سوره واقعه

[ویکی فقه] سوره واقعه، سوره پنجاه و ششم قرآن بوده و در مکه نازل شده است.
«واقعه» به معنای پیشامد و حادثه، یکی از نام های رستاخیز و قیامت است؛ حادثه ای که بی شک واقع خواهد شد، به همین مناسبت سوره را «واقعه» نامیده اند.
مفاد سوره واقعه
این سوره قیامت کبری که در آن مردم دوباره زنده می شوند و به حسابشان رسیدگی شده و جزا داده می شوند و نشانه ها و حوادث آن را شرح می دهد، نخست مقداری از حوادث هول انگیز آن را ذکر می کند، حوادث نزدیک تر به زندگی دنیایی انسان ، و نزدیک تر به زمینی که در آن زندگی می کرده، می فرماید: اوضاع و احوال زمین دگرگون می شود و زمین بالا و پایین و زیر و رو می گردد، زلزله بسیار سهمگین زمین کوه ها را متلاشی، و چون غبار می سازد، آن گاه مردم را به طور فهرست وار به سه دسته سابقین و اصحاب یمین و اصحاب شمال، تقسیم نموده، سرانجام کار هر یک را بیان می کند.آن گاه علیه اصحاب شمال که منکر ربوبیت خدای تعالی و مساله معاد و تکذیب کننده قرآنند که بشر را به توحید و ایمان به معاد دعوت می کند، استدلال نموده؛ در آخر گفتار را با یادآوری حالت احتضار و فرا رسیدن مرگ و سه دسته شدن مردم خاتمه می دهد.گفته شده: این سوره به شهادت مضمون و سیاق آیاتش در مکه نازل شده است.
ویژگی های سوره واقعه
۱. دارای ۹۶ آیه به عدد کوفی، ۹۷ آیه به عدد بصری، ۹۹ آیه به عدد حجازی و شامی، ۳۷۸ یا ۳۷۰ کلمه و ۱۷۰۳ یا ۱۷۵۶ حرف است.۲. در ترتیب نزول ، چهل و ششمین و در مصحف شریف پنجاه و ششمین سوره است.۳. پس از سوره طه و پیش از سوره شعراء در مکه و پیش از هجرت نازل شد و مکی به شمار می آید؛ جز آیه ۸۱ و ۸۲ که مدنی است.۴. از نظر کمّیّت از سوره های مفصّل و از نوع طوال آن و شامل حدود نصف یک حزب قرآن است.۵. از مقاتل بن سلیمان نقل شده است که یک آیه منسوخ دارد.
مطالب سوره واقعه
...