سوره علق

[ویکی فقه] عَلَق نود و ششمین سوره قرآن کریم می باشد که از آن در باب صلات نام برده اند.
از امام صادق علیه السّلام نقل شده که فرمود: «کسی که سوره علق را در روز یا شب تلاوت کند و در آن روز یا شب بمیرد، شهید مرده است و خداوند او را شهید محشور می کند و همچون کسی خواهد بود که در راه خدا همراه پیامبر صلّی اللّه علیه و آله شمشیر زده باشد» سوره علق از عزائم است که آیه سجده دارند و با تلاوت یا شنیدن آنها سجده واجب می شود و خواندن آنها در نمازهای واجب حرام است
مبدأ خلقت انسان
خداوند در آیه دوم این سوره، مبدا خلقت انسان را از «علق» (کلمه علق به معنای خون بسته شده است، یعنی اولین حالتی که منی در رحم به خود می گیرد.) می داند. نام «علق» برای سوره ، از این آیه گرفته شده است. بعضی هم «علق» را از ریشه «تعلق» و وابستگی گرفته و گفته اند انسان از وابستگی ها و تعلقات خلق شده است.
اولین سوره نازل شده
خداوند متعال در این سوره رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلّم را امر می کند که قرآن را که به وحی خدا نازل می شود، تلقی کند. این سوره اولین سوره ای است که از قرآن نازل شده، و سیاق آیاتش آن چنان به هم ارتباط دارد که بتوان گفت یکباره نازل شده، و این سوره به طور قطع در مکه در غار حرا هنگام بعثت پیامبر صلی الله علیه و آله وسلّم بر او نازل شد و در آن از خواندن و آفرینش انسان و تسلیم او و طغیانش سخن به میان آمده است.
ویژگی های سوره علق
...