کلمه جو
صفحه اصلی

سوره حمد

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] سوره حمد، نخستین سوره قرآن کریم در ترتیب مصحف .
چون در این سوره خداوند حمد و ثنا شده، این سوره حمد خوانده شده است. این سوره نامهای متعددی دارد و این کثرت نام، نشانه شرافت و فضیلت آن دانسته شده است. برخی از این نامها و وجه تسمیه آن ها بدین قرار است :
← فاتحةالکتاب
به گزارش ابن ندیم و ابن أشته، حمد در مصحف اُبیّ بن کعب نیز نخستین سوره بوده، ولی در فهرستی که از ترتیب سوره های مصحف ابن مسعود عرضه شده است، نام حمد دیده نمی شود. به نظر می رسد فاتحه و مُعوّذَتین از آن رو در مصحف ابن مسعود وجود نداشته که وی مطمئن بوده است هرگز آن ها را فراموش نخواهد کرد، زیرا در روزگار وی قرآن را می نوشتند تا اگر بخشی از آن را فراموش کردند بتوانند با رجوع به آن، آیات فراموش شده را به یاد آورند؛ بنابراین، وقتی احتیاجی بدین تذکار نبود، نوشتن آن وجهی نداشت، ولی دقت و صحت این گزارشها محل تردید است، زیرا در روایت ابن عباس درباره ترتیب نزول سوره ها و در روایتِ عِکرِمه هیچ ذکری از سوره حمد به میان نیامده است.
تعداد آیات
همه قرائت شناسان در این که سوره حمد هفت آیه دارد، متفق اند، بدین گونه که قرائت شناسان مکّی و کوفی «بسم اللّه الرّحمن الرّحیم» را آیه ای مستقل دانسته اند ولی دیگر قرائت شناسان «بَسْمَلَه» را آیه ای جداگانه و کامل محسوب نکرده اند، در عوض با توقف بر نخستین «عَلَیهِم» عبارت «صِراطَ الَّذینَ اَنعَمتَ عَلَیهِم» را یک آیه و «غَیرِ الْمَغضوبِ عَلَیهِم» را آیه ای دیگر شمرده اند؛ بنابراین، در هر دو حالت سوره حمد هفت آیه خواهد داشت.
← موید
...

جدول کلمات

فاتحه

پیشنهاد کاربران

ام الکتاب

نامهاى معروف این سوره عبارتند از: ام الکتاب، فاتحة الکتاب، سبع المثانى و حمد. و نامهاى غیر مشهور آن عبارتند از: فاتحة القرآن، القرآن العظیم، الوافیه، الکافیه، الشافیّة، الشفاء، الصلواة، الدّعاء، الاساس، الشکر، الکنز، النور، السئوال، تعلیم المسألة، المناجات، التفویض، سورة الحمد الاولى و الحمد القصرى است.


کلمات دیگر: