[ویکی فقه] صفوان بن یحیی از یاران و راویان
امام کاظم و امام رضا و
امام جواد علیهم السلام و وکیل حضرت رضا علیه السلام و امام جواد علیه السلام بود.
صفوان پسر یحیی، کنیه اش أبو محمد بجلی کوفی است. وی فروشنده پارچه ای ظریف به نام سابری بود. و از همین رو به بیاع سابری مشهور شد. پدرش از اصحاب
امام صادق علیه السلام و خود او از یاران و راویان امام کاظم و امام رضا و امام جواد علیهم السلام و وکیل حضرت رضا علیه السلام و امام جواد علیه السلام است و در سال ۲۱۰ ه ق در
مدینه درگذشت.
شخصیت و جایگاه صفوان
امام جواد علیه السلام به او توجهی خاص داشت و پس از درگذشت وی،
کفن و
حنوط برای او فرستاد و به اسماعیل پسر امام کاظم علیه السلام دستور داد بر او
نماز بخواند و در روایتی خشنودی خود را از او بیان فرموده است.صفوان در تجارت شریک
عبدالله بن جندب و علی بن نعمان بود. روزی در
بیت الله الحرام پیمان بستند: هر کدام زودتر درگذشت، آنکه باقی می ماند نماز و
روزه و
زکات دیگری را نیز به جای آورد. آن دو زودتر از دنیا رخت بربستند و صفوان روزی ۱۵۰
رکعت نماز می گزارد و در سال سه ماه روزه می گرفت و هر سال سه بار زکات می داد و هر کار مستحبی که انجام می داد برای آن دو نیز به جای می آورد.صفوان از اصحاب اجماع است و علمای شیعه بر درستی روایات او اتفاق نظر دارند.
نجاشی او را با الفاظ ثقه و ثقه عین ستوده است و
شیخ طوسی صفوان را نزد علمای حدیث موثقترین اهل زمان خود و عابدترین و از زهّاد می داند.
تالیفات
صفوان سی کتاب تصنیف کرده است و نام او در سلسله سند بیش از ۱۱۰۰ حدیث آمده است. صفوان از ابن أبی عمیر، ابن بکیر، حمّاد بن عثمان،
عبدالله بن سنان و بسیاری دیگر
روایت شنیده است وبسیاری همچون احمد بن محمد بن أبی نصر البزنطی، محمد بن خالد البرقی، الفضل بن شاذان نیشابوری و... از او حدیث نقل می کنند.
منبع
...
wikifeqh: امام رضا(ع) و امام جواد(ع) و اصحاب اجماع.
نام او در سند روایات بسیاری آمده است، او از سه تن از
امامان شیعه بدون واسطه و از امام صادق(ع) با واسطه روایت کرده است. او در روایات بسیاری از سوی
ائمه ستایش شده است.
کنیه اش أبومحمد است. وی فروشنده پارچه ای ظریف به نام سابری بود و از همین رو به بیّاع سابری مشهور شد.
wikishia:
ائمه اطهار علیهم السلام از گروهی تحت عنوان «اصحاب اجماع» یاد کرده اند. این تعبیر در مورد هجده تن از فقیهان برجسته، که از شاگردان امام باقر، امام صادق، امام کاظم و امام رضا علیهم السلام بوده اند، بکار می روند. آنان عبارتند از: زُراره، بُرَید، ابوبصیر، فضیل بن یسار، محمد بن مسلم، جمیل بن دُرّاج، عبدالله بن مسکان، عبدالله بن بکیر، حماد بن عثمان، حماد بن عیسی، ابان بن عثمان، یونس بن عبدالرحمان، محمد بن ابی عمیر، عبدالله بن مغیره، حسن بن محبوب، احمد بن ابی نصر، معروف بن خربوذ و صَفْوان بن یحیی. در میان این هجده تن، زراره و جمیل بن دُرّاج و یونس بن عبدالرحمان و صفوان بن یحیی از بقیه ممتازتر بوده اند.
علت این که از میان صدها شاگرد و صحابه آن چهار امام بزرگوار، تنها از هجده تن به عنوان «اصحاب اجماع» یاد شده، این است که غالب
احادیث فقهی شیعه توسط آنان روایت شده و اگر آن ها نبودند، از
فقه اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام تقریباً نام و نشانی باقی نمی ماند.
صفوان با سه تن از امامان معصوم علیهم السلام هم عصر بود. آن سه پیشوای بزرگ که وی را حیاتی جاودانه بخشیدند، عبارتند از:
1. امام کاظم علیه السلام:
بسیاری از دانشمندان و رجالیون شیعه تصریح کرده اند که صفوان خدمت امام صادق علیه السلام نرسید. اما در حوزه درس فرزند گرامی اش، امام کاظم علیه السلام حاضر شد و از بیانات ملکوتی آن حضرت بهره ها برد.
صفوان از محضر حضرت امام رضا علیه السلام سودها جست و قلب عظشناکش از زلال دانش ایشان سیراب گشت. در زمان امام رضا علیه السلام مشکلات و معضلات عدیده ای گریبانگیر جامعه شیعی بود. ظهور و وجود فرقه ها و مشرب های مختلف کلامی، فلسفی و فقهی از جمله این ناهنجاری ها بشمار می رفت و باعث گمراهی افراد زیادی می شد. فرقه واقفیه ـ که بر امامت حضرت موسی بن جعفر علیه السلام توقف کرده و امامان بعدی را قبول نداشتند ـ شک و تردیدهای زیادی در امامت حضرت رضا علیه السلام ایجاد کرده بودند. آنان درصدد بودند حتی شخصیت بزرگی چون صفوان بن یحیی را هم به جمع خود بکشانند. از این رو اموال زیادی به وی پیشنهاد کردند، ولی موفق نشدند.
علی بن معاذ گوید: از صفوان بن یحیی پرسیدم: چگونه به امامت حضرت رضا علیه السلام یقین پیدا کردی؟ او گفت: نماز گزاردم و خداوند را یاد کرده، از او طلب خیر نمودم؛ در پی آن، به امامت آن حضرت یقین پیدا کردم.
wikiahlb: امام کاظم(ع) و رضا(ع) بود. او نزد اهل بیت(ع) جایگاهی ویژه داشت. یکی از کتاب های او درباره ی
حج نوشته شده است.
اهل
کوفه است. کنیه اش ابو محمد و ملقب به بیاع السابری است. او فروشنده پارچه ای ظریف به نام "سابری" بوده، به همین خاطر به این لقب مشهور شده است.
او از علمای شیعه، فقیه و ثقه معرفی شده است. در زهد و تقوایش گفته اند روزی صد و پنجاه رکعت نماز می خواند، سالی سه ماهِ کامل روزه می گرفت، و زکات مالش را هر سال سه بار پرداخت می کرد. او نزد اهل بیت(ع) جایگاه ویژه ای داشت و به همین دلیل پس از مرگش، امام جواد برای او حنوط و کفن فرستاد و از اسماعیل بن موسی بن جعفر(ع) خواست بر او نماز بخواند.
