دیوید ریکاردو

دیوید ریکاردو (به انگلیسی: David Ricardo) (زاده ۱۸ آوریل ۱۷۷۲ در لندن - درگذشته ۱۱ سپتامبر ۱۸۲۳ در لندن) اقتصاددان انگلیسی است که در کنار رابرت مالتوس، آدام اسمیت و جان استوارت میل در زمره تأثیرگذارترین اقتصاددانان کلاسیک قرار دارد.
اهالی کسب وکار
اقتصاددان
ریکاردو از ۱۸۱۹ تا پایان عمرش نماینده مجلس عوام بریتانیا بود.
دیوید ریکاردو در سال ۱۷۷۲ در یک خانواده یهودی (هلندی) که به دلیل رهایی از تعقیب دادگاه های تفتیش عقاید به انگلستان مهاجرت کرده بود زاده شد. او سومین فرزند از هفده فرزند خانواده بود. پس از آموختن مقدمات کار در سن ۱۴ سالگی به کار دلالی بورس که حرفه پدرش بود پرداخت. وی هم چنین در سنین جوانی به طور نامنظم به تحصیل فیزیک و ریاضی می پرداخت.
در سن بیست و یک سالگی با دختری غیر یهود ازدواج کرد و مذهب یهود را ترک کرد. به دلیل این ازدواج ریکاردو و همسرش از هر دو خانواده طرد شدند. پدر ریکاردو به دلیل ترک کردن دین یهود از او رنجیده خاطر شد ولی در اواخر عمر او را بخشید. ریکاردو پس از جدایی از پدر به طور مستقل کار دلالی را در بورس ادامه داد. کسانی که او را می شناختند و به او اطمینان داشتند پول خود را به او می سپردند. ریکاردو ظرف چند سال ثروتی بیش از ثروت پدرش بدست آورد.

دیوید ریکاردو (به انگلیسی: David Ricardo) (زاده ۱۸ آوریل ۱۷۷۲ در لندن - درگذشته ۱۱ سپتامبر۱۸۲۳ در لندن) اقتصاددان انگلیسی است که در کنار توماس مالتوس، آدام اسمیت و جان استوارت میل در زمره تأثیرگذارترین اقتصاددانان کلاسیک قرار دارد.
•

[ویکی فقه] دیوید ریکاردو به سال ۱۷۷۲ در شهر لندن در یک خانواده یهودی تولد یافت. و سال ۱۸۲۴ در حالی که هنوز بیش از ۵۱ سال نداشت، درگذشت. وی اقتصاددان کلاسیک انگلیسی است.
بعد از آدام اسمیت، ریکاردو را می توان بزرگترین عالم اقتصاد و به جهت برخوردهای عقیدتی که مکتب او به وجود آورد، نامدارتر از پدر علم اقتصاد قلمداد کرد. ریکاردو به سال ۱۷۷۲ در شهر لندن در یک خانواده یهودی تولد یافت. پدرش که دلال بورس کالا بود، از همان اوان جوانی او را به رموز تجارت، صرافی و گردآوری پول آشنا کرد. ریکاردو به مناسبت ازدواج خود، مذهب اجدادی را ترک کرد. او از پدر خود جدا شد و مستقلا به شغل دلالی بورس سهام اشتغال یافت و در اندک مدت، ثروتی سرشار به دست آورد.ریکاردو در آغاز کار، از طریق مسائل بانکی به علوم اقتصادی دلبستگی پیدا کرد؛ زیرا در آن زمان، تنزّل پول انگلیس (به خاطر جنگ فرانسه و انگلیس) نه تنها توجه متخصصان، بلکه توجه عامّه مردم را به خود جلب کرده بود. به این مناسبت بود، که اوّلین کتاب خود را به سال ۱۸۱۰، تقریبا با این مضمون که "ترقّی شمش، نشانه تنزل اسکناس است"، انتشار داد. کمی بعد، رسالات دیگری در موضوع اعتبار و بانک ها منتشر کرد. تا قبل از انتشار کتاب "اصول علم اقتصاد" به سال ۱۸۱۷ هیچ یک از رسالات او نمی تواند، عظمت فکری ریکاردو را در علم اقتصاد معلوم کند.
قدیری اصل، باقر، سیر اندیشه های اقتصادی، تهران، انتشارات دانشگاه تهران، ۱۳۶۴، ص۸۱.
علمای بدبین غالبا خود را بدبین نمی دانستند؛ بلکه آیندگان، درباره آن ها بعدها به این تشخیص رسیدند؛ چراکه آن ها عقاید و نظرات خود را با صفا و گشاده رویی حیرت آوری بیان می کردند و تصوّر نداشتند که آرای آن ها برخلاف نظام موجود و یا خلاف خردمندی "آفریدگار بزرگ طبیعت" است. با این وجود، بدبینان وقتی غافل از بدبینی خود بودند، غالبا برای ترقّی و پیشرفت بشر مفیدتر از خوش بینان بوده اند.به گمان ریکاردو، در میان قوانین طبیعت و حتّی در قوانبن الهی که می بایست نظم را در جهان برقرار سازد (بدان شرط که انسان ها آن ها را دریابد و از آن ها پیروی کنند)، قوانینی توسط انسان ها کشف شده، که به کلی معکوس و مخالف آن ها است. مانند قانون "بهره مالکانه زمین" و یا "قانون بازدهی نامناسب".
شارل، ژید، تاریخ عقاید اقتصادی، کریم سنجابی، تهران، انتشارات دانشگاه تهران، ۱۳۷۰، ص۱۸۰.
او اساسا یکی از اولین اقتصاددانانی است که کاربرد الگوی اقتصادی را به طور جدّی مطرح ساخت. همچنین در طراحی نظریه ارزش کار و در ترسیم سیاست آزادی تجاری و مزیت نسبی، نقش پیشتاز را داشت. شاید او اولین اقتصاددانی است که قانون بازدهی نزولی را مطرح کرد. وی در مقوله توزیع درآمد و رشد اقتصادی، از پیشاهنگان محسوب می شود. او چگونگی تقسیم منافع کل را بین اجاره، دستمزد و سود ترسیم کرد. وی به کارگیری ماشین را عامل بیکاری می دانست. سرانجام، ریکاردو نظامی را طراحی کرد، که عناصری مانند تقاضا و مطلوبیت، نقش بسیار کمی در تعیین قیمت نسبی داشتند و برعکس هزینه تولید، اصلی ترین نقش را در این رابطه داراست.
دادگر، یدالله، ناریخ تحولات اندیشه اقتصادی، قم، انتشارات دانشگاه مفید، ۱۳۸۳، چاپ اول، ص۲۴۹.
...