ابراهیم بن مالک اشتر. [ اِ م ِ ن ِل ِ ک ِ اَ ت َ ] (اِخ ) رجوع به ابراهیم بن اشتر شود.
ابراهیم بن مالک اشتر
لغت نامه دهخدا
دانشنامه عمومی
ابراهیم بن مالک اشتر نخعی، فرزند مالک اشتر، که مختار ثقفی را در قیام و اقدام به خونخواهی حسین همراهی کرد.
ابراهیم بن مالک اشتر، افسر سلحشور پایگاه مجازی حوزه
ابراهیم هنگام شرکت در جنگ صفین نوجوان بوده و بین سال های ۱۵ تا ۲۱ ق. به دنیا آمده است.او از قبیله نخع (تیره ای از قبیله مذحج یمن) که بعد از حکومت علی در کوفه ساکن شدند.
مختار به او پیشنهاد همکاری در قیام خود داد و هدف خود را خونخواهی حسین دانست، ابراهیم آنرا پذیرفت و در کوفه قیام آغاز شد. آنها کوفه را که در دست ابن مطیع، فرمانروای عبدالله بن زبیر (حاکم حجاز) بود را در دست گرفتند. ابراهیم در عاشورای ۶۷هجری ق، در جنگی با بنی امیه موصل را بدست خود تسخیر کرد و حاکم آنجا شد.
در نبرد خازر در روز عاشورای سال 66 یا 67 هجری در پی قیام مختار ثقفی بین سپاه مختار به فرماندهی ابراهیم بن مالک اشتر با سپاه امویان به فرماندهی عبیدالله بن زیاد در 5 فرسخی شمال موصل رخ داد و منتج به شکست امویان و کشته شدن عبیدالله بن زیاد شد. سر عبیدالله را بریدند و به نزد علی بن حسین سجاد در مدینه فرستاد. ابراهیم اشتر نیز طبق توافقش با مختار، حکومت موصل را بدست گرفت. در این جنگ، حصین بن نمیر، شرحبیل بن ذی الکلاع، ابن حوشب، غالب الباهلی ابی الاشرس و ابن زیاد (که در آن زمان فرمانده کل لشگریان امویان بوده)از عاملان حادثه کربلا بودند، کشته شدند. سرهای آنان برای محمد حنفیه و علی بن حسین فرستاده شد. سپس با همراهی مختار دیگر قاتلان حسین را به قتل رساندند.
ابراهیم بن مالک اشتر، افسر سلحشور پایگاه مجازی حوزه
ابراهیم هنگام شرکت در جنگ صفین نوجوان بوده و بین سال های ۱۵ تا ۲۱ ق. به دنیا آمده است.او از قبیله نخع (تیره ای از قبیله مذحج یمن) که بعد از حکومت علی در کوفه ساکن شدند.
مختار به او پیشنهاد همکاری در قیام خود داد و هدف خود را خونخواهی حسین دانست، ابراهیم آنرا پذیرفت و در کوفه قیام آغاز شد. آنها کوفه را که در دست ابن مطیع، فرمانروای عبدالله بن زبیر (حاکم حجاز) بود را در دست گرفتند. ابراهیم در عاشورای ۶۷هجری ق، در جنگی با بنی امیه موصل را بدست خود تسخیر کرد و حاکم آنجا شد.
در نبرد خازر در روز عاشورای سال 66 یا 67 هجری در پی قیام مختار ثقفی بین سپاه مختار به فرماندهی ابراهیم بن مالک اشتر با سپاه امویان به فرماندهی عبیدالله بن زیاد در 5 فرسخی شمال موصل رخ داد و منتج به شکست امویان و کشته شدن عبیدالله بن زیاد شد. سر عبیدالله را بریدند و به نزد علی بن حسین سجاد در مدینه فرستاد. ابراهیم اشتر نیز طبق توافقش با مختار، حکومت موصل را بدست گرفت. در این جنگ، حصین بن نمیر، شرحبیل بن ذی الکلاع، ابن حوشب، غالب الباهلی ابی الاشرس و ابن زیاد (که در آن زمان فرمانده کل لشگریان امویان بوده)از عاملان حادثه کربلا بودند، کشته شدند. سرهای آنان برای محمد حنفیه و علی بن حسین فرستاده شد. سپس با همراهی مختار دیگر قاتلان حسین را به قتل رساندند.
wiki: ابراهیم بن مالک اشتر
دانشنامه اسلامی
[ویکی شیعه] اِبراهیمِ بْنِ مالِکِ اَشْتَرِ نَخَعی(مقتول ۷۲ق/۶۹۱م) با کنیه ابوالنعمان فرزند مالک اشتر که به همراه مختار بن ابوعبید ثقفی در خونخواهی امام حسین(ع) علیه امویان قیام کرد.
ابراهیم در جنگ صفین در زمره یاران حضرت علی(ع) در رکاب پدرش با معاویه جنگید. پس از واقعه کربلا و شهادت امام حسین(ع) به قیام مختار ملحق شد، با امویان جنگید و عبیدالله بن زیاد را کشت. پس از شهادت مختار، به مصعب بن زبیر پیوست و در نبرد با نیروهای عبدالملک بن مروان در سال ۷۲ق. کشته شد.
او مدتی نیز از طرف مختار و مصعب، حاکم موصل و شهرهای اطراف آن بود.
ابراهیم در جنگ صفین در زمره یاران حضرت علی(ع) در رکاب پدرش با معاویه جنگید. پس از واقعه کربلا و شهادت امام حسین(ع) به قیام مختار ملحق شد، با امویان جنگید و عبیدالله بن زیاد را کشت. پس از شهادت مختار، به مصعب بن زبیر پیوست و در نبرد با نیروهای عبدالملک بن مروان در سال ۷۲ق. کشته شد.
او مدتی نیز از طرف مختار و مصعب، حاکم موصل و شهرهای اطراف آن بود.
wikishia: مذحج است، می باشد. قبیله مذحج، یکی از بزرگترین و مشهورترین قبائل یمن است. این قبیله در مقابل دشمن شدیدتر از همه قبائل مبارزه می کرد. آن ها بعد از شهادت حضرت امام علی علیه السلام در کوفه ساکن شدند.
نام پنج تن در زمره فرزندان ابراهیم به چشم می خورد: «نعمان»، «مالک»، «محمد»، «قاسم» و «خولان».
مردم بیشتر او را «ابونعمان» می خواندند و به این کنیه شهرت داشت. از میان پسرانش، محمد و قاسم از راویان حدیث بوده اند و باواسطه، روایاتی از اهل بیت علیهم السلام راجع به ظهور امام مهدی عجل الله تعالی فرجه شریف و ولایت امیرمومنان امام علی علیه السلام نقل کرده اند. نسبت «ورام» عالم بزرگ شیعه و صاحب مجموعه ورام، از طریق خولان به ابراهیم و مالک اشتر می رسد.
ابراهیم که در دامان مالک اشتر رشد کرده و فنون نظامی را از افسر رشید ولایت آموخته بود، همراه پدرش در جنگ صفین شرکت جست و رشادت های زیادی از خود نشان داد. یک صحنه از رشادت های او چنین پدید آمد که: پدرش مالک اشتر، در مقابل عمرو بن عاص قرار گرفت و نیزه ای به طرف او انداخت. او از صحنه گریخت. جوانی از جوانان قبیله حمیره که در سپاه معاویه بود، صحنه را دید و پرچم را از عمرو بن عاص گرفت و گفت: اکنون هنگام نبرد جوانی چون من است. و شروع به رجز خواندن کرد. مالک اشتر، دست فرزندش ابراهیم را گرفت و گفت: به میدان نبرد برو؛ زیرا او جوانی نوسال است و تو نیز چون او جوانی نوسال هستی.
ابراهیم به میدان رفت و رجزی زیبا سرداد و حمله ای سخت کرد. بعد از مدتی نبرد، طرف مقابلش را به هلاکت رساند و بدین ترتیب مراتب عشقش را به مقام شامخ ولایت نشان داد. نصر بن مزاحم، نویسنده کتاب «وقعه الصفین» می نویسد: ابراهیم در جنگ صفین با وجود این که نوجوانی بیش نبود، در کنار امیرمومنان و پدرش مالک، رشادت ها از خود نشان داد.
از زندگی ابراهیم تا هنگامی که مقدمات قیام مختار فراهم شد، اطلاعی در دست نیست. از آن جایی که او محب اهل بیت و یکی از شیعیان شناخته شده بود، احتمالا در زمان قیام امام حسین علیه السلام در زندان بسر می برده یا شاید جای دیگری بوده است. به هر حال، تا زمان قیام مختار خبری از او در دست نیست. وقتی مختار، نمایندگی خود را از طرف محمد حنفیه اعلام کرد و مقدمات قیام فراهم آمد، نزدیکان مختار به او گفتند: حال که همه چیز مهیا گشته، اگر مردی چون ابراهیم در میان ما باشد، امید به پیروزی ما یقیناً بیشتر خواهد بود؛ زیرا او جوانی دلیر، شریف و آینده نگر است و علاوه بر این ها، قبیله اش نیز طرفدار او هستند. مختار این رای را پسندید و گفت: به دیدار او بروید و بگویید: هدف ما جز خونخواهی امام حسین علیه السلام و اهل بیت او نیست و از طرف اهل بیت نیز اجازه داریم.
نام پنج تن در زمره فرزندان ابراهیم به چشم می خورد: «نعمان»، «مالک»، «محمد»، «قاسم» و «خولان».
مردم بیشتر او را «ابونعمان» می خواندند و به این کنیه شهرت داشت. از میان پسرانش، محمد و قاسم از راویان حدیث بوده اند و باواسطه، روایاتی از اهل بیت علیهم السلام راجع به ظهور امام مهدی عجل الله تعالی فرجه شریف و ولایت امیرمومنان امام علی علیه السلام نقل کرده اند. نسبت «ورام» عالم بزرگ شیعه و صاحب مجموعه ورام، از طریق خولان به ابراهیم و مالک اشتر می رسد.
ابراهیم که در دامان مالک اشتر رشد کرده و فنون نظامی را از افسر رشید ولایت آموخته بود، همراه پدرش در جنگ صفین شرکت جست و رشادت های زیادی از خود نشان داد. یک صحنه از رشادت های او چنین پدید آمد که: پدرش مالک اشتر، در مقابل عمرو بن عاص قرار گرفت و نیزه ای به طرف او انداخت. او از صحنه گریخت. جوانی از جوانان قبیله حمیره که در سپاه معاویه بود، صحنه را دید و پرچم را از عمرو بن عاص گرفت و گفت: اکنون هنگام نبرد جوانی چون من است. و شروع به رجز خواندن کرد. مالک اشتر، دست فرزندش ابراهیم را گرفت و گفت: به میدان نبرد برو؛ زیرا او جوانی نوسال است و تو نیز چون او جوانی نوسال هستی.
ابراهیم به میدان رفت و رجزی زیبا سرداد و حمله ای سخت کرد. بعد از مدتی نبرد، طرف مقابلش را به هلاکت رساند و بدین ترتیب مراتب عشقش را به مقام شامخ ولایت نشان داد. نصر بن مزاحم، نویسنده کتاب «وقعه الصفین» می نویسد: ابراهیم در جنگ صفین با وجود این که نوجوانی بیش نبود، در کنار امیرمومنان و پدرش مالک، رشادت ها از خود نشان داد.
از زندگی ابراهیم تا هنگامی که مقدمات قیام مختار فراهم شد، اطلاعی در دست نیست. از آن جایی که او محب اهل بیت و یکی از شیعیان شناخته شده بود، احتمالا در زمان قیام امام حسین علیه السلام در زندان بسر می برده یا شاید جای دیگری بوده است. به هر حال، تا زمان قیام مختار خبری از او در دست نیست. وقتی مختار، نمایندگی خود را از طرف محمد حنفیه اعلام کرد و مقدمات قیام فراهم آمد، نزدیکان مختار به او گفتند: حال که همه چیز مهیا گشته، اگر مردی چون ابراهیم در میان ما باشد، امید به پیروزی ما یقیناً بیشتر خواهد بود؛ زیرا او جوانی دلیر، شریف و آینده نگر است و علاوه بر این ها، قبیله اش نیز طرفدار او هستند. مختار این رای را پسندید و گفت: به دیدار او بروید و بگویید: هدف ما جز خونخواهی امام حسین علیه السلام و اهل بیت او نیست و از طرف اهل بیت نیز اجازه داریم.
wikiahlb: عاشورای سال 6٧ه. ق، در منطقه ای نزدیک موصل، در جنگ با لشکر امویان، موفق به کشتن عبیدالله بن زیاد و حُصین بن نُمیر گردید.
پس از کشته شدن مختار به دست مصعب بن زبیر، ابراهیم با وی بیعت کرد و سرانجام در جنگی که در سال ٧٢ه. ق، میان لشکر شامیان و نیروهای مصعب درگرفت، ابراهیم کشته شد و سرش را نزد عبدالملک بردند و پیکرش را در آتش سوزاندند.
پس از کشته شدن مختار به دست مصعب بن زبیر، ابراهیم با وی بیعت کرد و سرانجام در جنگی که در سال ٧٢ه. ق، میان لشکر شامیان و نیروهای مصعب درگرفت، ابراهیم کشته شد و سرش را نزد عبدالملک بردند و پیکرش را در آتش سوزاندند.
wikihaj: ابراهیم_بن_مالک_اشتر
کلمات دیگر: