کلمه جو
صفحه اصلی

سوره عادیات

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] سوره عادیات صدمین سوره قرآن کریم است و از آن در باب صلات نام برده اند.
در حدیثی از امام صادق علیه السّلام در فضیلت تلاوت سوره عادیات و مداومت بر آن آمده است: « خداوند کسی را که بر تلاوت سوره عادیات مداومت کند، در روز قیامت با امیرالمؤمنین علیه السّلام محشور می کند و در کنف حمایت و در زمره رفیقان آن حضرت خواهد بود». خواندن سوره عادیات پس از حمد در رکعت دوم نماز جعفر و هنگام شانه کردن محاسن مستحب است.
تعریف عادیات
«عادیات» اسب های تیزتک و تندرو هستند که هنگام دویدن، همهمه صدایشان به گوش می رسد. خداوند در نخستین آیه این سوره به چنین اسب ها و اسب سواران چابکی سوگند می خورد که از سم اسبان آن ها آتش می پرد و سحرگاهان بر دشمن هجوم می آورند؛ و سوره بدین مناسبت عادیات نامیده شده است.
محتوای سوره عادیات
این سوره درباره ناسپاسی انسان و کفران نعمت های پروردگارش و حب شدیدش نسبت به خیر سخن می گوید، و نتیجه می گیرد انسان با این که دوستدار خیر خلق شد، و با این که خیر را تشخیص می دهد، اگر انجام ندهد حجتی بر خدا ندارد، بلکه خدا بر او حجت دارد، و به زودی به حسابش می رساند. برخی نکات تربیتی و انسان شناسی نیز در آن مطرح می شود و سوره با اشاره ای به رستاخیز و قیامت پایان می یابد.
محل نزول سوره مذکور
...


کلمات دیگر: