کلمه جو
صفحه اصلی

ایلخانیان

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] ایلخانیان سلسله ای از مغولان حاکم بر ایران (۶۵۳-۷۳۶ق.) و بانی خدماتی در حرمین شریفین بودند.
ایلخان کلمه ای مرکب از دو واژه ترکی ایل به معنای قوم و قبیله، و خان به معنای فرمانروای ایل است.
نحوه آغاز حکومت ایلخانی
حکومت ایلخانی که قلمرو آن، ایران، آسیای صغیر و گاه تا شام را در بر می گرفت، از دوران هلاکو خان مغول (حک: ۶۵۳-۶۶۳ق.) آغاز شد. او در ربیع الاول ۶۵۱ق. از جانب منگوقاآن، خان مغول، برای تکمیل فتوحات از مغولستان روانه ایران شد. هلاکو نخست به سال ۶۵۴ق. اسماعیلیان نزاری را با فتح قلعه الموت بر انداخت. سپس با فتح بغداد به سال ۶۵۶ق. به خلافت عباسیان پایان داد. با انتشار خبر مرگ منگوقاآن، هلاکو خان به آذربایجان رفت. قوبیلای به عنوان فرمانروای مغول ها پس از منگوقاآن همه متصرفات غربی امپراتوری مغول را به وی وا گذار کرد که سبب ماندگاری او در ایران شد. هلاکو لقب ایلخان را از منگوقاآن دریافت کرد. به همین مناسبت، حکومت او و جانشینانش به ایلخانیان مشهور شد.
تاریخ وفات هلاکو
هلاکو در ۱۹ ربیع الثانی ۶۶۳ق. درگذشت و در پی او پسرش اباقا خان (حک: ۶۶۳-۶۸۰ق.) جانشین وی شد که در پی ۱۸ سال حکومت جای خود را به برادرش احمد تگودار (حک: ۶۸۰-۶۸۳ق.) داد.
درگیری جانشینان هلاکو
...


کلمات دیگر: