کلمه جو
صفحه اصلی

محمدرضا مهدوی کنی

دانشنامه عمومی

محمدرضا مهدوی کنی (زاده ۱۴ مرداد ۱۳۱۰ - درگذشته ۲۹ مهر ۱۳۹۳) روحانی شیعه، سیاست مدار ایرانی و سومین رئیس مجلس خبرگان رهبری بود. او دبیر کلی جامعه روحانیت مبارز را بر عهده داشت. وی همچنین رئیس دانشگاه امام صادق و استاد درس اخلاق اسلامی این دانشگاه نیز بود.
محمد یزدی
سید محمود هاشمی شاهرودی
وی پیش از انقلاب ۱۳۵۷ از روحانیون مخالف حکومت پهلوی بود و پس از انقلاب یکی از ۵ روحانی بود که هستهٔ اصلی شورای انقلاب را تشکیل می دادند. پس از آن به عنوان وزیر کشور (در دولت های شورای انقلاب، رجایی و باهنر) و کفیل نخست وزیر (پس از ترور رجایی و باهنر) بوده است و در همین دوره از سوی سید روح الله خمینی مأمور به تشکیل کمیته های انقلاب و ساماندهی آن ها گردید.
وی تا سال ۱۳۴۰ نزد استادانی چون علی اکبر برهان عبدالجواد سده ای (جبل عاملی)، نعمت الله صالحی نجف آبادی، صدوقی، سلطانی، مجاهدی، رفیعی قزوینی، شعرانی، علامه طباطبایی، سید حسین طباطبایی بروجردی، سید روح الله خمینی و گلپایگانی تحصیل کرد.
مهدوی کنی، عضو هیئت امناء و ریاست دانشگاه امام صادق بود.

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] آیت الله محمدرضا مهدوی کنی در ۱۴ مرداد ۱۳۱۰ ش در روستای کن به دنیا آمد. وی یکی از علمای فعال در مبارزات سیاسی در مقابل رژیم شاه بود و در پیروزی انقلاب اسلامی سهم بسزایی داشت.
آیت الله محمدرضا مهدوی کنی در ۱۴ مرداد ۱۳۱۰ ش در روستای کن که در حال حاضر بخشی از شهر تهران است، به دنیا آمد. ایشان پس از طی دوره دبستان در کن، وارد مدرسه علمیه لرزاده در تهران شد و از محضر آیت الله برهان، بهره های علمی و اخلاقی فراوان برد. وی در سال ۱۳۲۷ ش در سن ۱۷ سالگی برای ادامه تحصیل به قم مهاجرت نمود و تا سال ۱۳۴۰ ش در محضر استادان مبرز آن زمان همچون حضرات آیات مشکینی، حاج شیخ عبدالجواد سده ای (جبل عاملی)، شهید صدوقی، سلطانی، مجاهدی، رفیعی قزوینی، شعرانی، علامه طباطبایی، بروجردی، امام خمینی رحمة الله علیه ، گلپایگانی و... دروس عالی فقه، اصول فقه، تفسیر، حکمت، کلام و دروس خارج فقه و اصول را تلمذ کرد.
بازگشت به تهران
وی پس از بازگشت به تهران در سال ۱۳۴۰ ش، در مدرسه مروی به تدریس علوم حوزوی مشغول شد و از سال ۱۳۴۲ ش امامت جماعت مسجد جلیلی در میدان فردوسی را پذیرفت. این مسجد پایگاه مناسبی برای فعالیت های اجتماعی و سیاسی ایشان شد.
مبارزات انقلابی
مبارزات وی علیه حکومت طاغوت، باعث دستگیری های متعدد، تبعید، شکنجه و زندانی شدن ایشان گردید. وی آخرین عالمی است که در روزهای نزدیک پیروزی انقلاب اسلامی برای چندمین بار دستگیر و در آستانه پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی آزاد شدند. اولین دستگیری ایشان در سن ۱۸ سالگی (۱۳۲۸ ش) در اردستان بود که به شکنجه، تبعید و زندانی شدن ایشان و بعضی از طلاب و مبلغان همراه منجر شد. با رسیدن این خبر به قم، آیت الله بروجردی به نخست وزیر وقت (اقبال) اعتراض نموده و عنوان کردند که چرا فرزندان مرا زده اید و دستگیر کرده اید. فعالیت های ایشان در مسجد جلیلی، جنبه های مختلف اجتماعی، فرهنگی و سیاسی داشته است. اصرار ایشان بر طرح دیدگاه های امام رحمة الله علیه و فعالیت های سیاسی ایشان، منجر شد که پس از چندین بار دستگیری و بازداشت کوتاه مدت، هجوم به منزل و ایجاد محدودیت برای سخنرانی، منبر و تدریس، نهایتا در رمضان سال ۱۳۵۳ ش ایشان بازداشت و به بوکان تبعید شوند. وی پس از چندی از بوکان به مهاباد و سپس به تهران اعزام شد و در کمیته مشترک ضد خرابکاری و ساواک مورد بازجویی و شکنجه های جسمی و روحی قرار گرفت. وی به چهار سال زندان محکوم شد ولی پس از دو سال و همراه با فضای سیاسی سال ۵۵، به همراه برخی دیگر از زندانیان سیاسی آزاد شد.
آثار
...


کلمات دیگر: