حدیث دار

[ویکی فقه] ائمه اسلام و حافظان حدیث و سیره نویسان و مورخان شیعی و سنی به اسناد معتبر از راویان ثقه آورده اند که رسول الله (صلی الله علیه و آله وسلّم) بعد از نزول آیه «و انذر عشیرتک الاقربین و نزدیکترین خویشاوندان خود را هشدار بده». دعوت ناهاری از حدود چهل تن از اعمام و بنی اعمام در خانه خود (یا در خانه ابوطالب) ترتیب داد و ایشان را به اسلام دعوت کرد و ابلاغ فرمود که هر یک از شما پیش قدم شود و زودتر از سایرین ایمان آورد و مسلمان شود برادر من و وصی و خلیفه من، و به روایت ابو صادق هلالی، برادر من و وصی من و خلیفه من در امت من و ولی همه مؤمنان بعد از من خواهد بود. تنها کسی که از آن جمع دعوت رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) را لبیک گفت امیرالمؤمنین علی (علیه السّلام) بود. پس رسول الله (صلی الله علیه و آله وسلّم) به او اشارت نمود و فرمود: «این است برادر من و وصی من و خلیفه من بین شما. سخنش را بشنوید و از او اطاعت کنید»
حدیث رسول الله (صلی الله علیه و آله وسلّم) که گزارش مذکور طی آن بیان شده به نام حدیث «بدء الدعوة» یا حدیث دار (چون در خانه رسول الله یا ابوطالب صادر گردیده) معروف است. صورت های مختلف آن را امین عاملی در اعیان الشیعة، سید مرتضی فیروزآبادی در فضائل الخمسة فی الصحاح الستة، و امینی در الغدیر و سایر محدثین و مورخین روایت کرده اند.
نمونه های حدیث
در این جا ترجمه دو روایت به طور نمونه ذکر می شود:
← حدیث اول
...