کلمه جو
صفحه اصلی

سوره قدر

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] سوره نود و هفتمین سوره قرآن می باشد.
«قدر» به معنای اندازه، سنجش و ارزش است. در این سوره ، از شب ارزش آفرینی، اندازه گیری و مقدرات انسان سخن به میان آمده است؛ شبی که از هزارماه برتر است و در یکی از شب های ماه رمضان (۱۹، ۲۱ یا ۲۳) قرار دارد و قرآن در آن نازل شده است؛ شب اتصال مطلق میان زمین و ملکوت اعلی و فرودآمدن ملائکه و روح از آسمان و شب سلامت است.
ویژگی های سوره قدر
۱. پنج آیه به شمارش بیشتر مکتب های تفسیری از جمله کوفی، شش آیه به عدد شامی، سی کلمه و ۱۱۲ یا ۱۱۴ حرف دارد.۲. در ترتیب نزول، بیست و پنجمین و در قرآن نود و هفتمین سوره است.۳. پس از سوره عبس و پیش از سوره شمس در مکه پیش از هجرت نازل شده و هیچ آیه مدنی ندارد. تنها برخی این سوره را مدنی دانسته اند.۴. از نظر کمیت، از سوره های مفصل و از نوع اوساط آن قلمداد می شود.۵. در این سوره، نسخی واقع نشده است.
ویژگی های محتوایی سوره قدر
۱. درباره شب قدر ، مهم ترین و مبارک ترین شب سال سخن گفته است.۲. تاریخ نزول قرآن را بیان کرده که در شب قدر بوده است.۳. مطالب این سوره به هم پیوسته و از آغاز تا پایان درباره یک موضوع (شب قدر) سخن گفته است.


کلمات دیگر: