کلمه جو
صفحه اصلی

بنی امیه

فرهنگ فارسی

( خلفای بنی امیه ) یا امویان ( ۴٠ ه. ق . / ۶۶٠ م . - ۱۳۲ ه. ق . / ۷۵٠ م . ) سلسله خلفای اسلامی از خاندان بنی امیه که پس از خلفای راشدین در سال ۴٠ ه. ق . زمان حکومت ممالک اسلامی را در دست گرفتند و خلافت انتخابی روحانی را به سلطنت ارثی مبدل ساختند . موسس دولت بنی امیه معاویه بن ابوسفیان از دشمنان و معاندان علی ع بود و آخرین آنان مروان دوم به دست ابو مسلم خراسانی در مغرب ایران مقتول گردید .

لغت نامه دهخدا

( بنی امیّه ) بنی امیّه. [ ب َ اُ م َی ْ ی َ ] ( اِخ ) رجوع به امویان شود.

دانشنامه آزاد فارسی


دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] بنی امیه، شاخه ای مشهور از قریش و یکی از دو تیره بنام بنی عبد مناف است.
نسب آنان به امیة بن عبد شمس بن عبد مناف بن قصی می رسد و با بنی هاشم در جد سوم پیامبر صلی الله علیه و آله وسلّم؛ عبد مناف مشترک اند. عبد شمس برادر هاشم فرزندانی به نامهای امیه اصغر، نوفل، عبد امیه، حبیب، ربیعه، عبد العزی، عبدالله و امیه اکبر داشت. نسل عبد شمس به عبشمی شهرت دارند.
از تبار امیه اکبر
از میان فرزندان وی نوفل، عبد امیه، و امیه اصغر به نام مادرشان عبله دختر عبید به «عبلات» شناخته می شوند و بنی امیه معروف، از تبار امیه اکبرند. به نظر می رسد که فرزندان امیه اکبر به مرور جمعیت قابل توجهی به خود اختصاص داده، از بنی عبد شمس جدا شده و به بنی امیه شهرت یافته باشند.البته فرزندان ربیعة بن عبد شمس نیز از موقعیت برجسته ای برخوردار بودند؛ اما همچنان عبشمی باقی ماندند و شاخه ای جداگانه تاسیس نکردند. عتبه و شیبه فرزندان ربیعه، فرزندان عتبه از جمله هند (همسر ابوسفیان) و برادرانش ولید و ابوحذیفه از افراد مشهور نسل ربیعة بن عبد شمس بودند.
دو گروه فرزندان امیه
فرزندان امیه نیز که این مقاله به آنان می پردازد به دو گروه «اعیاص» و «عنابس» تقسیم شدند.
← اعیاص
...


کلمات دیگر: