[ویکی فقه] ابواحیحه اموی از دشمنان سرسخت پیامبر -صلی الله و علیه و آله - در مکه بود.
سعید بن عاص بن امیه، معروف به ابواحیحه، از تیره بنی امیه قریش است که نسبش در جد سوم پیامبر به عبدمناف می رسد. او عمامه ای بزرگ و رنگارنگ بر سر می بست و از این رو، ذوالعصابه و ذوالعمامه لقب یافت که کنایه از سیادت او بود. گویند: هرگاه عمامه ای بر سر می بست، دیگران به احترام او از بستن عمامه به همان رنگ خودداری می کردند. او را از بزرگان قریش و همنشین ولید بن مغیره مخزومی معرفی کرده اند. وی نخستین کس از قریش بود که همزمان دو خواهر به نام های هند و صفیه ، دختران مغیره مخزومی ، را به همسری گرفت. شغل او مانند بسیاری از مردان قریش بازرگانی بود و برای این کار مکان ویژه ای جز خانه خود اختصاص داده بود. از او با عنوان کثیر المال یاد شده است.
← دشمنی با پیامبر
اخبار مکه: الفاکهی (م. ۳۵۳ق.) ، به کوشش عبدالملک، مکه، النهضة الحدیثه، ۱۴۰۷ق؛ الاستیعاب: ابن عبدالبر (م. ۴۶۳ق.) ، به کوشش البجاوی، بیروت، دار الجیل، ۱۴۱۲ق؛ اسد الغابه: ابن اثیر علی بن محمد الجزری (م. ۶۳۰ق.) ، بیروت، دار الکتب العربی؛ الاصابه: ابن حجر العسقلانی (م. ۸۵۲ق.) ، به کوشش علی محمد و دیگران، بیروت، دار الکتب العلمیه، ۱۴۱۵ق؛ الاصنام: هشام بن محمد کلبی (م. ۲۰۴ق.) ، به کوشش احمد زکی، تهران، تابان، ۱۳۴۸ش؛ الاعلام: الزرکلی (م. ۱۳۹۶ق.) ، بیروت، دار العلم للملایین، ۱۹۹۷م؛ امتاع الاسماع: المقریزی (م. ۸۴۵ق.) به کوشش محمد عبدالحمید، بیروت، دار الکتب العلمیه، ۱۴۲۰ق؛ انساب الاشراف: البلاذری (م. ۲۷۹ق.) ، به کوشش زکار و زرکلی، بیروت، دار الفکر، ۱۴۱۷ق؛ بحار الانوار: المجلسی (م. ۱۱۱۰ق.) ، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۴۰۳ق؛ بهج الصباغة فی شرح نهج البلاغه: محمد تقی شوشتری، مؤسسة نهج البلاغه؛ تاریخ طبری (تاریخ الامم و الملوک): الطبری (م. ۳۱۰ق.) ، به کوشش گروهی از علما، بیروت، اعلمی، ۱۴۰۳ق؛ جمهرة انساب العرب: ابن حزم (م. ۴۵۶ق.) ، به کوشش گروهی از علما، بیروت، دار الکتب العلمیه، ۱۴۱۸ق؛ السیرة النبویه: ابن هشام (م. ۲۱۸ق.) ، به کوشش السقاء و دیگران، بیروت، المکتبة العلمیه؛ شرح نهج البلاغه: ابن ابی الحدید (م. ۶۵۶ق.) ، به کوشش محمد ابوالفضل، دار احیاء الکتب العربیه، ۱۳۷۸ق؛ الطبقات الکبری: ابن سعد (م. ۲۳۰ق.) ، بیروت، دار صادر؛ فتح القدیر: الشوکانی (م. ۱۲۵۰ق.) ، عالم الکتب؛ الکامل فی التاریخ: ابن اثیر علی بن محمد الجزری (م. ۶۳۰ق.) ، بیروت، دار صادر، ۱۳۸۵ق؛ مجمع الزوائد: الهیثمی (م. ۷۳۵ق.) ، بیروت، دار الکتاب العربی، ۱۴۰۲ق؛ المحبر: ابن حبیب (م. ۲۴۵ق.) ، به کوشش ایلزه لیختن شتیتر، بیروت، دار الآفاق الجدیده؛ المستدرک علی الصحیحین: الحاکم النیشابوری (م. ۴۰۵ق.) ، به کوشش مرعشلی، بیروت، دار المعرفه، ۱۴۰۶ق؛ المغازی: الواقدی (م. ۲۰۷ق.) ، به کوشش مارسدن جونس، بیروت، اعلمی، ۱۴۰۹ق؛ المفصل: جواد علی، بیروت، دار العلم للملایین، ۱۹۷۶م؛ الملل و النحل: الشهرستانی (م. ۵۴۸ق.) ، به کوشش سید کیلانی، بیروت، دار المعرفه، ۱۳۹۵ق؛ المنتظم: ابن جوزی (م. ۵۰۸ق.) ، به کوشش نعیم زرزور، بیروت، دار الکتب العلیمه، ۱۴۱۲ق؛ المنمق: ابن حبیب (م. ۲۴۵ق.) ، به کوشش احمد فاروق، بیروت، عالم الکتب، ۱۴۰۵ق.
سعید بن عاص بن امیه، معروف به ابواحیحه، از تیره بنی امیه قریش است که نسبش در جد سوم پیامبر به عبدمناف می رسد. او عمامه ای بزرگ و رنگارنگ بر سر می بست و از این رو، ذوالعصابه و ذوالعمامه لقب یافت که کنایه از سیادت او بود. گویند: هرگاه عمامه ای بر سر می بست، دیگران به احترام او از بستن عمامه به همان رنگ خودداری می کردند. او را از بزرگان قریش و همنشین ولید بن مغیره مخزومی معرفی کرده اند. وی نخستین کس از قریش بود که همزمان دو خواهر به نام های هند و صفیه ، دختران مغیره مخزومی ، را به همسری گرفت. شغل او مانند بسیاری از مردان قریش بازرگانی بود و برای این کار مکان ویژه ای جز خانه خود اختصاص داده بود. از او با عنوان کثیر المال یاد شده است.
← دشمنی با پیامبر
اخبار مکه: الفاکهی (م. ۳۵۳ق.) ، به کوشش عبدالملک، مکه، النهضة الحدیثه، ۱۴۰۷ق؛ الاستیعاب: ابن عبدالبر (م. ۴۶۳ق.) ، به کوشش البجاوی، بیروت، دار الجیل، ۱۴۱۲ق؛ اسد الغابه: ابن اثیر علی بن محمد الجزری (م. ۶۳۰ق.) ، بیروت، دار الکتب العربی؛ الاصابه: ابن حجر العسقلانی (م. ۸۵۲ق.) ، به کوشش علی محمد و دیگران، بیروت، دار الکتب العلمیه، ۱۴۱۵ق؛ الاصنام: هشام بن محمد کلبی (م. ۲۰۴ق.) ، به کوشش احمد زکی، تهران، تابان، ۱۳۴۸ش؛ الاعلام: الزرکلی (م. ۱۳۹۶ق.) ، بیروت، دار العلم للملایین، ۱۹۹۷م؛ امتاع الاسماع: المقریزی (م. ۸۴۵ق.) به کوشش محمد عبدالحمید، بیروت، دار الکتب العلمیه، ۱۴۲۰ق؛ انساب الاشراف: البلاذری (م. ۲۷۹ق.) ، به کوشش زکار و زرکلی، بیروت، دار الفکر، ۱۴۱۷ق؛ بحار الانوار: المجلسی (م. ۱۱۱۰ق.) ، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۴۰۳ق؛ بهج الصباغة فی شرح نهج البلاغه: محمد تقی شوشتری، مؤسسة نهج البلاغه؛ تاریخ طبری (تاریخ الامم و الملوک): الطبری (م. ۳۱۰ق.) ، به کوشش گروهی از علما، بیروت، اعلمی، ۱۴۰۳ق؛ جمهرة انساب العرب: ابن حزم (م. ۴۵۶ق.) ، به کوشش گروهی از علما، بیروت، دار الکتب العلمیه، ۱۴۱۸ق؛ السیرة النبویه: ابن هشام (م. ۲۱۸ق.) ، به کوشش السقاء و دیگران، بیروت، المکتبة العلمیه؛ شرح نهج البلاغه: ابن ابی الحدید (م. ۶۵۶ق.) ، به کوشش محمد ابوالفضل، دار احیاء الکتب العربیه، ۱۳۷۸ق؛ الطبقات الکبری: ابن سعد (م. ۲۳۰ق.) ، بیروت، دار صادر؛ فتح القدیر: الشوکانی (م. ۱۲۵۰ق.) ، عالم الکتب؛ الکامل فی التاریخ: ابن اثیر علی بن محمد الجزری (م. ۶۳۰ق.) ، بیروت، دار صادر، ۱۳۸۵ق؛ مجمع الزوائد: الهیثمی (م. ۷۳۵ق.) ، بیروت، دار الکتاب العربی، ۱۴۰۲ق؛ المحبر: ابن حبیب (م. ۲۴۵ق.) ، به کوشش ایلزه لیختن شتیتر، بیروت، دار الآفاق الجدیده؛ المستدرک علی الصحیحین: الحاکم النیشابوری (م. ۴۰۵ق.) ، به کوشش مرعشلی، بیروت، دار المعرفه، ۱۴۰۶ق؛ المغازی: الواقدی (م. ۲۰۷ق.) ، به کوشش مارسدن جونس، بیروت، اعلمی، ۱۴۰۹ق؛ المفصل: جواد علی، بیروت، دار العلم للملایین، ۱۹۷۶م؛ الملل و النحل: الشهرستانی (م. ۵۴۸ق.) ، به کوشش سید کیلانی، بیروت، دار المعرفه، ۱۳۹۵ق؛ المنتظم: ابن جوزی (م. ۵۰۸ق.) ، به کوشش نعیم زرزور، بیروت، دار الکتب العلیمه، ۱۴۱۲ق؛ المنمق: ابن حبیب (م. ۲۴۵ق.) ، به کوشش احمد فاروق، بیروت، عالم الکتب، ۱۴۰۵ق.
wikifeqh: استهزا کنندگان پیامبر(ص) بود که برخی آیات قرآن مانند آیات ۱۹-۲۰ سوره نجم درباره وی نازل شده است. ابواحیحه در سال اول یا دوم هجرت در ۹۰ سالگی در طائف درگذشت و به خاک سپرده شد.
فرزندان ابواحیحه، خالد، عمرو و حکم اسلام آوردند و عاص و احیحه، دیگر فرزندانش، بر شرک ماندند و در غزوه بدر به سال دوم هجری به دست مسلمانان کشته شدند.
سعید بن عاص بن امیه، معروف به ابواحیحه، از تیره بنی امیه قریش است که نسبش در جد سوم پیامبر به عبدمناف می رسد. او عمامه ای بزرگ و رنگارنگ بر سر می بست و از این رو، ذوالعصابه و ذوالعمامه لقب یافت که کنایه از سیادت او بود. گویند: هرگاه عمامه ای بر سر می بست، دیگران به احترام او از بستن عمامه به همان رنگ خودداری می کردند. او را از بزرگان قریش و همنشین ولید بن مغیره مخزومی معرفی کرده اند. وی نخستین کس از قریش بود که همزمان دو خواهر به نام های هند و صفیه، دختران مغیره مخزومی، را به همسری گرفت. شغل او مانند بسیاری از مردان قریش بازرگانی بود و برای این کار مکان ویژه ای جز خانه خود اختصاص داده بود. از او با عنوان کثیر المال یاد شده است.
فرزندان ابواحیحه، خالد، عمرو و حکم اسلام آوردند و عاص و احیحه، دیگر فرزندانش، بر شرک ماندند و در غزوه بدر به سال دوم هجری به دست مسلمانان کشته شدند.
سعید بن عاص بن امیه، معروف به ابواحیحه، از تیره بنی امیه قریش است که نسبش در جد سوم پیامبر به عبدمناف می رسد. او عمامه ای بزرگ و رنگارنگ بر سر می بست و از این رو، ذوالعصابه و ذوالعمامه لقب یافت که کنایه از سیادت او بود. گویند: هرگاه عمامه ای بر سر می بست، دیگران به احترام او از بستن عمامه به همان رنگ خودداری می کردند. او را از بزرگان قریش و همنشین ولید بن مغیره مخزومی معرفی کرده اند. وی نخستین کس از قریش بود که همزمان دو خواهر به نام های هند و صفیه، دختران مغیره مخزومی، را به همسری گرفت. شغل او مانند بسیاری از مردان قریش بازرگانی بود و برای این کار مکان ویژه ای جز خانه خود اختصاص داده بود. از او با عنوان کثیر المال یاد شده است.
wikihaj: ابواحیحه_اموی