ابوخالد کابلی

wikishia: اهل بیت علیهم السلام نجات پیدا کرد. عامر بن واسله به حجاج نیکی کرد و رهایی یافت. جابر بن عبدالله انصاری، که از بزرگان اصحاب رسول خدا صلی الله علیه و آله بود و مردم او را به نیکی می شناختند در سایه پایگاه مستحکم مردمی، در بند توطئه های حجاج گرفتار نیامد. چون ابوخالد کابلی از هدف پلید حجاج آگاه شد، ناگزیر به مکه گریخت و خود را از شمشیر دشمنان اهل بیت رهانید.
ابوخالد کابلی از امامان معصوم و یاران پاکدل آن بزرگان خاطرات بسیار در سینه داشت که ذکر چند نمونه از آن بسیار سودمند است.
ابوخالد می گوید: روزی همراه یحیی به محضر امام زین العابدین علیه السلام شرفیاب شدیم حضرت جامه های رنگارنگ در بر کرده، بر فرشی بسیار زیبا نشسته بود و دیوار اطاقش را با گچ سفید آراسته بود! من، با مشاهده آن لباس های زیبا، فرش رنگارنگ و خانه آراسته، در فکر فرورفتم...
امام فرمود: ابوخالد، فردا بدین مکان بیا. وقتی از خانه امام علیه السلام خارج شدیم به یحیی بن ام طویل گفتم: مرا نزد کسی آوردی که دستگاهش چنین آراسته است، با خود عهد بستم دیگر هرگز بدان خانه قدم نگذارم. چون بامداد شد با خود اندیشیدم که رفتن به خانه امام هیچ زیانی برایم ندارد. بنابراین، فردای آن روز آهنگ بارگاه امام کردم، لحظه ای در آنجا ایستادم و کسی را ندیدم از جای برخاستم تا برگردم ناگهان کسی مرا صدا زد به گمان این که دیگری را می خواند، جواب نگفتم صدا دیگر بار بلند شد کنکر داخل شو در پی صدا وارد خانه ای گلی شدم امام زین العابدین علیه السلام کرباس پوشیده بر حصیر نشسته بود.
پس از دقایقی، حضرت فرمود: ای ابوخالد، در این چند روز تجدید فراش کرده بودم و عروسی داشتم. حجره ای که دیروز دیدی، «حجله عروس» بود و جامه های فاخر را به تقاضای وی پوشیده بودم. روش زندگی ام این است که امروز می بینی، آن گاه دست من و یحیی را گرفت، کنار برکه ای برد و فرمود: شما در این مکان بمانید. پس دو بسم الله گفت، قدم بر آب نهاد و به آرامی پیش رفت. در شگفتی فرورفتم گفتم: «الله اکبر، الله اکبر» تو حجت بزرگ خداوندی، درود پروردگار بر تو باد.