محمدعلی شاه ابادی

محمدعلی شاه آبادی. محمدعلی بیدآبادی اصفهانی مشهور به شاه آبادی (۱۲۵۱–۱۳۲۸ شمسی)، عارف و مجتهد شیعی بود. وی به فیلسوف فطرت نیز شهره بود. او فرزند محمدجواد حسین آبادی اصفهانی، (مشهور به بیدآبادی) بود و جواد، محمد، مهدی، حسین،حسن، عبدالله، عباس، روح الله، نصرالله و نورالله فرزندان وی اند.
سید روح الله خمینی
شهاب الدین مرعشی نجفی
میرزا هاشم آملی
سید کاظم شریعتمداری
محمد صادقی تهرانی
ابوالقاسم گرجی
عبدالکریم حق شناس
عبدالجواد فلاطوری
سید موسی مازندارنی
نورالدین اشنی
محمدرضا طبسی نجفی
محمد ثقفی تهرانی
شیخ حسن قهرمانی
سید علی بهشتی
روح الله خرم آبادی
میرزا خلیل کمره ای
سید حسن احمدی علون آبادی
حیدر آقا معجزه
ملا علی همدانی
سید رضا بهاءالدینی
آیت الله شاه آبادی در سال ۱۲۹۲ق (۱۲۵۱ش) در محلهٔ حسین آباد اصفهان به دنیا آمد. وی پس از تحصیلات مقدماتی و سطح و فراگیری عرفان نظری و فلسفه نزد میرزا هاشم اشکوری، به نجف رفت و مدت هفت سال شاگرد آخوند خراسانی و میرزا محمدتقی شیرازی بود و از این دو تن و سه تن از مراجع دیگر اجازهٔ اجتهاد گرفت. از سال ۱۳۳۰ تا ۱۳۴۷ق در تهران اقامت گزید و در این مدت به تدریس و امامت جماعت اشتغال داشت. همچنین در این دوران با سید حسن مدرس رابطهٔ نزدیکی داشت. در ماه های آخر اقامت در تهران، در اعتراض به حرکت های رضاشاه در حرم عبدالعظیم حسنی متحصن شد و پس از آن به درخواست حائری یزدی به قم عزیمت کرد و در آنجا به تدریس فقه و اصول و عرفان پرداخت. از شاخص ترین شاگردان وی در این زمان سید روح الله خمینی بود که به مدت هفت سال متون عرفان نظری را نزد وی فراگرفت. در سال ۱۳۵۴ق دوباره راهی تهران شد و در آنجا به تدریس و اقامهٔ نماز جماعت پرداخت.
تلاش های وی در تهران، موجب زمینه سازی دیگر فعالیت ها و حرکت هایی شد که توسط روشنفکران مذهبی پس از شهریور ۱۳۲۰ ادامه یافت.وی علاوه بر علم فقه و اصول، بر ریاضیات و علوم غریبه و بنا به قولی زبان فرانسه نیز مسلط بود.
آیت الله شاه آبادی در روز پنج شنبه سوم آذر ۱۳۲۸ ـ سوم صفر ۱۳۶۹ در سن ۷۷ سالگی درگذشت و در شهرری حرم عبدالعظیم حسنی دفن شد.

[ویکی فقه] محمدعلی شاه آبادی. در این مقاله به زندگانی و آثار و اساتید عارف بزرگ مرحوم آیت الله شاه آبادی اشاراتی خواهیم داشت.
در سال ۱۲۹۲ق.
هیات تحریر موسسه فرهنگی مطالعاتی شمس الشموس، آسمانی، شرح زندگانی آیت الله شاه آبادی، ص۷، شمس الشموس، آیین چاپ، سوم، ۱۳۸۳.
میرزا محمد علی شاه آبادی مقدمات علوم حوزوی را درنزد پدر بزرگوارش در اصفهان آموخت، و به فراگیری دیگر علوم از محضر عالمان نامدار همچون مرحوم میرزامحمد هاشم چهار سوقی (صاحب المبانی الاصول) و برادر بزرگ خود آقا شیخ احمد مجتهد بهره برد و پس از آن راهی تهران شد، و در درس میرزا حسن آشتیانی (صاحب بحر الفوائد) درس فقه و اصول را آموخت و از محضر استاد میرزا هاشم گیلانی فلسفه و از میرزا ابوالحسن جلوه، عرفان را فرا گرفت.وی در سال ۱۳۱۰ق. در سن هجده سالگی درجه اجتهادش را از علمای قم دریافت کرد.
جمعی از پژوهشگران حوزه علمیه قم، گلشن ابرار، ج۲، ص۶۰۲، معروف، دوم، دانش، ۱۳۸۲.
محمدعلی شاه آبادی در سال ۱۳۱۲ اولین و بهترین استاد خود یعنی پدر مهربانش را از دست داد، ولی این حادثه تلخ مانع تحصیل او نشد و به ادامهفراگیری علوم اسلامی پرداخت، و پس از مدتی راهی نجف اشرف شدهاز محضر آخوند خراسانی و میرزا حسین خلیلی و دیگر اساتید بهره جست و در سامرا نیز از میرزا محمد تقی شیرازی معروف به میرزای کوچک و میرزای دوم بهره فراوان علمی برد.وی پس از هشت سال اقامت در عتبات عالیات به علت دلتنگی شدید مادر به ایران بازگشت و پس از آن به تهران در خیابان شاه آباد ساکن، و به ترویج علوم و معارف اسلامی و تربیت طلاب پرداخت.
شخصیت عرفانی شاه آبادی
...