کلمه جو
صفحه اصلی

ابن بطوطه

فرهنگ فارسی

ابوعبد الله محمد بن عبد الله محمد بن ابراهیم طنجی ( و . طنجه ۷٠۳ - ف . ۷۷۹ ه ق ) او عالم و جغرافی دانی معروف بود و در راه فرا گرفتن جغرافی سفرها کرد . آغاز سفر او در سال ۷۲۵ ه ق . از شمال افریقا و انجام ان بسال ۷۵۴ است که آخرین سفر خود را در مراکش بپایان رسانید . نتیجه این مسافرتها را ابن بطوطه در کتابی مشهور به [ رحله ابن بطوطه ] ( ه . م . ) که مسمی به تحفه النظار و غرائب الامصار است جمع آوری کرده است .
رحاله و عالم جغرافیائی مشهور

لغت نامه دهخدا

ابن بطوطه. [ اِ ن ُ ب َطو طَ ] ( اِخ ) ابوعبداﷲ محمدبن عبداﷲبن محمدبن ابراهیم طنجی ( 703-779 هَ.ق. ). رحّاله و عالم جغرافیائی مشهور. مولد او شهر طنجه ، از سال 725 بسفرهای خویش آغاز کرده است. سفر اول او از شمال افریقیه و مصر علیا و شام و فلسطین و از آنجا بمکه و عراق عرب و ایران بوده و در سفر دوم بزیارت خانه رفته و در آنجا دو سال مجاور مانده است ( 729 و 730 ) و بسفر سیم بجنوب عربستان و مشرق افریقیه و خلیج فارس و تنگه هرمز و مکه و سوریه و آسیةالصغری و شبه جزیره قرم ( کریمه ) و قسطنطنیه و اتل ( ولگا ) و خوارزم و بخارا و افغانستان و دهلی و جزایر ذیبةالمهل ، و از راه سرندیب به بنگاله و هندوچین و چین تا شهرکانتن و از جزیره سمطره ( سوماترا ) بعربستان بازگشته و در محرم 748 در ظفار از کشتی فرود آمده. و در این سفر دو سال در دهلی و یک سال و نیم در جزایر ذیبةالمهل شغل قضا رانده است. و در سفر چهارم از مصر بمکه و از مکه باز بشمال افریقیه و به سال 750 بشهر فاس شده و دیری اقامت گزیده آنگاه رهسپار اندلس گشته و شهر غرناطه را دیدار کرده و در سنه 753-754 بسیاحت سودان پرداخته و تا شهر تُنبکتو و ماله رسیده و از آنجا بمراکش بازگشته است و سیاحت نامه خود را که مشهور برحله ابن بطوطه و مسمی به تحفةالنظار و غرایب الامصاراست ، به محمدبن محمدبن جزی داده و او آن کتاب را در757 تنقیح و تلخیص کرده است. و ابن خلدون مورخ و حکیم معروف در مقدمه کتاب تاریخ خویش مینویسد که ابن بطوطه را بیست سال پس از سیاحتهای او بمغرب دیده است.

دانشنامه عمومی

محمد بن عبدالله بن محمد بن بطوطه (به عربی: أبوعبدالله محمد بن عبدالله اللّواتی الطنجی بن بطّوطة) معروف به ابن بطوطه (و در برخی منابع ابن بتوته) در شهر طَنجه سال ۷۰۳ ق. / ۱۳۰۴ م. در مغرب (مراکش) به دنیا آمد و سال ۷۲۵ ق. به سوی مکه عزیمت نمود و مصر، شام، فلسطین، حجاز، عراق، ایران، یمن، بحرین، ترکستان، بین النهرین و بخشی از هند و چین، جاوه، شرق اروپا و شرق آفریقا را پیمود و سرانجام به مغرب (مراکش) نزد شاه ابی عنان از شاهان بنی مرین برگشت. سفر او ۲۷ سال به درازا کشید (۱۳۲۵-۱۳۵۲ م) و در مراکش سال ۷۷۹ق. /۱۳۷۷ م. درگذشت.ابن بطوطه تقریباً معاصر با مارکو پولو بود ولی بیش از سه برابر مارکوپولو راه پیمود. ابن بطوطه را می توان یکی از بزرگ ترین سیاحان تاریخ بشری محسوب کرد.
طنجه
فاس
مراکش
تلمسان
ملیانة
الجزائر
بجیه
قسنطینه
عنابه
تونس
سوسه
صفاقس
قابس
طرابلس
این جهانگرد معروف مراکشی که از مردمان بربر یا آمازیغی بود چهار یا پنج بار به ایران سفر نمود و در تمام سفرهای شرقی خود از زبان فارسی برای ارتباط با غیرعرب ها استفاده کرد. سفرهای او در دو سوی سواحل دریای فارس و شهرهای فارس از جمله شیراز، خوزیه (خوزستان)، تُستر (شوشتر)، اصفهان، تبریز و خراسان خواندنی است. سفرنامه ابن بطوطه از کتاب های باارزش جغرافیایی سده های میانه است. آرامگاه ابن بتوته در تپه ای مهجور مشرف به ساحل مدیترانه ایِ شهر تنجه (تنگه) مراکش است.
این سفرنامه که «تُحفَة اَلنُظار فی غَرائِب اَلأمَصار وعَجائِب اَلأسَفار» نام دارد در قرن هشتم هجری و به دستور یکی از امرای مغرب نگاشته شده است. محتویات آن حاصل مشاهدات خود ابن بطوطه است. بیش از ۲۰٪ این کتاب به شرح و توصیف سفر ابن بطوطه به هندوستان و جزایر مالدیو اختصاص یافته است. وی دربارهٔ خلق و خوی مردم آن دیار و راه های بازرگانی آن با چین اطلاعات مهمی ارائه می کند. ابن بطوطه تنها نویسنده ای در قرون وسطی است که اطلاعات مهمی دربارهٔ جزایر مالدیو، جنوب روسیه و آفریقا می دهد. بهترین تحقیق در مورد ابن بطوطه از سوی پروفسور عبدالهادی التازی صورت گرفته و کتاب دوجلدی او به زبان عربی هنوز به فارسی برگردان نشده است. سفرنامه ابن بطوطه را دکتر محمدعلی موحد به فارسی ترجمه کرده است.
ابن بطوطه در مورد اصفهان می نویسد:

دانشنامه آزاد فارسی

ابن بَطوطه (طنجه ۷۰۳ـ ۷۷۹ق)
شهرت ابوعبدالله محمد به عبدالله لواتی طنجی؛ ملقب به شمس الدین جهانگردِ معروف عرب. اصلش از قبیلۀ بربرهای لواته بود که گروه هایی از آنان در شمال افریقا ازجمله مصر پراکنده بودند. وی در زادگاهش به تحصیل علوم دینی بر پایۀ فقه مالکی پرداخت. در ۷۲۵ ق به قصد گزاردن حج راهِ سفر خود را از طنجه آغاز کرد. او پس از گذشتن از تلمسان در الجزیره به تونس رفت و در شهر صفاقس با دختر یکی از امنای آن جا ازدواج کرد. سپس از راه طرابلس و دیگر نواحی شمال افریقا به اسکندریه و قاهره رسید. مقصدهای بعدی او فلسطین، بیروت، طرابلس، حلب، انطاکیه، لاذقیه، بعلبک، و دمشق بود. وی مدتی در دمشق اقامت کرد و پس از آن رهسپار مکه و مدینه شد. سپس به نجف اشرف رفت و با قافله ای راه ایران درپیش گرفت و از شهرهای آبادان، ماهشهر، شوشتر، شیراز، اصفهان و تبریز دیدن کرد و سرانجام به بغداد بازگشت و بار دیگر به حج رفت و مدتی در مکه اقامت گزید ( ۷۲۹ ـ ۷۳۰ ق). وی با گذشتن از سواحل شرقی افریقا، یمن، عدن و موگادیشو، راه ظفار، سواحل شرقی عربستان، عمان و خلیج فارس را درپیش گرفت و با حاکم جزیرۀ هرمز، سلطان قطب الدین تهمتن، دیدار کرد. آن گاه به لارستان فارس، جزیرۀ کیش و بحرین رفت و بار دیگر به مکه بازگشت (۷۳۲ ق). سفر بعدی او به آسیای صغیر و زیارت آرامگاه مولوی در قونیه بود. خطِ سیر دومین مرحلۀ سفر ابن بطوطه به سمت شمال تا حدودی مبهم و آشفته است. او پس از درنوردیدن سراسر شبه جزیرۀ کریمه به جنوب روسیه، و سپس قسطنطنیه رفت و بعد از طریق ولگا به خوارزم، بخارا، نخشب، سمرقند، بلخ، هرات، طوس، مشهد، سرخس، تربت حیدریه، نیشابور، بسطام، غزنه و کابل سفر کرد. در ۷۳۴ ق رهسپار هند شد و پس از اقامتی کوتاه در دهلی، راه چین را درپیش گرفت. آن گاه به جزایر مالدیو و جزیرۀ ملوک رفت. ابن بطوطه که در بازگشت نیز از سرزمین ها و شهرهای بسیاری دیدن کرد، در ۷۵۰ ق به فاس رسید. سپس عازم اندلس شد و به غرناطه رفت. در ۷۵۳ق راهی افریقای مرکزی شد و پس از عبور از صحرای افریقا به تمبوکتو رسید. او سرانجام با بازگشت به فاس در ۷۵۴ ق، به سیاحت خود پایان داد و تا آخر عمر در آن به سر برد. سفرنامۀ ابن بطوطه که شرح سفرهای اوست، توسط او تقریر و به دست کاتبش ابوعبدالله محمد بن جَزّی (ابن جزّی) تحریر شده است. ابن بطوطه بزرگ ترین جهانگرد مسلمان است که اندکی پس از مارکوپولو به سیاحت پرداخت و سفرنامۀ خود را به رشتۀ تحریر درآورد.

نقل قول ها

ابن بطوطه (۱۳۰۴ – ۱۳۶۹) کاشف مغربی که به طور گسترده ای به عنوان یکی از بزرگترین سیاحان در تمام دوران شناخته شده است.
• «روز پنج شنبه، دوم ماه رجب سال ۷۲۵ به قصد حج و زیارت قبر پیامبر یکه و تنها از زادگاه خود «طنجه» بیرون آمدم. نه رفیقی بود که با او دمساز باشم و نه کاروانی که با آن همراه گردم. میل شدید باطنی و اشتیاقی که برای زیارت آن مشاهد متبرکه در اعماق جانم جایگزین بود مرا بدین سفر برانگیخت.»• «نیشابور، یک دمشقِ کوچک شده است».سفرنامه ابن بطوطه ترجمه محمدعلی موحد، بنگاه ترجمه و نشر کتاب ص ۳۹۷

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] ابو عبدالله محمد بن عبدالله بن محمد بن ابراهیم لواتی طنجی و یا به صورت کامل تر، ابو عبدالله محمد بن عبدالله بن ابراهیم بن محمد بن ابراهیم بن یوسف، جهانگرد معروف مغربی (۷۰۳- ۷۷۹ ق/ ۱۳۰۴- ۱۳۷۷ م). لقب او به دو صورت شرف الدین و شمس الدین آمده است.
وی در سال ۷۰۳ ق درشهر طنجه زاده شد. درباره نخستین سال های زندگی و شرح احوال ابن بطوطة جز آنچه در سفرنامه وی آمده است، اطلاع دیگری در دست نیست. چنین به نظر می رسد که وی در زادگاه خویش به تحصیل پرداخت. تحصیل او در علوم دینی بر اساس تعالیم فرقه مالکی بود و بی گمان او در فقه مالکی دارای معلوماتی بود زیرا از روزگار جوانی و حتی در سفرهای خود نیز به امر قضا می پرداخت.
شروع سفر
ابن بطوطه هنگامی که ۲۲ ساله بود راه سفر پیش گرفت و در پنج شنبه ۲ رجب ۷۲۵ ق زادگاه خود طنجه را ترک گفت. قصد او از این سفر به جا آوردن مراسم حج و زیارت حرمین شریفین بود. چه بسا گمان نمی کرد که سفرش سالیان دراز به طول انجامد و پس از یک ربع قرن به وطن خود باز گردد. طول راهی را که ابن بطوطةپیموده ۰۰۰/ ۷۵ میل تخمین زده اند. ابن بطوطه آخرین جهانگرد بزرگی است که به سراسر جهان اسلام سفر کرد. او در واقع رقیب شایسته ای برای مارکوپولو به شمار می رفت که تقریبا معاصر وی بود. ابن بطوطه مسلمانی مؤمن و سنت گرا بود. از آنجا که او جغرافی نویس، ادیب و دانشمند نبود، در شرح سفر او اندیشه های عالی و نکته های ظریف به ندرت می توان یافت. او به مسائل جغرافیایی توجه خاصی نداشت و شاید به لحاظ توجه به زندگی مردم بود که سفرنامه او در شرح جهان اسلامی و بطور کلی وصف جوامع شرقی سده ۸ ق در نوع خود یگانه و بی نظیر است.
عناوین مرتبط
رحلة ابن بطوطه (کتاب)
منبع
...

[ویکی اهل البیت] ابن بطوطه محمد بن عبدالله بن محمد بن إبراهیم لواتی طنجی، ابوعبدالله در شهر طنجه سال 703هـ/1304م در مغرب به دنیا آمد و سال 725 هـ بسوی مکه عزیمت نمود و مصر، شام، حجاز، عراق، فارس ایران، یمن، بحرین، ترکستان، میانرودان و بخشی از هندوچین، جاوه و شرق افریقا را پیمود و سرانجام به مغرب نزد شاه ابی عنان از شاهان بنی مرین برگشت.
سفر او 27 سال به درازا کشید (1325-1352 م) و در مراکش سال 779هـ/1377م درگذشت. این جهانگرد معروف آمازیغی ۵ و یا 6 بار به ایران سفر نمود و در تمام سفرهای شرقی خود از زبان فارسی برای ارتباط با غیرعرب ها استفاده نمود.
سفرهای او در دو سوی سواحل دریای فارس (خلیج فارس کنونی) و شهرهای فارس از جمله شیراز، خوزیه (خوزستان)، تستر (شوشتر)، تبریز و خراسان خواندنی است. سفرنامه ابن بطوطه از کتاب های باارزش جغرافیایی سده های میانه است.
اعلام طهور، ابن بطوطه، تاریخ بازیابی: 9 دی ماه 1391.

پیشنهاد کاربران

ابن بطوطه محمد بن عبد الله بن محمد بن إبراهیم لواتی طنجی، ابو عبد الله، در شهر طنجه سال ۷۰۳ ق/۱۳۰۴ م در مغرب بدنیا آمد و سال ۷۲۵ ه بسوی مکه عزیمت نمود و مصر، شام، حجاز، عراق، ایران، یمن، بحرین، ترکستان، میانرودان و بخشی از هند و چین، جاوه و شرق آفریقا را پیمود و سرانجام به مغرب نزد شاه ابی عنان از شاهان بنی مرین برگشت. سفر او ۲۷ سال به درازا کشید ( ۱۳۲۵ - ۱۳۵۲ م ) و در مراکش سال ۷۷۹ ه/۱۳۷۷ م. درگذشت.
این جهانگرد معروف آمازیغی ۵ و یا ۶ بار به ایران سفر نمود و در تمام سفرهای شرقی خود از زبان فارسی برای ارتباط با غیر عربها استفاده نمود. سفرهای او در دو سوی سواحل دریای فارس ( خلیج فارس کنونی ) و شهرهای فارس از جمله شیراز، خوزیه ( خوزستان ) ، تستر ( شوشتر ) ، تبریز و خراسان خواندنی است. سفرنامه ابن بطوطه از کتابهای با ارزش جغرافیایی سده های میانه است.
سفرنامه ابن بطوطه
این سفرنامه که «تحفة الانظار فی غرائب الاسفار» نام دارد در قرن هفتم هجری و به دستور یکی از امرای مغرب نگاشته شده است. محتویات آن حاصل مشاهدات خود ابن بطوطه است. بیشتر از ۲۰٪ این کتاب به شرح و توصیف سفر ابن بطوطه به هندوستان و جزایر مالدیو اختصاص یافته است. وی در باره خلق و خوی مردم آن دیار و راههای بازرگانی آن با چین اطلاعات مهمی ارائه می کند. ابن بطوطه تنها نویسنده ای در قرون وسطی می باشد که اطلاعات مهمی در باره جزایر مالدیو، جنوب روسیه و آفریقا می دهد. بهترین تحقیق در مورد ابن بطوطه از سوی پرفسورعبدالهادی التازی صورت گرفته و کتاب دو جلدی او به زبان عربی هنوز به فارسی برگردان نشده است. Tuḥfat An - Naẓār Fī Gharā'ib Al - Amṣār Wa ʻAjā'ib Al - Asfār}} - الرحلة "The Journey" )
Ibn batuta book by A. H. AlTazi
ترجمه فارسی نسخه عربی سفرنامه ابن بطوطه توسط موحدی ترجمه شده است[۱]
برنامه ی سفر از 1325 تا 1332 میلادی
[۲]

Tangiers

Tlemcen

Béjaïa

Tunis

Fes

Miliana

Algiers

Annaba

Sousse

Gabès

Tripoli

Sfax

Alexandria

Cairo

Damascus

Jerusalem

Bethlehem

Medina

Najaf

Baghdad

Tigris

Basra

Zagros Mountains

Shiraz

Tabriz

Mosul

Cizre

Mardin

Jeddah

Yemen

Rabigh

Zabīd

Ta'izz

Sana'a

Aden

Zeila

Mogadishu

Mombasa

Zanzibar

Dhofar

Al - Hasa

Qatif

Oman

Latakia

Kilwa
Ibn Battuta Itinerary 1325–1332 ( North Africa, Iraq, Persia, the Arabian Peninsula, Somalia, Swahili Coast )
برنامه ی سفر از 1332 تا 1346 میلادی [ویرایش]

Anatolia

Alanya

Konya

Sinop

Feodosiya

Astrakhan

Constantinople

Hagia Sophia

Caspian Sea

Aral Sea

Bukhara

Samarkand

Afghanistan

Isfahan

Delhi

Khambhat

Kozhikode

Sumatra

Honavar

Uttara Kannada

Maldives

Sri Lanka

Adam's Peak

Vietnam

Philippines

Bengal

Sylhet

Burma

Malaysia

Mauritania

Quanzhou

Fujian

Hangzhou

Beijing

Balkh

Antalya

Bulgaria

Azov

Pakistan

Uzbekistan

Tajikistan

Samarqand

Uttar Pradesh

Deccan

Alexandria

Cairo

Damascus

Jerusalem

Bethlehem

Medina

Baghdad

Shiraz

Jeddah

Mecca

Dhofar
Ibn Battuta Itinerary 1332–1346 ( Black Sea Area, Central Asia, India, South East Asia and China )
برنامه ی سفر از 1349 تا 1354 میلادی

Tangiers

Tlemcen

Tunis

Fes

Algiers

Ténès

Alexandria

Cairo

Sijilmasa

Taghaza

Oualata

Timbuktu

Gao

I - n - Azaoua

Takedda

Cagliari

Marrakech

Gibraltar

Granada

Málaga
Ibn Battuta Itinerary 1349–1354 ( North Africa, Spain and West Africa )
پیوند به بیرون
در ویکی انبار پرونده هایی دربارهٔ ابن بطوطه موجود است.
ابن بطوطه در دانش نامهٔ جزیره دانش
سفرنامه ابن بطوطه
منبع
«فرهنگ مکتشفین و جغرافی نویسان جهان». نیک بین، نصرالله. انتشارات نبوی، چاپ وزیری ٬ ۱۳۷۵ .
این یک نوشتار خُرد پیرامون افراد است. با گسترش آن به ویکی پدیا کمک کنید.
[نهفتن]
ن • ب • و
بزرگان جهان اسلام در سده های یکم تا هشتم هجری
ابن اثیر • ابو کمیل • ابونواس • بتانی • وقیدی • ابوالوفای بوزجانی • معری • بغدادی • بیرونی • تقی الدین • الحازن • کاشانی • ابراهیم ادهم • کندی • ابن رشد • ابن سینا • ادریسی . . .


کلمات دیگر: