کلمه جو
صفحه اصلی

خالد بن ولید

دانشنامه عمومی

خالد بن ولید بن مغیره مخزومی، ابو سلیمان، یکی از صحابه پیامبر اسلام است که به او لقب «سیف الله المسلول» (شمشیر کشیدهٔ خدا) را داده اند. پدرش، ولید بن مغیره، از سرسخت ترین دشمنان اسلام و از نخستین کسانی بود که پیامبر را مسخره کرد، و مادرش، لبابه صغری، دختر حارث بن حزن هلالی، خواهر میمونه و لبابه کبری، همسر عباس بن عبدالمطلب، بود.
ورزشگاهی ۳۰ هزار نفری در شهر حمص سوریه به افتخار او، ورزشگاه خالد بن ولید نام گذاری شده است.
جدیدترین تانک اصلی میدان نبرد نیروی زمینی پاکستان (محصول مشترک چین و پاکستان) به یاد وی الخالد یا ام بی تی-۲۰۰۰ نام گرفته است.
او قبل از گرویدن به اسلام، با سپاهیان اسلام جنگ های سختی کرد و در غزوه اُحُد با تلاش فراوان او، مسلمین شکست سختی خوردند.او همچنین در غزوه خندق به عنوان فرماندهٔ گُردان علیه مسلمین مدینه، جنگید.در غزوه حدیبیه به عنوان آخرین جنگش علیه پیغمبر و مسلمین، نقش مهمی ایفا کرد و بنا بر قول مشهورتر و قوی تر میان اهل سنت، تا چندی قبل از فتح مکه اسلام نیاورد.
بنابر آنچه برخی مبلّغان مذهبی اهل سنت و مورخان می گویند، خالد یکی از معدود فرماندهان نظامی تاریخ است که در تمام طول عمر خود شکستی نخورده است. او در بیش از یکصد جنگ شرکت داشت که بسیاری از آن ها در مقابل نیروهای از نظر عددی برتر امپراتوری بیزانس شاهنشاهی ساسانی و متحدانشان و همچنین قبیله های عرب دیگر انجام شدند.
او در سال ۷ هجری قمری پس از صلح حدیبیه اسلام آورد و در جنگ موته رهبری سپاه مغلوب مسلمانان را تا مدینه به عهده داشت. پس از کشته شدن سه فرمانده آن نبرد، جعفر بن ابیطالب و زید بن حارثه و عبدالله بن رواحه، از سوی سپاهیان و جنگجویان موته به فرماندهی برگزیده شد و با عقب نشینی، سپاهیان مسلمان را به مدینه بازگرداند. بنا بر منابع تاریخی اهل سنت، خالد در مدینه با واکنش های منفی مسلمانان مواجه شد. مردم مدینه از وی به عنوان فراری از جهاد یاد کردند و خاک بر سر و روی وی پاشیدند؛ ولی قلم پردازان اهل سنت از خالد بن ولید در این صحنه بسیار تجلیل نموده و از وی به عنوان «سیف اسلام» یاد کرده اند. بنا بر قول اهل سنت، پیامبر یا ابوبکر به او لقب «سیف الله» داد. وی در همان سال در عملیات فتح مکه شرکت کرد.

دانشنامه آزاد فارسی

خالِدِ بن ولید ( ـ۲۱ق)
فرماندۀ عرب در صدر اسلام. در جنگ احد علیه پیامبر (ص) جنگید، ولی بعداً اسلام آورد (۶ق) و در لشکرکشی به مؤته و فتح مکه شرکت داشت (هردو ۸ق). حضرت محمد (ص) او را به شکستن بت عزی امر کرد. در ۹ق به فرمان پیامبر (ص) به جنگ با دومة الجندل رفت. پس از رحلت پیامبر (ص) و آغاز جنگ های «ردّه»، ابوبکر وی را برای مسلمان کردن قبیلۀ تمیم فرستاد و او به خطا تعدادی از مسلمانان را کشت و بیوۀ یکی از آنان را به همسری خود درآورد. ابوبکر، با وجود این او را عفو کرد و وی فرماندهی مسلمانان را در جنگ علیه مسیلمه کذاب، که از مردم یمامه و مدعی نبوت بود، برعهده گرفت. پس از فوت ابوبکر، عمر او را از فرماندهی عزل کرد، ولی او در شمال سوریه تحت فرماندهی ابوعبیده جنگید. به جنگ با رومیان نیز رفت و آنان را شکست داد.

نقل قول ها

خالد بن ولید (۵۹۲ - ۶۴۲ م) ملقب به «سیف الله»، از صحابهٔ پیامبر اسلام و از بزرگان قریش.
• «هنگامی که نامه ولید -برادرم- را مشاهده کردم بی اختیار بر زبانم کلمه توحید جاری گشت و می خواستم هر چه سریعتر خدمت حضرت رسول حاضرشده، جانم را فدایش کنم و همین که خدمت حضرت پیامبر حاضر شدم چونکه دیوانه دیدار حضرتش بودم از خوشحالی همچون پروانه ای خود را به پای ایشان انداخته و ایمان خود را ابراز کردم.»

دانشنامه اسلامی

[ویکی شیعه] خالد بن ولید بن مُغیرةبن عبداللّه بن عمر(عُمَیر) بن مَخزوم قرشی مخزومی از سرداران مشهور صدر اسلام، که در نزد اهل سنت به سیف الله یا سیف الله المسلول مشهور است. وی قبل از مسلمان شدن، در جنگ های بدر، احد و احزاب در مقابل مسلمانان جنگید و پیش از فتح مکه، اسلام آورد. وی در جنگ موته و فتح مکه شرکت کرد و در جنگ حنین جزو فراریان بود.
مشهور ترین قضیه ای که درباره خالد بن ولید وجود دارد نحوه برخورد او با مالک بن نویره از اصحاب پیامبر(ص) بود. با آنکه مالک بن نویره و قبیله او و بنی تمیم مسلمان بودند، خالد آنان را اسیر کرد و بعد دستور داد مالک بن نویره و افراد قبیله اش را کشتند و همان شب با زن مالک بن نویره همبستر شد.
وی در برخی اقدامات مخفیانه بر ضد امام علی (ع) عضویت داشت و به همین دلیل و نیز به سبب کارهای دیگرش مورد نکوهش بوده است.


کلمات دیگر: