کلمه جو
صفحه اصلی

روض الجنان و روح الجنان

دانشنامه عمومی

مقدمه
روض الجنان و روح الجنان فی تفسیرالقران که تفسیر ابوالفتوح رازی هم خوانده می شود، از کهن ترین و مفصل ترین تفاسیر قرآنی شیعی، نوشتهٔ حسن بن علی بن محمد خزاعی نیشابوری رازی، معروف به جمال الدین ابوالفتوح رازی (م ۵۵۴ ق) از متکلمان شیعهٔ امامیه در قرن ششم هجری است که با شیوهٔ «کلامی ـ روایی» و به زبان فارسی تألیف شده است.
ابوالفتوح رازی از اندیشمندان و مفسران قرن ششم که مهم ترین اثر تألیفی ایشان تفسیر وزین و جامع روض الجنان و روح الجنان است یکی از ضروریت هایی که باعث شده است تا از جامعیت و گستردگی خاصی برخوردار شود آن ضروریت زمان است.
قرن ششم اولین قرنی است که شیعه فرصت نفس کشیدن و فعالیت فکری و فرهنگی پیدا می کند و می تواند معارف ناب شیعه را به جامعه عرضه کند.

دانشنامه آزاد فارسی

رَوضُ الجِنان وَ رَوْحُ الجَنان
(یا: تفسیر ابوالفتوح رازی) تألیف ابوالفتوح رازی، کتابی به فارسی در تفسیر قرآن. قدیمی ترین تفسیر مفصّل فارسی از منظر شیعی است که به شیوۀ روایی، ادبی و کلامی نگارش یافته است. روش کار، پس از ذکر مقدمه ای کوتاه در معانی و اقسام تفسیر قرآن و بحثی در معنای تفسیر و تأویل و استعاذه، این است که آیه یا آیاتی از هر سوره را، به ترتیب از فاتحه تا ناس، آورده و به صورت لفظ به لفظ به فارسی شیوا ترجمه کرده و سپس از اوّل، پس از ذکر بخشی از آیات، به تفسیر و شرح لغوی و صرفی و فقهی و کلامی آن می پردازد و در هر مورد، نظریات مفسّران و نحویان و فقها و متکلّمان مختلف را براساس منابع گذشته ذکر می کند. مباحث عرفانی، ادبی، ذوقی هم در این تفسیر به چشم می خورد و در این میان جنبۀ ادبی ـ زبانی اثر اهمیت ویژه دارد. نثر این کتاب از نمونه های ممتاز نثر مرسل است. بخشی از آن در ۱۳۲۳ ق و ادامۀ آن در ۱۳۱۳ ـ ۱۳۱۵ ش، (مجموعاً در ۵ جلد) و از ۱۳۶۵ ش چاپ علمی انتقادی آن در ۲۰ جلد منتشر شد.

دانشنامه اسلامی

[ویکی اهل البیت] حسین بن علی خزاعی نیشابوری، معروف به ابوالفتوح رازی.(م 552 ق)
تاریخ ولادت و وفات وی به روشنی معلوم نیست و منابع و مآخذی که شرح حال وی را آورده اند، از چگونگی رشد و تعلیم و تعلم وی اطلاعات شایسته بدست نداده اند. از مجموع گزارش های تاریخی، چنین بدست می آید که شیخ ابوالفتوح رازی از اولاد نافع بن بُدیل خزاعی از صحابه معروف رسول اکرم صلی الله علیه و آله است که در سده ششم هجری در ری می زیسته و پدرانش در نیشابور ساکن بوده اند. شیخ منتجب الدین در فهرست، وی را با عنوان هایی چون: عالم واعظ، مفسر و صاحب تصانیف ستوده است.
قاضی نوراالله شوشتری (1019 ق) در مجالس المؤمنین، وی را با تعابیری چون قدوة المفسرین، اعلام علمای تفسیر و کلام و عظمای ادبای نام یاد کرده است. مرحوم میرزا عبدالله افندی می نویسد: «عالم فاضل، فقیه و مفسر کامل معروف به ابوالفتوح رازی، صاحب تفسیر بزرگ فارسی که سرمشق مفسران است، از دانشمندان بزرگ و از شخصیت های برجسته امامیه است».
علی بن محمد پدرش، عبدالرحمن، ابوالوفای رازی، مفید ثانی، فرزند شیخ الطائفه.
منتجب الدین رازی، ابن شهر آشوب و ابن حمزه طوسی.
حسنیه، روح الاحباب و روح الباب فی شرح الشهاب، روض الجنان و روح الجنان فی تفسیر القرآن، کتاب یوحنا.
این کتاب از قدیم ترین تفاسیر فارسی شیعه است که پس از مجموعه ای از تفاسیر فارسی، همچون: ترجمه منسوب به تفسیر طبری، تاج التراجم، تفسیر ابوبکر عتیق سورآبادی، تفسیر کمبریج و دیگر تفاسیر فارسی اهل سنت مربوط به قرن پنجم و ششم نگاشته شده است.
از نکات شایان ذکر درباره این تفسیر، جامعیت و توجه به ابعاد مختلف ادبی و تاریخی، کلامی، فقهی، روایی و اخلاقی است. این تفسیر متنی استوار و بی تردید در میان آثار پرحجم و ممتاز ادب فارسی به عنوان یکی از ارزنده ترین آن ها جای خاص خود را بازیافته است.


کلمات دیگر: