصول و آیات القواعد و معرفی منابع تجلی کرده است.
درباره ارتباط قرآن با فقه، نخست به مقدمه ای کوتاه اشاره می کنیم؛ سپس مباحث ضروری در این باره را از نظر می گذرانیم:
مقدمه بحث
قرآن کتاب آسمانی خاتم الانبیاء حضرت محمد بن عبدالله (صلی الله علیه وآله) و دربردارنده همه نیازهای بشری تا روز قیامت است؛ و فقه اصطلاحی «علم به احکام شرعیه از طریق ادله آن است» و احکام شرعیه زندگی سعادتمندانه انسان ها را تضمین می نماید. بنابراین می بایست بین قرآن و فقه رابطه تنگاتنگی وجود داشته باشد؛ زیرا هدف نهایی هر دو رسانیدن بشر به سر منزل مقصود و تأمین آسایش و رفاه و امنیت حیات مادی و نیل به سعادت و زندگی برتر معنوی و روحانی می باشد. جهت تبیین این ارتباط به اختصار مباحثی را مطرح می نماییم.
قرآن در نگاه فقه
ائمه هدی (علیهم السلام) که مفسران قرآن کریم و بیان کنندگان احکام و حدود الهی اند، برای بیان احکام به قرآن تمسک کرده اند و آن بزرگواران این کتاب الهی را مجموعه احکام و تشریع معرفی نموده اند.
← حدیثی از امام علی
...