تار و پود

قوام

( اسم ) ۱- تارهای طول و عرض جامه . ۲- کنه واساس و پای. هر چیز. یابی تار و پود شدن .۱- پریشان و مضمحل شدن. ۲- سخت رنجه گشتن یا بیتار و پود کردن . پراکنده و نابود و ویران ساختن .

(رُ ) (اِمر. ) ۱ - تارهای طول و عرض پارچه . ۲ - اساس و پایة هر چیز.

تار و پود. [ رُ ] ( ترکیب عطفی ، اِ مرکب ) تارهای طول و عرض جامه ، بهندی تانابانا گویند. ( غیاث اللغات ). با لفظ رشتن و بستن و کاویدن مستعمل است. ( آنندراج ). نخهای درازی و پهنای بافندگی. حامل و نابل :
خلعتی کآن ز تار و پود وفاست
درزیان ِ قَدَر ندوخته اند.نور حق را کس نجوید زاد و بود
خلعت حق را چه حاجت تار و پود؟تار و پود مخمل از خواب پریشان بسته اند
دست بالین کن شکرخواب فراغت را ببین. || کنایه از کنه و اساس و پایه ٔهر چیز است :
بسختی گذشت از درکاسه رود
جهان را یخ و برف بد تار و پود.گذر یافتندی به اروندرود
نماندی برین بوم و بر تارو پود.ز ما باد بر جان آنکس درود
که داد و خرد باشدش تار و پود.کاملان از دور نامت بشنوند
تا به قعر تار و پودت درروند.تار و پود عالم امکان بهم پیوسته است
عالمی را شاد کرد آنکس که یک دل شاد کرد.نسبت آلودگی با طینت ما تهمت است
ناخن غم بارها کاویده تار و پودما.- بی تار و پود شدن ؛ کنایه است از پریشان و مضمحل شدن و سخت رنجه گشتن :
چو پیران بیامد به نزدیک رود
سپه بد پراکنده بی تار و پود.بباید برین چشمه آمد فرود
که شد باره و مرد بی تار و پود.- بی تار و پود کردن ؛پراکنده و نابود و ویران ساختن :
همه مرزها کرد بی تار و پود
همی رفت از اینگونه تا کاسه رود.

تپ تازه