عده

عدة. [ ع ِدْ دَ ] (ع اِ) عده . گروه . (اقرب الموارد). گروه . عده ٔ کتب ، جماعت کتب . (منتهی الارب ). یقال عندی عدة کتب . و رأیت عدة رجال و عدة نساء؛ أی جماعة منهم . (از اقرب الموارد). || شمار. (آنندراج ). || شمردن . (ترجمان القرآن ). || مدت سوک زن بمرگ شوی . || عدة المراءة ایام حیض یا طهرآن . (منتهی الارب ). || در اصطلاح فقه مدتی را گویند که زن پس از طلاق باید صبر کند و شوی نکند و آن مدت در نکاح دائم سه طهر است که معمولاً سه ماه و سه روز میشود و در نکاح منقطع یک طهر است و در حامل وضع حمل است . و در زن شوی مرده چهار ماه و ده روز است . در اصطلاح فقهاء است که عده مأخوذ از عدد باشد و آن مصدر سماعی است و عبارت از تربص محدود است شرعاً که لازم است زن بعد از طلاق و زوال نکاح مدتی درنگ کند و بعد شوی دیگر اختیار کند. و عده در طلاق سه قرء یا طهر است ، و غیر مدخول بها را عده ای نباشد و تواند پس از طلاق شوی کند مگر در وفات که مطلقاً عده لازم است . و عده ٔ وفات چهار ماه و ده روزباشد و کسی که عادت نشود، در طلاق سه ماه و ده روز عده دارد. و عده ٔ حامل وضع حمل است و غیر مدخول بها را عده ای نباشد مگر در وفات . (از فرهنگ علوم نقلی سیدجعفر سجادی ). رجوع به طلاق رجعی و خلعی و عدی شود.
- عده ٔ اِستبراء ؛مدتی را گویند که صاحب کنیز باید با او نزدیکی نکرده تا معلوم شود آبستن نیست و بعد اقدام بفروش نمایند. صاحب شرایع گوید عدةالاماء عن الاستبراء و عدة الامة فی الطلاق مع الدخول ، قران و هما طهران و قیل حیضان واقل آن 13 روز است . (از شرایع چ سنگی ص 188).
- عده ٔ تحلیل ؛ مدتی که با کنیز نباید نزدیکی کرد، اگر او را برسم تحلیل در اختیار مردی قرار دهند. و مدت آن بمقدار مدت عده ٔ استبراء است . رجوع به عده ٔ استبراء شود.
- عده ٔ حامل ؛مدتی است که حامل باید پس از طلاق یا فوت شوی خود تربص کند و سپس شوی کند و آن مدت از برای حامل در طلاق وضع حمل است و در وفات اطول الامدین . (از شرایع ص 187).
- عده دار ؛ زنی که در حال عده است و شمردن ایام حیض یا طهریا نگه داشتن فاصله ٔ رها شدن از شوی نخست تا زمان مجاز شدن به انتخاب شوی دوم .
- || کنایه از خم شراب است .
- عده داران رزان ؛ کنایه از خمهائی باشد پر از شراب که هنوز سر آنها را نگشوده باشند. (برهان ) (آنندراج ).
- عده دار بکر ؛ کنایه از شرابی است که هنوز از آن نخورده باشند و خم شراب را نیز گویند. (برهان ) :
آن عده دار بکر طلب کن که روح او
آبستنی به مریم عذرا برافکند.

خاقانی .

- عده داشتن ؛ در عده بودن زن . در حال عده بودن .
- عده ٔ غم ؛دوران اندوه و افسردگی :
صاحب حالت شدن حله ٔ تن دوختن
خارج عادت شدن عده ٔ غم داشتن .

خاقانی .

- عده گرفتن ؛ کنایه از خانه نشینی است .
- عده نگه داشتن ؛ عمل کردن زن به مقررات مذهبی است که مدتی در عده باشد. مدتی که زن پس از مرگ شوی و یا طلاق از آن باید تربص کند و از شوی جدید کردن خودداری کند.
- عده ٔ وفات ؛ مدتی که باید زن شوی مرده تربص کند و بعد شوی کند و آن چهارماه و ده روز است . (از شرایع ص 187).

مربوط به زمان

وعده گاه و میعاد است

عده:[اصطلاح نظامی] جماعت، شماره، تعداد. در کاربرد نظامی عبارت است از عوامل پرسنلی تابعه یک سازمان از نظر کمیت یا تعداد.
دانشنامه دفاعی ( نحن صامدون )
عده :
واژه ی عده یک واژه ی عربیزه ( عربی شده ) شده می باشد . این واژه در لغتنامه سغدی به شکل ئیدیēδē به معنای مردم نفر ثبت شده است. بدینسان روشن میشود که لغت عده در اصل به معنای یک نفر یک تن است همانطور که امروزه واژه مردم به معنای یک نفر را در معنای چندین نفر چندین تن به کار میبرند.
منبع : An Introduction to Manichean Sogdian by Harvard University

عُدّه= داشته | عِدّه=شمار

مدت صد روز بعداز طلاق زن است که در این مدت نفقه هم تعلق میگیرد و هنوز طلاق معلق وتعلیق است بعداز صدروز چنانچه زن حامله نباشد طلاق قطعی میشود

عُدّه:[اصطلاح صید ]انداختن تور در دریا به قصد ماهیگیری ( تور های انتظاری ) .