ابونعیم اصفهانی

ابونُعَیْم اصفهانی محدث و رجالی قرن چهارم و پنجم هجری است. از مهم ترین تالیفات وی چهل حدیث الاربعون حدیثاً فی امر المهدی است که قدیمی ترین چهل حدیث شیعیان پیرامون امام دوازدهم است.

ابونُعَیم اصفهانی (۳۳۶ـ۴۳۰ق)
(نام کامل: حافظ ابونعیم احمد بن عبدالله اصفهانی) محدث و مؤلف ایرانی. از خانواده ای اهل دانش و زهد برخاست. ابتدا در ۸سالگی نزد پدرش به علم آموزی و شنیدن احادیث پرداخت. از ۳۵۶ق برای کسب دانش و علم حدیث سفرهای متعددی به شهرهای مختلف ایران و نیز به عراق، مصر و حجاز و شام کرد که تا ۳۵۹ق به طول انجامید. وی از محضر استادان زمان خود همچون دارقطنی، حاکم نیشابوری، ابوبکر آجری بهره برد. ابونعیم شاگردان بسیاری را تربیت کرد که خطیب بغدادی، ابوالقاسم هذلی، و ابوعلی حدّاد ازجمله آنان اند. از ابونعیم آثار بسیاری به جا مانده است. معروف ترین اثر او حلیة الاولیاء و طبقات الاصفیاء درباره زندگی نامه عرفا و صوفیان است. کتابی هم درباره تاریخ اصفهان تحت عنوان ذکر اخبار اصبهان دارد. او همچنین آثاری در فضائل حضرت علی (ع) و دیگران از اهل بیت پیامبر (ص) تألیف کرده است.

[ویکی فقه] احمد بن عبدالله بن احمد بن اسحاق بن موسی بن مهران، معروف به حافظ ابو نعیم اصفهانی در اصفهان به دنیا آمد. وی براای کسب علم به شهر های مختلفی مسافرت کرد و اجازه نقل روایت را از علمای مختلف دریافت کرد.
احمد بن عبدالله بن احمد بن اسحاق بن موسی بن مهران، معروف به حافظ ابو نعیم اصفهانی که نسبش از جانب پدری به جعفر طیار و از طرف مادری به محمد بن یوسف نباء می رسد در ماه رجب سال ۳۳۶ ق در اصفهان متولد شد.
اجازه روایت
او نخست در زادگاهش از پدرش و عبدالله بن جعفر بن فارسی استماع حدیث نموده و کسب دانش کرد. در همین دوره پدرش از محدثانی همچون جعفر خلدی از بغداد، ابوالعباس اصم از نیشابور و خشیمة بن سلیمان از شام برای او اجازه روایت گرفت.
مسافرت ها
ابونعیم از سال ۳۵۶ تا ۳۵۹ ق، برای آموختن و استماع حدیث، به اقصی نقاط جهان اسلام نظیر خراسان، گرگان، همدان، عراق، حجاز، شام، مصر و حتی به صقلیه و اندلس سفر کرد.
اساتید
...