جَریر بن عَطیّه (یمامه ح ۳۳ـ همان جا ۱۱۱ق)
بزرگ ترین شاعر هجاگوی عرب در عهد امویان. اشعارش در مدح و ذَمّ، وی را منظور نظر بزرگان روزگار کرد و پای او به منازعات سیاسی و شخصی نیز کشیده شد. به دمشق و بصره رفت و مدتی در سایۀ حمایت حجاج بن یوسف، والی عراق، روزگار خوشی گذراند. هجاهای او،به ویژه علیه رقیبانش، اَخَطل و فَرزَدق، مشهور است. جریر و فرزدق از یک قبیله، امّا از دو تیره بودند و ۴۰سال ضد یکدیگر نوشتند، که در کوچه و بازار بصره و یا دربار خلفا خوانده می شد و نوعی سرگرمی به شمار می رفت. مدایح جریر بیشتر برای خلفای اموی، به ویژه عبدالملک بن مروان، است. قصاید عاشقانه اش نیز دلنشین است. هنر جریر در استفادۀ ماهرانه از دو شیوۀ مختلف در یک شعر بود؛ اسلوب دشوار و مطنطن بدوی، و سبک سادۀ مردم پسند. از همین رو، عام و خاص، عارف و عامی، و ناقد و فیلسوف شعر جریر را دوست می داشتند و می ستودند و او را در زمرۀ شاعران بزرگ می شمردند.
بزرگ ترین شاعر هجاگوی عرب در عهد امویان. اشعارش در مدح و ذَمّ، وی را منظور نظر بزرگان روزگار کرد و پای او به منازعات سیاسی و شخصی نیز کشیده شد. به دمشق و بصره رفت و مدتی در سایۀ حمایت حجاج بن یوسف، والی عراق، روزگار خوشی گذراند. هجاهای او،به ویژه علیه رقیبانش، اَخَطل و فَرزَدق، مشهور است. جریر و فرزدق از یک قبیله، امّا از دو تیره بودند و ۴۰سال ضد یکدیگر نوشتند، که در کوچه و بازار بصره و یا دربار خلفا خوانده می شد و نوعی سرگرمی به شمار می رفت. مدایح جریر بیشتر برای خلفای اموی، به ویژه عبدالملک بن مروان، است. قصاید عاشقانه اش نیز دلنشین است. هنر جریر در استفادۀ ماهرانه از دو شیوۀ مختلف در یک شعر بود؛ اسلوب دشوار و مطنطن بدوی، و سبک سادۀ مردم پسند. از همین رو، عام و خاص، عارف و عامی، و ناقد و فیلسوف شعر جریر را دوست می داشتند و می ستودند و او را در زمرۀ شاعران بزرگ می شمردند.
wikijoo: جریر_بن_عطیه