کلمه جو
صفحه اصلی

سوره فاطر

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] سوره فاطر، سوره سی و پنجم قرآن کریم بوده و در مکه نازل شده است.
« فاطر » یعنی شکافنده یا پدیدآورنده. در نخستین آیه با این صفت از خدا ستایش شده است: «خدایی که آسمان ها و زمین را با شکافتن پرده عدم پدید آورد»؛ لذا «فاطر» نام سوره شد. نام دیگر آن، « ملائکه » است؛ چون در همین آیه اول از فرشتگان به عنوان رسولان حامل فرمان خدا و مجری اوامر او در جهان یاد شده است.
غرض سوره
غرض این سوره بیان اصول سه گانه دین است، یعنی یگانگی خدای تعالی در ربوبیت، و رسالت رسول خدا، و معاد و برگشتن به سوی او، که در این سوره بر این سه مساله استدلال شده، و خدای تعالی برای این منظور عده ای از نعمت های بزرگ آسمانی و زمینی را می شمارد، و تدبیر متقن امر عالم را به طور عموم، و امر انسان ها را به طور خصوص به رخ می کشد. و قبل از شمردن این نعمت ها و شروع به استدلال، اشاره ای اجمالی به این معنا می کند که: گشودن در رحمت و بستن آن، و افاضه نعمت و امساک آن منحصرا کار خدای تعالی است، و می فرماید: ما یفتح الله للناس من رحمة فلا ممسک لها... ؛ خدا در هر رحمتی را که به سوی مردم باز کند کسی نیست که آن را ببندد... و نیز قبل از این اشاره اجمالی، به واسطه هایی اشاره می کند که رحمت و نعمت را از خدای تعالی گرفته، به خلق می رسانند، و آنان ملائکه هستند، که واسطه های بین خدا و خلقند و به همین جهت سوره فاطر با یادآوری این وسائط شروع می شود.
محل نزول
گفته شده: این سوره در مکه نازل شده، و سیاق آیاتش نیز بر این معنا دلالت دارد؛ بعضی از مفسرین دو آیه از آن را استثناء کرده و گفته اند: این دو در مدینه نازل شده است. و آن دو آیه عبارتند از آیه ان الذین یتلون کتاب الله... و آیه ثم اورثنا الکتاب الذین اصطفینا....
ویژگی های سوره
...


کلمات دیگر: