کلمه جو
صفحه اصلی

ابن تغری بردی

لغت نامه دهخدا

ابن تغری بردی. [ اِ ن ُ ت َ ب ِ ] ( اِخ ) رجوع به ابوالمحاسن... شود.

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] ابو المحاسن جمال الدین یوسف بن تغری بردی بن عبدالله ظاهری حنفی (حدود ۸۱۲- ۸۷۴ ق) مورخ مسلمان می باشد.
وی در خانه امیر منجک، جنب مدرسه سلطان حسن در قاهره زاده شد و به گفته خود ابن تغری بردی در «النجوم» تولدش تخمینا پس از ۸۱۱ ق بوده است. تغری بردی، پدر ابو المحاسن، را- که از غلامان ترک نژاد رومی بود- ملک ظاهر برقوق، پادشاه مصر، در اوایل سلطنتش خرید و آزاد ساخت و او از خاصگی و ساقی گری کار را آغاز کرد تا به اتابکی (فرماندهی) سپاه مصر و نیابت شام رسید. و سرانجام در ۸۱۵ ق درگذشت.
حفظ قرآن
از وی ده فرزند باقی ماند که یوسف کوچک ترین آنها بود. پس از درگذشت پدر، تربیت یوسف را ناصر الدین محمد، معروف به ابن عدیم یا ابن ابی جراد که شوهر خواهر او بود به عهده گرفت. پس از مرگ ابن عدیم وی تحت سرپرستی جلال الدین عبد الرحمن بلقینی شافعی قرار گرفت. وی حفظ قرآن را به تغری آموخت. یوسف مختصر قدوری را نیز ازبر کرد.
کسب علم
فقه را از شمس الدین محمد رومی حنفی و بهاء الدین ابو البقاء حنفی و...، نحو را از تقی الدین شمنی، تصریف را از علاء الدین رومی و دیگران، بدیع و ادبیات را از علامه شهاب الدین احمد بن عربشاه دمشقی حنفی، فرا گرفت و معانی و بیان و شرح عقاید سعد الدین را نزد محیی الدین کافیه جی خواند. او از محضر بسیاری دانشمندان چون مقریزی، عبد الرحمن زرکشی بهره برد و از آنان اجازه دریافت کرد.
سرآمد در تاریخ
...


کلمات دیگر: