محمد کرد علی (به عربی: محمد کرد علی) اسم کامل (به عربی: محمد بن عبد الرزاق بن محمد کرد علی). در سال ۱۲۹۳ه. ق مصادف با ۱۸۷۶م در سلیمانیه کردستان متولد شد. کرد علی اندیشمند سوری و از مردان ادبی، صلح طلب، حامی زبان عربی، اولین وزیر معارف و پرورش سوریه پس از جدایی از عثمانی و رئیس نخستین فرهنگستان زبان عربی در دمشق از زمان تأسیس سال ۱۹۱۹م تا زمان وفاتش در ۱۹۵۳ میلادی بوده است. وی در تأسیس فرهنگستان زبان عربی در قاهره نیز مشارکت داشت.
فارس الخوری
«محمد بن عبدالرزاق بن محمد کردعلی» در سال ۱۲۹۳ ق/ ۱۸۷۶ م در دمشق متولد شد. خانواده وی اصالتاً از کردهای سلیمانیه عراق بودند. پس از فراگیری خواندن و نوشتن و قرآن کریم، به مدرسه رشیدیه رفت و در آن جا بود که زبان های ترکی و فرانسوی را فرا گرفت. وی کتب ادب، لغت، بلاغت، فقه، تاریخ، تفسیر و فلسفه را نزد عده ای از علماء اهل سنت دمشق آموخت. در این زمان به مطالعه کتاب های پیشینیان علاقه مند شد و پدرش نیز او را در این زمینه تشویق کرد و در گردآوری کتاب ها به او کمک کرد.
محمد کردعلی اصالتاً عرب نبود؛ پدرش کرد و مادرش چرکسی بود، اما از مدافعان سرسخت زبان و ادبیات عرب در قرن بیستم به شمار می رود.
در سال ۱۸۹۷ م تحریر مجله حکومتی هفتگی «الشام» را در سوریه به عهده گرفت که مدت سه سال ادامه یافت.در سال ۱۳۱۹ ق/ ۱۹۰۱ م به قاهره مهاجرت کرد و در آن جا به مدت ده ماه تحریر مجله «الرائد» مصر را به عهده داشت. سپس از ترس بیماری طاعون که در مصر انتشار یافته بود، به دمشق بازگشت.وی در سال ۱۳۲۶ ق/ ۱۹۰۸ م به دعوت شیخ علی یوسف صاحب، به نگارش در روزنامه «الظاهر» - که در آن روزگار، بزرگ ترین نشریه در عالم اسلام بود- مشغول شد.او در دمشق مجله «المقتبس» را که پیش از آن در قاهره منتشر می شد، دوباره انتشار داد و از سوی مغرضین و اصحاب نفوذ مورد اتهام واقع شد و به همین دلیل، به صورت مخفیانه به فرانسه رفت.وی مدتی را در فرانسه ماند و در این مدت با سیاسیون و متفکرین آنجا ملاقات نمود. او در مدت اقامتش در پاریس، ۳۵ مقاله نوشت که در کتابی با عنوان «غرائب الغرب» منتشر شد.وی بین در سال ۱۹۱۹ م مجمع علمی عربی(به عربی: مجمع اللغة العربیة) در دمشق را تأسیس نمود و ریاست آن را تا زمان وفاتش (۱۳۷۲ ق/ ۱۹۵۳ م) به عهده داشت.
فارس الخوری
«محمد بن عبدالرزاق بن محمد کردعلی» در سال ۱۲۹۳ ق/ ۱۸۷۶ م در دمشق متولد شد. خانواده وی اصالتاً از کردهای سلیمانیه عراق بودند. پس از فراگیری خواندن و نوشتن و قرآن کریم، به مدرسه رشیدیه رفت و در آن جا بود که زبان های ترکی و فرانسوی را فرا گرفت. وی کتب ادب، لغت، بلاغت، فقه، تاریخ، تفسیر و فلسفه را نزد عده ای از علماء اهل سنت دمشق آموخت. در این زمان به مطالعه کتاب های پیشینیان علاقه مند شد و پدرش نیز او را در این زمینه تشویق کرد و در گردآوری کتاب ها به او کمک کرد.
محمد کردعلی اصالتاً عرب نبود؛ پدرش کرد و مادرش چرکسی بود، اما از مدافعان سرسخت زبان و ادبیات عرب در قرن بیستم به شمار می رود.
در سال ۱۸۹۷ م تحریر مجله حکومتی هفتگی «الشام» را در سوریه به عهده گرفت که مدت سه سال ادامه یافت.در سال ۱۳۱۹ ق/ ۱۹۰۱ م به قاهره مهاجرت کرد و در آن جا به مدت ده ماه تحریر مجله «الرائد» مصر را به عهده داشت. سپس از ترس بیماری طاعون که در مصر انتشار یافته بود، به دمشق بازگشت.وی در سال ۱۳۲۶ ق/ ۱۹۰۸ م به دعوت شیخ علی یوسف صاحب، به نگارش در روزنامه «الظاهر» - که در آن روزگار، بزرگ ترین نشریه در عالم اسلام بود- مشغول شد.او در دمشق مجله «المقتبس» را که پیش از آن در قاهره منتشر می شد، دوباره انتشار داد و از سوی مغرضین و اصحاب نفوذ مورد اتهام واقع شد و به همین دلیل، به صورت مخفیانه به فرانسه رفت.وی مدتی را در فرانسه ماند و در این مدت با سیاسیون و متفکرین آنجا ملاقات نمود. او در مدت اقامتش در پاریس، ۳۵ مقاله نوشت که در کتابی با عنوان «غرائب الغرب» منتشر شد.وی بین در سال ۱۹۱۹ م مجمع علمی عربی(به عربی: مجمع اللغة العربیة) در دمشق را تأسیس نمود و ریاست آن را تا زمان وفاتش (۱۳۷۲ ق/ ۱۹۵۳ م) به عهده داشت.
wiki: محمد کرد علی