نصر بن سیار

نصر بن سَیّار (۶۶۳م - ۷۴۸م) امیر اموی و شاعر عربی بود. از سوی هشام بن عبدالملک، پس از فتح های در فرارود، والی خراسان شد. در روزگار او، قیام های عباسی در خراسان فزونی گرفت. هنگامی که ابومسلم بخش هایی از خراسان را گرفت، مدتی در نیشابور ماند. سپس در سال ۷۴۸م / ۱۳۱م در ساوه درگذشت.

نصر بن سیار (۶۶۳ - ۷۴۸م) فرمانده و آخرین والی خراسان در زمان امویان.
• «هر چیز نخست خُرد است ، و سپس بزرگ می گردد؛بر خلافِ مصیبت که در آغاز بزرگ است و آخر کوچک می شود.»از «لطائف الظرفاء من طبقات الفضلاء » نوشته ابومنصور عبدالملک ثعالبی ، به اهتمام قاسم السامرائی ، چاپ لیدن ، ۱۹۷۸ ، بارگذاری شده در ویکی نبشتۀ عربی

[ویکی فقه] نصر بن سیار بن رافع بن حری بن ربیعة الکنانی (۴۶ - ۱۳۱ ق، ۶۶۶ - ۷۴۸ م)، از شاعران و خطیبان برجسته عرب و والی بلخ بود. که در لشکرکشی های قتیبة بن مسلم باهلی در سال ۸۵ ه. ق به خراسان و ماوراءالنهر تحولات شرق ایران به ویژه سرکوب شورش های این منطقه حضوری فعال داشت.
نصر بن سیار بن رافع بن حری بن ربیعة الکنانی (۴۶ - ۱۳۱ ق، ۶۶۶ - ۷۴۸ م)، از شاعران و خطیبان برجسته عرب و والی بلخ بود. که در لشکرکشی های قتیبة بن مسلم باهلی در سال ۸۵ ه. ق به خراسان و ماوراءالنهر و تحولات شرق ایران به ویژه سرکوب شورش های این منطقه حضوری فعال داشت.
حکومت بر خراسان
در ربیع الاول سال ۱۲۰ ه. ق اسد بن عبدالله القسری، والی خراسان، قبل از وفاتش جعفر بن حنظلة البهرانی را به جای خود بر خراسان نهاد. چهار ماه بعد در رجب ۱۲۰ ه. ق، هشام بن عبدالملک با اطلاع از نا آرامی های خراسان، نصر را که شیخ مضریان خراسان و والی یکی از شهرستان های خراسان بود، به جای جعفر بر خراسان گمارد. نصر در سال ۱۲۱ هجری برای نبرد با حارث بن سریج و ترکان که بر علیه خلیفه با هم متحد شده بودند، به چاچ لشکر کشید. وی در مدت حکومت خود چندین بار نیز با ترکان جنگید، و در بیشتر جنگ ها پیروزی از آن او بود. وی در سال ۱۲۳ با سغدیان صلح نمود.
پیروزی بر حارث
حارث بن سریج، سرور قوم ازد در خراسان بود که در سال ۱۱۶، عزل شد. پس بر هشام بن عبدالملک شورید و شورش گسترده و طولانی را بر علیه بنی امیه بر پا نمود. توانایی نصر در سرکوب شورش حارث موجب شد وی طی چند سال نتواند اقدام جدی در مبارزه با نصر بن سیار انجام دهد. از این رو تا سال ۱۲۶ در ترکستان اقامت گزید.
قیام یحیی بن زید
...