کلمه جو
صفحه اصلی

بنی غفار

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] بنی غِفار، شاخه ای از قبیله کنانی از عرب عدنانی مستقر در حجاز است.
آنان به غفار بن ملیل بن ضمره نسب می برند. تیره دیگری از عمالقه که در نجد می زیستند نیز به غفار شهرت دارند که مد نظر نیستند.
فرزندان غِفار بن ملیل
غِفار بن ملیل فرزندانی داشت که هریک شاخه های ریزتری در میان غفار پدید آوردند؛ بنو احیمس (احمس)، بنوجروه، بنوحاجب بن عبدالله، بنوحراق، بنوحرام، بنوحماس، بنو مُبَشِّر، بنوعبدالله بن حارثه، بنومعیص و بنونار از آن جمله اند.
موقعیت جغرافیایی بنی غفار
شاخه های غفار عمدتاً در جنوب مدینه یعنی در نیمه شمالی راه مکه به مدینه سکنا داشتند. نام چاههای آب، منازل و نواحی آنان حاکی از سکونت ایشان در مناطق جنوب مدینه است. از بدر، قاحه (= سُقیا)، شَبکه شَدَخ (یا شبکه جرح) بغیبغه، غیقه و اذناب الصفراء به عنوان عمده آبهای بنی غفار یاد شده است.آنان در صَفراء (به ویژه دو تیره بنو نار و بنو حراق)، کراع الغَمیم (در ۸ میلی عُسفان) و بَعال (در نزدیکی سقیا) پراکنده بودند. از عمده ترین مراکز جمعیتی آنان می توان به وَدّان (در ۸ میلی ابواء) و غَیْقَه (به ویژه برای دو تیره بنو نار و بنو حراق) اشاره کرد.البته برخی از غفاریان در مناطق دیگری ساکن بودند. به دلیل انتساب چاه رُوْمَه و اَضائة غفار (آبگیر مانندی در مدینه) به غفاریان، استقرار برخی از آنان در آنجا بوده است. غفاریها از غیقه (میان مکه و مدینه) به مدینه بسیار رفت و آمد داشتند. اَضائة غفار در ۱۰ میلی مکه به عنوان میقات بنوغفار؛ خَضْخاض در نزدیکی اضائه و نیز تَناضِب در یک منزلی مکه به بنی غفار منسوب است. از دره ای در منطقه نجد به نام مَناصف به عنوان میقات دیگر غفار یاد شده است.
غفار پیش از اسلام
...


کلمات دیگر: