حق غیبت

[ویکی فقه] به حقّی که بر اثر غیبت کسی برای غیبت شونده ایجاد می‏ شود حق غیبت می گویند که از آن در بابهایی نظیر طهارت و تجارت سخن گفته‏ اند.
از دیدگاه برخی، غیبت مسلمان سبب ثبوت حقّی علیه غیبت کننده و به نفع غیبت شونده می‏ شود که عبارت است از وجوب حلالیت طلبیدن از او. بنابر این،
توبه به تنهایی موجب رهایی غیبت کننده از تبعات گناه غیبت نمی ‏شود.
دیدگاه مقابل آن، کفایت توبه و عدم وجوب درخواست حلالیت است. بنابر این دیدگاه، بر اثر غیبت حقّی برای غیبت شونده ایجاد نمی‏ شود، هرچند مستحب است غیبت کننده از او حلالیت بطلبد.
حلالیت طلبیدن حق است یا حکم شرعی
برخی گفته‏ اند: وجوب حلالیت طلبیدن- بنابر قول به وجوب آن- نه از جهت ثبوت حقّی برای غیبت شونده، بلکه حکمی از جانب شارع است که به جهت هتک آبروی غیبت شونده و ستمی که به او رفته، شارع آن را بر غیبت کننده واجب کرده است
بنابر قول به ثبوت حق غیبت به معنای خاص آن، که در برابر حکم است ، حق یاد شده از حقوقی شمرده شده که از جانب صاحب حق (غیبت شونده) قابل اسقاط است، لیکن قابل نقل و انتقال به دیگری نیست.