کلمه جو
صفحه اصلی

سوره کافرون

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] یکصد و نهمین سوره قرآن از قرآن کریم به نام کافرون می باشد که به سوره جحد هو معروف است.
خداوند در این سوره به پیامبر صلی الله علیه و آله وسلّم فرمان می دهد از خدایان مشرکان و عقاید باطل آن ها برائت جوید؛ زیرا میان توحید و شرک هرگز سازشی نیست.
شان نزول
نزول این سوره پس از آن بود که بعضی از مشرکان از پیامبر می خواستند مدتی بت های آنان را عبادت کند تا آن ها هم خدای محمد را بپرستند. سوره، مسلمانان را از سازش بر سر اصول اعتقادی و مبانی بنیادین مکتب ( توحید ) برحذر می دارد.
ویژگی های سوره کافرون
۱. شش آیه، ۲۶، ۲۷ یا ۲۸ کلمه و ۹۴ یا ۹۹ حرف دارد. ۲. در ترتیب نزول ، هیجدهمین و در مصحف شریف یکصد و نهمین سوره قرآن است.۳. پس از سوره ماعون و پیش از سوره فیل و پیش از هجرت در مکه نازل شد و هیچ آیه مدنی ندارد. ۴. از سوره های مفصل و از نوع قصار آن به شمار می آید.۵. از سور جمعی النزول است.۶. برخی گفته اند آیه ۶ این سوره با آیه سیف نسخ شده است.۷. دومین سوره ای است که با لفظ « قل » آغاز می شود.۸. آخرین سوره از سوره های مخاطبات است که با خطاب ((یا ایها الکافرون)) آغاز شده و درباره کافران سخن گفته است؛ به همین مناسبت، سوره را «کافرون» نامیده اند.


کلمات دیگر: