کلمه جو
صفحه اصلی

ابن حجر عسقلانی

دانشنامه عمومی

ابوالفضل شهاب الدین احمد بن علی بن محمد الکنانیّ العسقلانی (۷۷۳–۸۵۲ هَ. ق) معروف به اِبن حَجَر عَسقلانی کِنانی مصری، از علمای بزرگ حدیث و فقه سنی، مورخ، و کتابدار. اصل وی از قابس تونس است لیک برخی اعضای خانوادهٔ وی به عسقلان فلسطین سفر کردند اما وی خود در قاهرهٔ مصر زاده شد.
لغت نامهٔ دهخدا، سرواژهٔ «ابن حجر».
نخست به ادبیات و شعر علاقه مند شد و سپس به حدیث روی آورد. ابن حجر در فقه، حدیث، و تفسیر تبحّر داشت. در ۸۱۱ ه‍.ق وظیفه افتاء در دارالعدل به او محول گردید. ابن حجر علاوه بر فتوی به ایراد خطبه در مساجد مصر نظیر جامع الازهر و جامع عمرو بن عاص نیز می پرداخت. وی در ۸۲۷ منصب قاضی القضاتی یافت، با این صفت پیوسته به تدریس مشغول بود. از جمله وظایف ابن حجر، کتابداری کتابخانه مدرسه محمودیه بود که نفیس ترین کتاب ها را داشت و این کتاب ها را ابواسحاق ابن جماعه جمع کرد.
پدر وی نورالدین علی نیز عالم شافعی و شاعر بود.
آثار وی پیرامون حدیث، مصطلح الحدیث، تفسیر، رجال و فقه است. تألیفات وی بیش از یکصد و پنجاه عدد است ازجمله: الاصابة فی تمییز الصحابه و فتح الباری فی شرح البخاریو لسان المیزان و الدرر الکامنه.

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] اِبْن ِ حَجَر عَسْقَلانی ، شهاب الدین ابوالفضل احمد بن علی بن محمد بن محمد بن علی بن احمد بن محمود بن احمد حجر عسقلانی کِنانی مصری (۲۲ شعبان ۷۷۳ - ذیقعده ۸۵۲ق /۱۶ فوریه ۱۳۷۲ - ژانویه ۱۴۴۹م )، یکی از علمای بزرگ حدیث و فقه شافعی ، موّرخ و شاعر می باشد.
از او به «حافظ العصر» و «شیخ الاسلام » و «امیر المؤمنین در حدیث » یاد کرده اند و در زمان او، بجز چند تن که شرح آن خواهد آمد، همه به بزرگی و دانش و احاطه مسلم و بی چون و چرای او در حدیث و فقه گواهی داده اند و او در میان حفّاظ بزرگ حدیث نبوی در ردیف کسانی مانند ابونعیم اصفهانی و دارقطنی و خطیب بغدادی و ذهبی قرار دارد.
منابع در شرح حال ابن حجر
سخاوی بزرگ ترین شاگرد و شرح حال نویس او، نام او و اجداد وی را به طریقی که ذکر کردیم آورده است و تاریخ تولد او را در ۲۲ شعبان ۷۷۳ و تاریخ وفاتش را در اواخر ذیحجه ۸۵۲ نوشته است . همو کتاب جداگانه ای در احوال شیخ خود تألیف کرده به نام الجواهر و الدّرر فی ترجمه شیخ الاسلام ابن حجر که هنوز چاپ نشده است و ما به نسخ خطی آن دسترسی نداریم و آنچه از این کتاب نقل خواهد شد از کتاب محمد کمال الدین عزالدین است به نام التاریخ و المنهج التّاریخی لابن حجر العسقلانی . در شرح حال ابن حجر تکیه عمده ما بر گفته های دیگر سخاوی در الضوء اللامع و الذیل علی رفع الاصر عن قضاة مصر و مهم تر از همه بر کتاب انباء الغمر بابناء العمر تألیف خود ابن حجر است که مهم ترین منبع موثق درباره زندگی اوست ؛ همچنین از گفته های معاصران او مانند ابن تغری بردی در النّجوم الزّاهرة و مقریزی در السّلوک لمعرفة دول الملوک استفاده شده است .
وجه تسمیه
به گفته سخاوی «ابن حجر» لقب یکی از اجداد او بوده است که به اولاد و احفاد او هم بسط یافته و شاخص ترین عنوان وی شده است .
پدر
...


کلمات دیگر: