سوره حاقه

wikifeqh: سوره های مکی قرآن که در جزء ۲۹ جای گرفته است. این سوره به دلیل اینکه در سه آیه اول آن، سه بار واژه الحاقه آمده است، حاقه نامیده شده و منظور از حاقه، روز قیامت است. موضوع اصلی این سوره، معاد و توصیف روز قیامت است که وقوع آن را حتمی بیان کرده و درباره عاقبت کسانی که منکر قیامت شدند سخن گفته است. از آیات مشهور این سوره آیه ۴۴ـ۴۶ است که می گوید اگر پیامبر(ص) سخنی را به دروغ به خداوند نسبت دهد، خداوند از او انتقام خواهد گرفت و رگ قلبش را قطع خواهد کرد. در روایات آمده است هر کس سوره حاقه را قرائت کند، خداوند در حسابرسیِ او آسان می گیرد و خواندن این سوره در نمازهای واجب و نافله ها از آثار ایمان به خدا و پیامبر اوست.
در سه آیه نخست این سوره از «حاقه» سخن گفته شده و به همین دلیل این سوره را الحاقه می نامند. مراد از حاقه روز قیامت است. حاقه از حق گرفته شده و به معنای آن چیزی است که حتمی، مقرر و واقعی است.
سوره حاقه، جزو سوره های مکی و در ترتیب نزول هفتاد و هشتمین سوره ای است که بر پیامبر(ص) نازل شده است. این سوره در چینش کنونی مُصحَف، شصت و نهمین سوره است و در جزء ۲۹ قرآن جای دارد.