حضرت لوط

[ویکی فقه] حضرت لوط(ع) یکی از پیامبر ان بزرگی است که هم عصر ابراهیم (ع) بود.وی فرزند «هاران بن نارخ» و نام مادرش ورقه بنت لاحج بوده.وی سه هزار و چهار صد و بیست و دو سال بعد از هبوطآدم(ع) در شهر بابل به دنیا آمد.
در قرآن نام مبارکش در هفده سوره ،۲۷ بارآمده، و او را به عنوان یکی از پیامبران مرسل و صالح خوانده که در برابر قوم سرکش و شهوت پرستی قرار داشت و آنها را به آیین حضرت ابراهیم(ع) فرا می خواند، ولی آنها از اطاعت دستورهای او سرپیچی می کردند.
معنای لوط
واژه «لوط» در اصل از لاطَ یلُوط گرفته شده و به معنی ارتباط قلبی است، بنابراین این پیامبر خدا که پیوند محکم قلبی با خدا داشت، با نام لوط خوانده می شد، و به عکس او، قومش به لواط و ارتباطهای نامشروع آلوده بودند.
زندگی
زندگی لوط(ع) با قومش از دردناکترین و تلخترین زندگی ها بود، که آن مرد خدا با کمال مقاومت تحمل کرد و به مسؤولیت ارشادی خود ادامه داد.حضرت لوط(ع)از خویشان حضرت ابراهیم(ع) بود، مطابق پاره ای از روایات، برادرزاده یا پسر خاله ابراهیم(ع)بود، و طبق بعضی از روایات، برادر حضرت ساره(ع) همسر ابراهیم(ع)بود. هنگامی که حضرت ابراهیم(ع)در سرزمین بابِل (عراق کنونی) مردم را به یکتا پرستی دعوت نمود، لوط نخستین مردی بود که در آن شرایط سخت به ابراهیم(ع)ایمان آورد، و همواره در کنار ابراهیم(ع)بود، و یگانه یار و یاور ابراهیم(ع)در دوران مبارزات او با نمرود به شمار می آمد، چنان که ساره نخستین زنی بود که به ابراهیم(ع)ایمان آورد. لوط (ع)در همان بابل به دنیا آمد، و پس از اعتقاد به حقّانیت آیین ابراهیم(ع)از مبلّغین و مدافعین این آیین بود، و در این مسیر به مقام ارجمندی از نبوّت و رسالت رسید.از امام باقر(ع) نقل شده فرمود: حضرت لوط(ع) در میان قوم خود سی سال سکونت کرد و آنها را به سوی خدا دعوت نمود و از عذاب الهی برحذر داشت. لوط پسر خاله ابراهیم(ع)و برادر ساره همسر ابراهیم بود. ابراهیم و لوط(ع)هر دو پیامبر مرسل و هشدار دهنده بودند.لوط مردی سخی، بزرگوار و مهمان دوست بود، و مقدم مهمان را گرامی می داشت
هجرت
...