بیع فضولی

[ویکی فقه] فروختن متاع و ملک دیگری بدون استرضای او را بیع فضولی گویند.
فقهاء در صحت و بطلان فضولی آراء متشتت اظهار کرده اند.
بین امامیه مشهور صحت آن است.
← دلیل امامیه بر صحت بیع فضولی
از شافعی درباره بیع فضولی دو قول نقل شده است که اظهر و اشهر آنها بطلان است.
و اما ابو حنیفه چنان که در کتاب اللباب (میدانی) و الاختیار (عبدالله بن مودود) می نویسد بیع فضولی را صحیح و موقوف به اجازه مالک دانسته است.
و نیز مالک چنان که در کتاب بدایة المجتهد افاده می کند بیع فضولی و شراء او را صحیح و مجاز دانسته است.
و اما احمد بن حنبل، بطوری که از کتاب «الانصاف فی معرفة الراجح من الخلاف» و کتاب «الاقناع» استفاده می شود قائل به تفصیل شده و معتقد است که بیع فضولی باطل می باشد.
ولی شراء او اگر در ذمه باشد صحیح است چون اگر شخص منظور نظر پذیرفت که مالک بیع می شود و اگر نپذیرفت شراء بر خود فضولی لازم می گردد.

[ویکی فقه] بیع فضولی (فقه). فروختن متاع و ملک دیگری بدون استرضای او را بیع فضولی گویند.
فقهاء در صحت و بطلان فضولی آراء متشتت اظهار کرده اند.
بین امامیه مشهور صحت آن است.

← دلیل امامیه بر صحت بیع فضولی
از شافعی درباره بیع فضولی دو قول نقل شده است که اظهر و اشهر آنها بطلان است.
مغنی المحتاج، چاپ مصر، ۱۳۵۲ هـ.ق، ج۲، ص۱۵.
۱. ↑ لغت نامه دهخدا، چاپ تهران ۱۳۴۱ هـ ش، ج«ف».۲. ↑ حدائق الناضره، چاپ تبریز، ج۷، ص۷۲.۳. ↑ المکاسب، شیخ انصاری، چاپ تبریز، ۱۳۷۵ ه.ق، ص۱۲۴.
...