سوره عبس

wikishia: ترتیب نزول بیست و چهارمین سوره قرآن کریم است که پیش از آن سوره نجم و پس از آن سوره قدر نازل شده است.
سوره عبس سوره «سَفَرَة» نیز نامیده می شود.
تعداد آیات آن چهل و دو آیه حجازی و کوفی و چهل و یک آیه بصری و چهل آیه شامی و مدنی اوّل است. اختلاف آیات آن در سه آیه است. (وَ لِأَنْعامِکُمْ) حجازی و کوفی (إِلی طَعامِهِ) شامی است غیر یزید بریدی (الصّاخه) غیر قرائت شامی.
ابی بن کعب از پیامبر صلّی اللَّه علیه و آله روایت کرده که فرمود و کسی که سوره عبس را قرائت کند، روز قیامت می آید در حالی که صورتش خندان و خوشحال است.
و معاویه بن وهب از امام صادق علیه السّلام روایت کرده که فرمود: هر کس سوره «عبس و تولّی» و سوره «اذاالشّمس کوّرت» را بخواند در زیر عرش خدا و در سایه خدا و کرامت او در بهشتش خواهد بود و این بر پروردگارش بزرگ نیست.
روایاتی از طرق اهل سنت وارد شده که این آیات درباره داستان ابن ام مکتوم نابینا نازل شد، که روزی بر رسول خدا (ص) وارد شد در حالی که جمعی از مستکبرین قریش نزد آن جناب بودند و با ایشان در باره اسلام سخنان سری داشتند، رسول خدا (ص) از آمدن ابن ام مکتوم چهره در هم کشید، و خدای تعالی او را مورد عتاب قرار داد که چرا از یک مردی تهی دست چهره در هم کردی؟ از طرق شیعه هم روایاتی به این معنا اشاره دارد .ولی در بعضی دیگر از روایات شیعه آمده که مردی از بنی امیه نزد آن جناب بوده، و او از آمدن ابن ام مکتوم چهره درهم کشید، و آیات، در عتاب او نازل شد. و به هر حال غرض سوره، عتاب هر کسی است که ثروتمندان را بر ضعفاء و مساکین از مؤمنین مقدم می دارد، اهل دنیا را احترام میکند و اهل آخرت را خوار میشمارد، بعد از این عتاب رشته کلام به اشاره به خواری و بی مقداری انسان در خلقتش و اینکه در تدبیر امورش سراپا حاجت است و با این حال به نعمت پروردگار و تدبیر عظیم او کفران میکند کشیده شده، و در آخر سخن را با ذکر قیامت و جزاء و تهدید مردم خاتمه می دهد