کلمه جو
صفحه اصلی

تاریخ مدینه دمشق

دانشنامه عمومی

تاریخ مدینة دمشق. تاریخ مدینة دمشق با نام کامل تاریخ مدینة دمشق - حماها الله - وذکر فضلها، وتسمیة من حلٌَها من الأماثل، أو اجتاز بنواحیها من واردیها وأهلها تألیف ابن عساکر دمشقی است. کتاب در حدود ۸۰ جلد و دربارهٔ تاریخ دمشق و اطلاعات دربارهٔ اعیان و راویان و ساکنان یا مجاوران یا گذرکردگان از دمشق است.

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] تاریخ مدینة دمشق (کتاب). کتاب تاریخ مدینة دمشق به زبان عربی اثر ابو القاسم علی بن حسن بن هبة الله شافعی دمشقی معروف به ابن عساکر درباره شرح حال افراد است.
ابن عساکر، ابو القاسم علی بن حسن بن هبة الله شافعی دمشقی (۴۹۹- ۵۷۱ ق) ؛ برجسته ترین فرد از خاندان ابن عساکر است که در دمشق زاده شد و همان جا درگذشت. وی به سبب حفظ و روایت احادیث بسیار، کثرت سفرهای علمی و استفاده از مشایخ بزرگ در شهرهای اسلامی و نیز تالیف اثر چشمگیر تاریخ بزرگ دمشق در شمار یکی از بزرگترین حافظان حدیث و نویسندگان تاریخ در روزگار خویش درآمد. دوران زندگی ابن عساکر با انقراض سلاجقه شام و روزگار حکمرانی نور الدین زنگی و صلاح الدین ایوبی بر مناطق شام تقارن داشت. سیاست مذهبی نور الدین زنگی و جانشینان وی و نیز ایوبیان بر مبارزه با تبلیغات فاطمیان شیعی مذهب و حمایت از مذاهب اهل سنت و پیروان حدیث استوار بود، از این رو کار گردآوری و روایت حدیث در روزگار ابن عساکر بالا گرفت و خود وی در این زمینه به چهره ای درخشان بدل گشت. تحصیلات ابتدایی ابن عساکر از ۶ سالگی در دمشق آغاز شد. پدرش، برادر بزرگش صائن و نیای مادریش از جمله نخستین استادان او در حدیث و فقه بودند. سپس از سبیع بن قیراط، ابو القاسم ابن نسیب، ابو طاهر حنائی و دیگران قرآن ، حدیث ، فقه و خلاف و اصول آموخت. وی پس از درگذشت پدر برای ادامه تحصیل راهی بغداد - مرکز بزرگ علوم دینی آن روزگار- شد و در مدرسه نظامیه و دیگر مدارس علمیه آن شهر حدیث شنید و فقه و خلاف و نحو آموخت. او در ۵۲۱ ق به مکه رفت و حج گزارد. در بازگشت از مکه تا ۵۲۵ ق در بغداد ماند و از استادان نظامیه و دیگر بزرگان دار الخلافة از جمله ابو القاسم هبة الله بن حصین ، ابو الحسن علی بن عبد الواحد دینوری و و هبة الله شروطی حدیث آموخت. در خلال پنج سالی که در بغداد بود از شهرهای کوفه ، موصل ، رحبه ، دیار بکر و نیز جزیره دیدار کرد سپس به دمشق بازگشت. دومین سفر ابن عساکر به قصد خراسان و از راه آذربایجان در سال ۵۲۹ ق بود. وی در این سفر با ابو سعد عبد الکریم سمعانی صاحب کتاب الانساب در مرو دیدار کرد و همراه او به نیشابور و هرات رفت. سفرهای علمی ابن عساکر از ۵۲۰ ق تا ۵۳۳ به درازا کشید و سرانجام باره آوردی بی مانند از شنیده ها و نوشته هایی در باب روایات و احادیث به دمشق بازگشت. شمار مشایخ او را در حدیث بالغ بر ۱۳۰۰ مرد و بیش از ۸۰ زن نوشته اند که بسیاری از آنها در همان دوره خردسالی به او اجازه روایت داده اند. از این پس (۵۳۳ ق) دوره چهل ساله تالیف و تصنیف و فعالیت های آموزشی ابن عساکر آغاز می شود و تا واپسین روزهای زندگی او ادامه می یابد. شاگردان و راویان ابن عساکر بسیار زیاد و غالب آنان از فقیهان و رجال حدیث در روزگار خود بوده اند. با وجود بی اعتنایی ابن عساکر به حاکمان و صاحبان قدرت، نور الدین زنگی حکمران شام همواره او را بزرگ می داشت و علاوه بر تشویق و حمایتی که از او در تالیف تاریخ دمشق به عمل آورد، دار الحدیث نوریه را که از نخستین مراکز تخصصی در آموزش حدیث بوده است برای او تاسیس کرد و ریاست آن را به وی واگذاشت. از جمله آثار وی می توان به تاریخ دمشق، تبیین کذب المفتری فیما نسب الی الامام ابن الحسن الاشعری، الاربعون فی الجهاد، کشف المغطا فی فضل الموطا، اخبار لحفظ القرآن ، الاشراف علی معرفة الاطراف ، فضل علی بن ابی طالب علیه السّلام ، فضل یوم عرفة و... اشاره کرد.


کلمات دیگر: