[ویکی فقه] سوره إنفطار. اِنْفِطار، نام هشتاد و دومین سوره از قرآن مجید، دارای ۱۹ آیه ، ۸۸ کلمه و ۳۲۵ حرف است. از این سوره به مناسبت در باب صلات سخن رفته است.
این سوره را در عهد نخستین «اِنْفَطَرَت ْ» یا «اِذَا السَّماءُ انْفَطَرَت ْ» می نامیده اند. بعدها، مانند ۳ سوره دیگر انشراح ، انشقاق و تکویر، نام «انفطار» را از نخستین آیه سوره برگرفته ، بر آن نهادند.
این سوره را در عهد نخستین «اِنْفَطَرَت ْ» یا «اِذَا السَّماءُ انْفَطَرَت ْ» می نامیده اند. بعدها، مانند ۳ سوره دیگر انشراح ، انشقاق و تکویر، نام «انفطار» را از نخستین آیه سوره برگرفته ، بر آن نهادند.
wikifeqh: انشقاق و تکویر، نام «انفطار» را از نخستین آیه سوره برگرفته ، بر آن نهادند.
وجه تسمیه سوره انفطار
«انفطار» از ریشه «فطرت» به معنای شکافته شدن و شکافتن است. در این سوره منظور شکاف برداشتن آسمان و کرات آسمانی در آستانه برپایی قیامت است. از آن جا که این سوره با کلمه «انفطرت» آغاز شده، به سوره «انفطرت» یا «انفطار» نامیده شده است.
ویژگی های سوره انفطار
۱. دارای نوزده آیه، هشتاد یا یکصد کلمه و ۳۱۹، ۳۲۲ یا ۳۳۳ حرف است.۲. در ترتیب نزول و همچنین در ترتیب قرآن کریم، هشتاد و دومین سوره و پس از سوره نازعات و پیش از سوره انشقاق فرود آمده است.۳. پیش از هجرت و در مکه نازل شد و آیه مدنی ندارد.۴. از نظر کمیت از سور مفصل و از نوع طوال به شمار می آید.۵. با کلمه «اذا» آغاز شده است؛ بنابراین چهارمین سوره از سور زمانیه است.۶. نسخی در آن نیست.
محتوای سوره انفطار
...
وجه تسمیه سوره انفطار
«انفطار» از ریشه «فطرت» به معنای شکافته شدن و شکافتن است. در این سوره منظور شکاف برداشتن آسمان و کرات آسمانی در آستانه برپایی قیامت است. از آن جا که این سوره با کلمه «انفطرت» آغاز شده، به سوره «انفطرت» یا «انفطار» نامیده شده است.
ویژگی های سوره انفطار
۱. دارای نوزده آیه، هشتاد یا یکصد کلمه و ۳۱۹، ۳۲۲ یا ۳۳۳ حرف است.۲. در ترتیب نزول و همچنین در ترتیب قرآن کریم، هشتاد و دومین سوره و پس از سوره نازعات و پیش از سوره انشقاق فرود آمده است.۳. پیش از هجرت و در مکه نازل شد و آیه مدنی ندارد.۴. از نظر کمیت از سور مفصل و از نوع طوال به شمار می آید.۵. با کلمه «اذا» آغاز شده است؛ بنابراین چهارمین سوره از سور زمانیه است.۶. نسخی در آن نیست.
محتوای سوره انفطار
...
wikifeqh: سوره های مَکّی قرآن است که در جزء سی ام قرآن قرار دارد. این سوره را « إنفطار » می نامند چون در اولین آیه آن از انفطار به معنای پاره شدن و ازهم گسستن آسمان سخن به میان آمده است. سوره انفطار درباره وقوع قیامت و شرایط و نشانه های آن سخن می گوید و از سرنوشت ابرار (نیکان) و فُجّار (بدکاران) و جایگاه هر کدام خبر می دهد. در فضیلت تلاوت این سوره از پیامبر (ص) نقل شده هر کس سوره انفطار را قرائت کند، خداوند به تعداد همه قبرها و ده برابر قطره های برف و باران به او حسنه می دهد.
این سوره را اِنفطار نامیده اند؛ زیرا در اولین آیه آن، از انفطارِ آسمان، به معنای پاره شدن و ازهم گسستن آسمان به هنگام قیامت، سخن به میان آمده است. نام دیگر این سوره إنفَطَرَت است.
سوره انفطار جزو سوره های مَکّی و در ترتیب نزول هشتاد و دومین سوره ای است که بر پیامبر(ص) نازل شده است. این سوره در چینش کنونی مُصحَف هشتاد و دومین سوره است و در جزء سی ام قرآن جای دارد.
این سوره را اِنفطار نامیده اند؛ زیرا در اولین آیه آن، از انفطارِ آسمان، به معنای پاره شدن و ازهم گسستن آسمان به هنگام قیامت، سخن به میان آمده است. نام دیگر این سوره إنفَطَرَت است.
سوره انفطار جزو سوره های مَکّی و در ترتیب نزول هشتاد و دومین سوره ای است که بر پیامبر(ص) نازل شده است. این سوره در چینش کنونی مُصحَف هشتاد و دومین سوره است و در جزء سی ام قرآن جای دارد.
wikishia: قرآن کریم است
سوره انفطار هشتاد و دومین سوره قرآن کریم است و دارای 19 آیه است.
این سوره به اتفاق مفسران مکی است و اندکی پیش از هجرت بعد از سوره نازعات و قبل از سوره انشقاق نازل شده است. هماهنگی و نظم موجود در میان آیات این سوره نشان وحدت نزول آن است. بنا به قول مشهور ترتیب نزول آن مانند ترتیب کنونی آن در مصحف، 82 و دارای 19 آیه، 81 کلمه و 319 حرف است.
نام مشهور آن انفطار، مصدر باب انفعال به معنای شکافته شدن و برگرفته از کلمه «انفَطَرَت» در آیه نخست آن است. در روایات و برخی منابع کهن از آن به سوره «اِذَا السَّماءُ انفَطَرَت» و در برخی تفاسیر به سوره «انفطرت» و «المنفطره» نیز یاد شده است.
سوره انفطار در تقسیم بندی سوره ها در گروه سوره های مفصل یعنی سوره هایی که بسمله های فراوانی بین آن ها فاصله انداخته است، قرار دارد.
درباره ارتباط این سوره با سوره پیش از آن (تکویر) گفته اند: چون خداوند در سوره تکویر به مباحث قیامت و رخدادهای مهم آستانه آن پرداخته در این سوره نیز همین مباحث را پی گرفته است، از این رو برخی مفسران از آن به عنوان «تمام» یا «نظیر» سوره پیشین یاد کرده اند.
این سوره به انسان هشدار می دهد مبادا به سبب فراموش کردن قیامت و حسابرسی اعمال در آن روز و به امید احسان پروردگار مرتکب گناه شود، از این رو در آیات 1 ـ 5 با برشمردن برخی از حوادث هولناک آستانه قیامت و این که در آن روز انسان پس از برانگیخته شدن از گور بر تمام آثار و اعمالش مطلع می گردد به معرفی روز قیامت می پردازد و در آیات 6 ـ 8 انسان را به سبب ناسپاسی در برابر نعمت های خداداد سرزنش و به او هشدار می دهد.
در آیات 9 ـ 16 راز نافرمانی انسان را فراموش کردن قیامت می داند و برای بیداری او از خواب غفلت بر این نکته تأکید می ورزد که بر انسان نگهبانانی گمارده شده است که کارهای او را ثبت می کنند. سپس به سرنوشت نیکان و بدان اشاره می کند و در پایان، آیات 17 ـ 19 با اشاره به دشواری های آن روز عظیم می گوید: روزی است که هیچ کس قادر بر کاری به سود دیگری نیست و این واقعیت که همه امور از آن خداست در آن روز آشکار می شود.
سوره انفطار هشتاد و دومین سوره قرآن کریم است و دارای 19 آیه است.
این سوره به اتفاق مفسران مکی است و اندکی پیش از هجرت بعد از سوره نازعات و قبل از سوره انشقاق نازل شده است. هماهنگی و نظم موجود در میان آیات این سوره نشان وحدت نزول آن است. بنا به قول مشهور ترتیب نزول آن مانند ترتیب کنونی آن در مصحف، 82 و دارای 19 آیه، 81 کلمه و 319 حرف است.
نام مشهور آن انفطار، مصدر باب انفعال به معنای شکافته شدن و برگرفته از کلمه «انفَطَرَت» در آیه نخست آن است. در روایات و برخی منابع کهن از آن به سوره «اِذَا السَّماءُ انفَطَرَت» و در برخی تفاسیر به سوره «انفطرت» و «المنفطره» نیز یاد شده است.
سوره انفطار در تقسیم بندی سوره ها در گروه سوره های مفصل یعنی سوره هایی که بسمله های فراوانی بین آن ها فاصله انداخته است، قرار دارد.
درباره ارتباط این سوره با سوره پیش از آن (تکویر) گفته اند: چون خداوند در سوره تکویر به مباحث قیامت و رخدادهای مهم آستانه آن پرداخته در این سوره نیز همین مباحث را پی گرفته است، از این رو برخی مفسران از آن به عنوان «تمام» یا «نظیر» سوره پیشین یاد کرده اند.
این سوره به انسان هشدار می دهد مبادا به سبب فراموش کردن قیامت و حسابرسی اعمال در آن روز و به امید احسان پروردگار مرتکب گناه شود، از این رو در آیات 1 ـ 5 با برشمردن برخی از حوادث هولناک آستانه قیامت و این که در آن روز انسان پس از برانگیخته شدن از گور بر تمام آثار و اعمالش مطلع می گردد به معرفی روز قیامت می پردازد و در آیات 6 ـ 8 انسان را به سبب ناسپاسی در برابر نعمت های خداداد سرزنش و به او هشدار می دهد.
در آیات 9 ـ 16 راز نافرمانی انسان را فراموش کردن قیامت می داند و برای بیداری او از خواب غفلت بر این نکته تأکید می ورزد که بر انسان نگهبانانی گمارده شده است که کارهای او را ثبت می کنند. سپس به سرنوشت نیکان و بدان اشاره می کند و در پایان، آیات 17 ـ 19 با اشاره به دشواری های آن روز عظیم می گوید: روزی است که هیچ کس قادر بر کاری به سود دیگری نیست و این واقعیت که همه امور از آن خداست در آن روز آشکار می شود.
wikiahlb: سوره_انفطار