نی ریز

نی ریز یکی از شهرهای استان فارس در ایران است. این شهر، مرکز شهرستان نی ریز است. جمعیت این شهر بر پایه سرشماری سال ۱۳۹۵، برابر با ۴۹٬۸۵۰ تن بوده است. نی ریز در جنوب دریاچه بختگان و ارسنجان و در مغرب سیرجان و شهربابک در استان کرمان و در مشرق استهبان و جنوب غربی شهرستان خاتم در استان یزد و در شمال داراب، حاجی آباد استان هرمزگان واقع است.
شعله نی ریزی
فانی نی ریزی
سحاب نی ریزی
عمان نی ریزی
ساکت نی ریزی
شهاب نی ریزی
تعیین تاریخ دقیق پیدایش این سرزمین و ارائه تصویر درست و روشن از آن در دوره های مختلف تاریخی، مشکل و در مواردی غیرممکن است.برخی آن را به دورهٔ اساطیری کیانیان و دورهٔ مادها نسبت می دهند که منبع و مآخذی قابل اعتماد در این زمینه وجود ندارد. بر اساس دانسته ها و اطلاعات موجود می توان به احتمال گفت که پیشینه تاریخی نی ریز به دوره هخامنشیان بر می گردد به دنبال کاوش های باستان شناسی که در اوایل سدهٔ بیستم در تخت جمشید انحام گرفت، الواحی گلی مربوط به دورهٔ هخامنشیان به دست آمد که در آن ها (حدود ۱۵ لوحه) به نام هایی چون نَرِزُّش، نَرِزیش و… برمی خوریم که به عقیدهٔ باستان شناسان به نی ریز برمی گردد.منطقه ای را که در حال حاضر به نیریز معروف است در دوران داریوش کبیر از شهرهای آباد و پر جمعیت فارس بوده و استناد لوحه سنگی که بر اثر کاوش های علمی از تخت جمشید بدست آمده، کتیبه مزبور هم که به خط میخی نقر شده در زمان هخامنشیان (داریوش بزرگ) نای ذی (کارگاه اسلحه سازی) نامیده می شد، چه در آن دوره بیش از ۷۰۰ کارگاه نیزه و شمشیر و زره سازی در آن وجود داشته و در واقع اسلحه خانه داریوش کبیر بوده است… یکی از گمان هایی که در مورد اسم نی ریز می برند نام نیزه ریز می باشد که به خاطر نیزه سازی در دوره هخامنشی می باشد.شهر نیریز از زمان هخامنشیان تابحال سه بار دستخوش تهاجم سیل و عوامل طبیعی قرار گرفته و برای مرتبه چهارم در محل فعلی بنا شده است.نیریز در زمان سلطنت پیشدادیان مرکز فولاد سازی بوده است. ساختن وسایل فولاد سازی و ادوات جنگی برای سپاهیان خشایارشاه در این شهر ساخته می شد؛ که زره و کلاه خود و تیشه بخاری فولادی در بعضی خانه ها مشاهده شده است. اخیراً ضمن حفاریهایی که در تخت جمشید بعمل آمده مهر گلی دیده شده به نام پیروس استاد کارگاه محل ساختن این ادوات و وسایل فولادی در محلی که فعلاً به نام شادخانه موسوم است که علامت کارخانه ها در بعضی از خانه های این محله مشاهده گردیده است.
بر اساس دانسته ها و اطلاعات موجود می توان به احتمال گفت که پیشینه تاریخی این شهر به دوره هخامنشیان برمی گردد. بدنبال کاوش های باستان شناسی که در اوایل سده ۲۰ در تخت جمشید انجام گرفت الواح گلی مربوط به دوره هخامنشیان بدست آمد، این الواح به خط میخی عیلامی که مربوط به امور اداری، جیره غذایی، پرداخت دستمزد کارگران و زره سازان است و در فاصله سال های ۱۹۳۳ تا ۱۹۳۴ میلادی هیئت اکتشافی مؤسسه شرق شناسی به سرپرستی هرتس فلد آن ها را کشف کرد، تعدادی از این الواح متعلق به سال های ۱۳ تا ۲۸ شاهنشاهی داریوش اول بوده است.
دانسته های ما در مورد نی ریز و توابع آن منحصر به گزارش هایی است که جغرافی نویسان مسلمان بدست داده اند. این منابع عبارتند از: مختصر البلدان ابن فقیه، المسالک و الممالک ابن خردادبه، الخراج و صنعه الکتابه قدامه، مسالک الممالک اصطخری، صوره الارض ابن حوقل، حدود العالم من المشرق الی المغرب، اشکال العالم جیهانی، احسن التقاسی فی معرفه الاقالیم مقدسی و فارسنامه ابن بلخی.