مسجد سهله

wikishia: حضرت بقیةالله عجل الله تعالی فرجه شریف است و از سوی دیگر بنابر محتوای روایات، پس از ظهور آن حضرت اقامتگاه شخصی ایشان معرفی شده است.
امام صادق علیه السلام خطاب به ابوبصیر فرمود: «...مسجد سهله، اقامتگاه حضرت ادریس علیه السلام و حضرت ابراهیم خلیل الرحمان علیه السلام بود. خداوند، پیامبری را مبعوث نکرده، جز این که در مسجد سهله نماز گزارده است. مسجد سهله، پایگاه حضرت خضر علیه السلام است. کسی که در مسجد سهله اقامت کند، همانند کسی است که در خیمه رسول اکرم صلی الله علیه و آله اقامت کند. مرد و زن باایمانی یافت نمی شود، جز این که دلش به سوی مسجد سهله پر می زند. در مسجد سهله، تخته سنگی است که تمثال همه پیامبران بر آن نقش بسته است. احدی در مسجد سهله نماز نمی گزارد که با نیت راستین خدا را بخواند، جز این که خداوند او را با حاجت برآورده شده از آنجا برمی گرداند. احدی نیست که در مسجد سهله به خدا پناهنده شود، جز این که خداوند او را از آنچه بیم دارد پناه دهد».
ابوبصیر عرض کرد: فضیلت بسیار بزرگی است! امام صادق علیه السلام فرمود: «آیا برایت بیفزایم؟» عرض کرد: بلی. فرمود: «مسجد سهله، از آن بُقعه هایی است که خداوند دوست دارد او را در آنجا بخوانند. شب و روزی نیست که فرشتگان به زیارت مسجد سهله نشتابند و در آنجا به عبادت حق تعالی نپردازند. اگر من در آن سامان سکونت داشتم، هیچ نمازی را جز در مسجد سهله نمی خواندم. ای ابامحمد! اگر مسجد سهله هیچ فضیلتی جز فرودآمدن فرشته ها و اقامت پیامبران را نداشت، همین فضیلت بس بود، در حالی که این همه فضیلت دارد. آنچه از فضایل مسجد سهله برای تو بازگو نکردم، بیش از فضایلی است که برایت گفتم».
ابوبصیر عرض کرد: آیا مسجد سهله، اقامتگاه دائمی حضرت قائم علیه السلام خواهد بود؟ فرمود: «آری».
محل تقسیم غنایم مسلمانان پس از ظهور، مسجد سهله است. و امام پس از ظهور به اصلاح حدود این مسجد خواهند پرداخت.
امام صادق علیه السلام در روایتی دیگر فرمود: «هنگامی که وارد کوفه شدی، به مسجد سهله برو و در آنجا نماز بگزار، آن گاه حاجت های مادی و معنوی خود را از خداوند بطلب که مسجد سهله خانه ادریس نبی بود. حضرت ادریس در آنجا لباس می دوخت و نماز می خواند. هر کس در مسجد سهله خدا را بخواند، برای هر حاجتی که مورد علاقه اش باشد، خداوند حاجت اش را برمی آورد، و در روز قیامت، او را تا رتبه حضرت ادریس بالا می برد، و او را از ناملایمات دنیا و نیرنگ های دشمنان پناه می دهد».
در طول یازده قرن غیبت کبری حضرت بقیةالله ارواحنا فداه، هزاران نفر از شیعیان شیفته و منتظران دلسوخته، به قصد دیدار یار، از اقطار و اکناف جهان، به سوی مسجد مقدس سهله می شتابند، شب هایی را در آنجا بیتوته می کنند و با کعبه مقصود و قبله موعود مناجات می کنند. به دیدار جان جانان موفق می شوند، ولی به دلایلی دم فروبسته، راز دل را به احدی اظهار نمی کنند. در این میان، شمار اندکی از این نیک بختان یافت می شوند که علی رغم تحفظ و خویشتنداری که در کتمان توفیقات خود معمول داشته اند، رازشان برملا شده، به گوش دیگر دلسوخته ها نیز رسیده است. تعداد بسیار نادری از این عزیزان، داستان تشرفشان، به آثار مکتوب راه یافته در لابه لای کتب درج شده، به دست ما رسیده است.