[ویکی فقه] امت بودن ابراهیم (قرآن). در آیات قرآن اشاره دارد که حضرت ابراهیم علیه السلام، و نسل او و فرزندانش یک امت واحد هستند.
ابراهیم علیه السّلام ، به تنهایی به منزله یک امت:ان ابرهیم کان امة قانتا لله حنیفا... «ابراهیم (به تنهایی) امّتی بود مطیع فرمان خدا خالی از هر گونه انحراف و از مشرکان نبود»
شخصیت حضرت ابراهیم
در اینکه چرا نام" امت" بر ابراهیم گذارده شده، مفسران نکات مختلفی ذکر کرده اند که چهار نکته از آن قابل ملاحظه است:- ابراهیم آن قدر شخصیت داشت که به تنهایی یک امت بود، چرا که گاهی شعاع شخصیت انسان آن قدر افزایش می یابد که از یک فرد و دو فرد و یک گروه فراتر می رود و شخصیتش معادل یک امت بزرگ می شود.- ابراهیم رهبر و مقتدا و معلم بزرگ انسانیت بود و به همین جهت به او" امت" گفته شده، زیرا امت به معنی اسم مفعولی به کسی گفته می شود که مردم به او اقتدا کنند و رهبریش را بپذیرند.البته میان این معنی و معنی اول پیوند معنوی خاصی برقرار است زیرا کسی که پیشوای صدق و راستی برای ملتی شد در اعمال همه آنها شریک و سهیم است و گویی خود، امتی است.- ابراهیم در آن زمان که هیچ خدا پرستی در محیطش نبود و همگی در منجلاب شرک و بت پرستی غوطه ور بودند تنها موحد و یکتاپرست بود، پس او به تنهایی امتی و مشرکان محیطش امت دیگر بودند.- ابراهیم سرچشمه پیدایش امتی بود و به همین سبب نام امت بر او گذارده شده.و هیچ اشکالی ندارد که این کلمه کوچک یعنی" امت" تمام این معانی بزرگ را در خود جمع کند، آری ابراهیم یک امت بود، یک پیشوای بزرگ بود، یک مرد امت ساز بود، و در آن روز که در محیط اجتماعیش کسی دم از توحید نمی زد او منادی بزرگ توحید بود.
ابراهیم و فرزندانش امتی واحد
ابراهیم علیه السّلام و فرزندانش، امتی واحد هستند: ام کنتم شهداء اذ حضر یعقوب الموت اذ قال لبنیه ما تعبدون من بعدی قالوا نعبد الـهک والـه ءابائک ابرهیم واسمـعیل واسحـق الـها وحدا.. «آیا هنگامی که مرگ یعقوب فرا رسید، شما حاضر بودید؟! در آن هنگام که به فرزندان خود گفت: «پس از من، چه چیز را می پرستید؟» گفتند: «خدای تو، و خدای پدرانت، ابراهیم و اسماعیل و اسحاق، خداوند یکتا را، و ما در برابر او تسلیم هستیم.» تلک امة قد خلت لها ما کسبت... «آنها امتی بودند که درگذشتند. اعمال آنان، مربوط به خودشان بود و اعمال شما نیز مربوط به خود شماست و شما هیچ گاه مسئول اعمال آنها نخواهید بود» ام تقولون ان ابرهیم واسمـعیل واسحـق ویعقوب والاسباط کانوا هودا او نصـری قل ءانتم اعلم ام الله.. «یا می گویید: «ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و اسباط، یهودی یا نصرانی بودند»؟! بگو: «شما بهتر می دانید یا خدا؟! (و با اینکه می دانید آنها یهودی یا نصرانی نبودند، چرا حقیقت را کتمان می کنید؟)» و چه کسی ستمکارتر است از آن کس که گواهی و شهادت الهی را که نزد اوست، کتمان می کند؟! و خدا از اعمال شما غافل نیست.» تلک امة قد خلت لها ما کسبت... « (به هر حال) آنها امتی بودند که درگذشتند. آنچه کردند، برای خودشان است و آنچه هم شما کرده اید، برای خودتان است و شما مسئول اعمال آنها نیستید.»
ابراهیم علیه السّلام ، به تنهایی به منزله یک امت:ان ابرهیم کان امة قانتا لله حنیفا... «ابراهیم (به تنهایی) امّتی بود مطیع فرمان خدا خالی از هر گونه انحراف و از مشرکان نبود»
شخصیت حضرت ابراهیم
در اینکه چرا نام" امت" بر ابراهیم گذارده شده، مفسران نکات مختلفی ذکر کرده اند که چهار نکته از آن قابل ملاحظه است:- ابراهیم آن قدر شخصیت داشت که به تنهایی یک امت بود، چرا که گاهی شعاع شخصیت انسان آن قدر افزایش می یابد که از یک فرد و دو فرد و یک گروه فراتر می رود و شخصیتش معادل یک امت بزرگ می شود.- ابراهیم رهبر و مقتدا و معلم بزرگ انسانیت بود و به همین جهت به او" امت" گفته شده، زیرا امت به معنی اسم مفعولی به کسی گفته می شود که مردم به او اقتدا کنند و رهبریش را بپذیرند.البته میان این معنی و معنی اول پیوند معنوی خاصی برقرار است زیرا کسی که پیشوای صدق و راستی برای ملتی شد در اعمال همه آنها شریک و سهیم است و گویی خود، امتی است.- ابراهیم در آن زمان که هیچ خدا پرستی در محیطش نبود و همگی در منجلاب شرک و بت پرستی غوطه ور بودند تنها موحد و یکتاپرست بود، پس او به تنهایی امتی و مشرکان محیطش امت دیگر بودند.- ابراهیم سرچشمه پیدایش امتی بود و به همین سبب نام امت بر او گذارده شده.و هیچ اشکالی ندارد که این کلمه کوچک یعنی" امت" تمام این معانی بزرگ را در خود جمع کند، آری ابراهیم یک امت بود، یک پیشوای بزرگ بود، یک مرد امت ساز بود، و در آن روز که در محیط اجتماعیش کسی دم از توحید نمی زد او منادی بزرگ توحید بود.
ابراهیم و فرزندانش امتی واحد
ابراهیم علیه السّلام و فرزندانش، امتی واحد هستند: ام کنتم شهداء اذ حضر یعقوب الموت اذ قال لبنیه ما تعبدون من بعدی قالوا نعبد الـهک والـه ءابائک ابرهیم واسمـعیل واسحـق الـها وحدا.. «آیا هنگامی که مرگ یعقوب فرا رسید، شما حاضر بودید؟! در آن هنگام که به فرزندان خود گفت: «پس از من، چه چیز را می پرستید؟» گفتند: «خدای تو، و خدای پدرانت، ابراهیم و اسماعیل و اسحاق، خداوند یکتا را، و ما در برابر او تسلیم هستیم.» تلک امة قد خلت لها ما کسبت... «آنها امتی بودند که درگذشتند. اعمال آنان، مربوط به خودشان بود و اعمال شما نیز مربوط به خود شماست و شما هیچ گاه مسئول اعمال آنها نخواهید بود» ام تقولون ان ابرهیم واسمـعیل واسحـق ویعقوب والاسباط کانوا هودا او نصـری قل ءانتم اعلم ام الله.. «یا می گویید: «ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و اسباط، یهودی یا نصرانی بودند»؟! بگو: «شما بهتر می دانید یا خدا؟! (و با اینکه می دانید آنها یهودی یا نصرانی نبودند، چرا حقیقت را کتمان می کنید؟)» و چه کسی ستمکارتر است از آن کس که گواهی و شهادت الهی را که نزد اوست، کتمان می کند؟! و خدا از اعمال شما غافل نیست.» تلک امة قد خلت لها ما کسبت... « (به هر حال) آنها امتی بودند که درگذشتند. آنچه کردند، برای خودشان است و آنچه هم شما کرده اید، برای خودتان است و شما مسئول اعمال آنها نیستید.»
wikifeqh: امت_بودن_ابراهیم_(قرآن)