میمند. [ م َ م َ / می م َ ] ( اِخ ) قصبه ای است از مضافات غزنین.( برهان ) ( غیاث ). شهری از مضافات غزنین. ( ناظم الاطباء ). نام قریه ای به غزنه میان بامیان و غور و احمدبن حسن میمندی وزیر سلطان محمود غزنوی از آنجاست. ( یادداشت مؤلف ). موضعی است به غزنین و از آنجا بوده خواجه احمدحسن میمندی وزیر سلطان محمود که عنصری در تعریف باغ و خانه او قصیده ای ساخته و در آن گفته است :
بدان صفات به میمند باغ خواجه ماست
که کدخدای جهان است و سید احرار.
عنصری ( دیوان چ دبیرسیاقی ص 108 ).
سوی یمن آباد و میمند رفت به تماشا و شکار. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 528 ).
میمند. [ م َ م َ / می م َ ] ( اِخ ) ولایتی است در فارس. ( برهان ). شهرکی است به فارس گرمسیر و در او از همه گونه میوه باشد و انگور از همه بیشتر بود و آب روان دارد و درخت خرما باشد اما آنجا هوا معتدل تر است از دیگر شهرهای گرمسیری و جامع و منبر دارد. ( فارسنامه ابن البلخی ص 139 ). شهری کوچک است و گرمسیری و غله خرما و انگور و همه نوع میوه دارد و انگور بیشتر بود و مردم آنجا بیشتر پیشه ور باشند. ( نزهةالقلوب ص 119 ). نام یکی از دهستانهای هفت گانه بخش مرکزی شهرستان فیروزآباد و محدود است از شمال به کوه سفیدار و دهستان خفر جهرم ، از جنوب به دهستان سیمکان ، از خاور به دهستان گوکان بخش خفر،از باختر به ارتفاعات پودنو و پشمه. موقعیت طبیعی آن جلگه. هوایش سالم. و آب آن از چشمه سارها و قنوات. محصولات عمده اش بادام و کشمش و گل سرخ و تریاک و لبنیات و انار است. تعداد آبادی های آن 9 و جمعیت در حدود 7500 تن و آبادیهای مهم آن شبانکاره و ده بالا مرکز قصبه میمند است. ( از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 7 ). و رجوع به جغرافیای غرب ایران و فارسنامه ناصری شود.
میمند. [ م َ م َ / م ِ م َ ] ( اِخ ) قصبه مرکز دهستان میمند بخش مرکزی شهرستان فیروزآباد، واقع در 36هزارگزی شمال خاوری فیروزآباد که با یک راه فرعی به شوسه فیروزآباد - شیراز در تنگ آب مربوط است. هوایش معتدل. آبش از چشمه و قنات. جمعیت آن 3319 تن است و حدود 60باب دکان و مغازه و دستگاههای گلاب و عطرکشی فراوان دارد و یکی از مراکز عمده صدور گلاب و عطر کشمش و بادام و لبنیات است. ( از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 7 ).
میمند. [ م َ م َ / م ِ م َ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان بویراحمد سرحدی بخش کهگیلویه شهرستان بهبهان ، واقع در 45هزارگزی شمال غربی سی سخت. آب و هوا: کوهستانی سردسیر و مالاریائی ، سکنه اش 500 تن ، آبش از چشمه ، محصولش غلات و برنج و میوه و پشم و لبنیات ، شغل اهالی زراعت و حشم داری و ساکنین آن از طایفه بویراحمدی پائین هستند. ( از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 6 ).
