ابوالولید ابن صفار

[ویکی فقه] اِبْن ِصَفّار، ابوالولید یونس بن عبدالله بن محمد بن مُغیث قرطبی اندلسی (۲ ذیقعده ۳۳۸- ۲۸ رجب ۴۲۹ق /۲۳ آوریل ۹۵۰-۶ مه ۱۰۳۸م )، محدث ، فقیه ، ادیب و قاضی مالکی بود.
با آنکه وی به مقامات علمی و اجتماعی و سیاسی مهمی دست یافت ، از جزئیات زندگی او اطلاع چندانی در دست نیست . احتمالاً از بنی صفار - قبیله ای در قرطبه - برخاسته است . پدر او ابومحمد عبدالله نیز از عالمان و مشاهیر زمان خود بود. هنگامی که خلیفه المستنصر بالله اموی عازم نبرد با مسیحیان بود، از ابومحمد خواست تا پسر را به میدان جنگ فرستد. ابومحمد بهانه آورد و خلیفه گفت هرگاه یونس کتابی در اشعار خلفای بنی امیه در شرق و اندلس ، نظیر کتاب صولی در اشعار خلفای بنی عباس بنویسد، از شرکت در جنگ معاف خواهد بود ابن صفار در اواخر دوره فرمانروایی امویان اندلس می زیست .
اساتید ابن صفار
او فقه و حدیث و ادب را از مشایخی چون محمد بن یَبقی بن زَرب ، عبدالرحمان بن احمد بن بقی ، ابن عبدون و ابن قوطیه فراگرفت ، نیز ابن رشیق از مصر ، و دارقُطنی از عراق به او اجازه روایت دادند.
شاگردان وی
ابن حزم ظاهری، ابومحمد مکی بن ابی طالب مقری، ابوعمرودانی ، ابوعمر بن عبدالبر، قاضی ابوالولید باجی و ابوعمر بن حذّاء و جز آنان از ابن صفار روایت کرده اند.
منصب
...