کلمه جو
صفحه اصلی

سوره طارق

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] سوره طارق، هشتاد و ششمین سوره قرآن کریم بوده و در مکه نازل شده است.
«طارق» به معنای کوبنده و شکننده است. به ماه یا ستاره درخشانی که شبانگاه ظلمت شب را می شکند و می شکافد و نورش را به زمین می رساند «طارق» می گویند. در آیه نخست این سوره به «طارق» قسم یاد شده و سوره نیز به آن نامیده شده است.
محور سخن
محور سخن در این سوره، معاد است و خداوند با بیان قدرت کامل خود، بر تحقق آن در آینده استدلال می کند و مردم را به معاد انذار کرده، و ضمنا به حقیقت آن روز اشاره می کند و سوره را با تهدید کفار ختم می نماید. و نیز با بیان اصل خلقت انسان، او را در جهت تربیت معنوی و روی آوردن به فطرت توحیدی سوق می دهد.
ویژگی های سوره
۱. هفده آیه (تنها ابوجعفر یزید بن قعقاع مخزومی مدنی (م ۱۳۰ ق) و از قراء عشره، آن را شانزده آیه دانسته است) ۶۱ کلمه و ۲۳۹، ۲۴۵ یا ۲۵۴ حرف دارد.۲. در ترتیب نزول، سی و ششمین، و در مصحف شریف هشتاد و ششمین سوره است.۳. پس از سوره بلد و پیش از سوره قمر و پیش از هجرت در مکه نازل شد و آیه مدنی ندارد.۴. از سوره های مفصل و نخستین سوره از سوره های سیزده گانه نوع اوساط آن است.۵. برخی گفته اند آیه ۱۷ سوره طارق ((فمهل الکافرین امهلهم رویدا)) با آیه «سیف» منسوخ شد.۶. پانزدهمین سوره ای است که با سوگند آغاز می شود.
مهم ترین مطالب سوره
...


کلمات دیگر: