سوره فرقان

wikishia: مدینه نازل شده است: «وَالَّذِینَ لایَدْعُونَ مَعَ اللَّهِ إِلهاً آخَرَ... غَفُوراً رَحِیماً».
این سوره در ترتیب مصحف بیست و پنجمین سوره و در ترتیب نزول چهل دو دومین سوره قرآن کریم است که پیش از آن سوره یس و پس از آن سوره فاطر نازل شده است.
از پیامبر خدا روایت شده که هر که سوره فرقان را بخواند روز قیامت مبعوث می شود در حالی که ایمان دارد که قیامت بدون تردید فرا می رسد و خدا مردگان را مبعوث می کند و بدون حساب به بهشت می رود.
در روایت است که امام هشتم علیه السلام به اسحاق بن عمار فرمود: قرائت سوره «تَبارَکَ الَّذِی نَزَّلَ الْفُرْقانَ عَلی عَبْدِهِ» را ترک نکن که هر که این سوره را هر شب بخواند خدا او را هرگز عذاب نمی کند و او را مورد محاسبه قرار نمی دهد و جایش فردوس برین است.
غرض این سوره بیان این حقیقت است که دعوت رسول خدا صلی اله علیه و آله دعوتی است حق، و ناشی از رسالتی از جانب خدای تعالی، و کتابی نازل شده از ناحیه او، و نیز در این سوره چند نوبت پشت سر هم ایرادهایی که کفار بر نبوت آن جناب از ناحیه خدا، و بر نازل بودن کتابش از جانب خدا کرده اند، دفع شده، و در این دفع عنایتی بالغ به کار رفته.
و چون بیان این غرض مستلزم احتجاج بر مساله توحید و نفی شریک، و بیان پاره ای از اوصاف قیامت، و صفات پسندیده ای از مؤمنین بود، لذا به این مسائل نیز پرداخته، ولی همه این بیانات را با لحن انذار و تخویف ایفاء نمود، نه تبشیر و تشویق.