[ویکی فقه] رابطه بین اهل بیت پیامبر(علیهم السلام) و قرآن کریم، رابطه ای ریشه ای و اساسی است. آنطور که از
روایات معصومین(ع) بر می آید اهل بیت قرآن ناطق و قرآن بین دو جلد، قرآن صامت می باشد.
اهل بیت ترکیبی اضافی از «اهل» و «بیت» و
فارسی شده «اهل البیت» و برگرفته از قرآن کریم است.
«اهل الرجل» در عرف و
لغت به معنای
خانواده و اعضای منزل مرد مانند همسر، فرزند، داماد،
خدمتکار و کسانی است که با وی زندگی می کنند. «بیت» نیز به معنای جای بیتوته و سکونت است و هرکس از
خاندان و عائله در خانه با صاحب خانه به سبب،
نسب یا
دین پیوند داشته باشد، «اهل بیت» وی نامیده می شود.
واژه اهل بیت در قرآن
در قرآن کریم
واژه اهل در مواردی به کار رفته است که با توجه به مضافٌ الیه آن، معانی متفاوتی از آن اراده شده است؛
←
خویشاوندان نزدیک
واژه اهل بیت سه بار در قرآن به کار رفته است:
←
داستان موسی(ع)
...
wikifeqh:
حدیثی از پیامبر(ص) ـ مشهور به حدیث ثقلین ـ است که می فرماید «دو شیء گرانبها در میان شما باقی می گذارم که اگر آنها را دستاویز قرار دهید، هرگز گمراه نخواهید شد: کتاب خدا و عترتم که اهل بیتم هستند...».
ثَقَلْ در لغت به معنای بار و کالای مسافر و هر شیء گرانبها و ارزشمندی است که باید در نگهداری آن کوشش کرد. برخی از اهل لغت، ثِقْل و ثَقَل را به یک معنا دانسته اند، اما برخی دیگر میان آن دو تفاوت قائل شده اند. جمع هر دو واژه "اثقال" است.
واژه ثِقْل یا ثَقَل در قرآن به کار نرفته است؛ اما اَثقال در چند
آیه و ثَقَلان فقط در یک آیه به کار رفته است.