کلمه جو
صفحه اصلی

سوره قارعه

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] سوره قارعه، یکصد و یکمین سوره قرآن کریم بوده و در مکه نازل شده است.
«قارعه» به معنای کوبنده و از نام های قیامت است که در سه آیه اول آمده است؛ به همین جهت برای نام سوره برگزیده شده است. قیامت، کوبنده دل ها با ترس و کوبنده دشمنان خدا با عذاب است. در این سوره از قیامت و حالت خوشی نیکوکاران و ناراحتی بدکاران سخن گفته شده است. بدین سان، مضمون این سوره تهدید به عذاب قیامت و بشارت به ثواب آن است، ولی جانب تهدیدش بر بشارتش می چربد. گفته شده: سوره در مکه نازل شده است.
ویژگی های سوره
۱. یازده آیه به عدد کوفی، ده آیه به عدد حجازی، هشت آیه به عدد بصری و شامی، ۳۶ کلمه و ۱۵۰ یا ۱۶۰ حرف دارد.۲. در ترتیب نزول، سی امین و در قرآن کریم یکصد و یکمین سوره است.۳. پس از سوره قریش و پیش از سوره قیامت در مکه پیش از هجرت نازل شد و هیچ آیه مدنی ندارد.۴. از نظر کمیت؛ از سوره های مفصل و از نوع قصار آن است.۵. در این سوره، نسخی صورت نگرفته است.
پیام های سوره
۱. قیامت حادثه ای است بزرگ و کوبنده؛۲. وحشت و سرگردانی انسان ها در قیامت؛۳. سنجش اعمال با میزان مخصوص در قیامت.


کلمات دیگر: