تمثل

[ویکی فقه] ظهور صورتی مأنوس برای انسان ، هماهنگ با غرضی خاص، از راه باطن یا انعکاس موجودات برزخی و یا متمثل شدن شیاطین را گویند.
تمثل مصدر باب تفعّل از ریشه «م ث ل» و در لغت به معنای متصوّر شدن چیزی است و در اصطلاح، متصور شدن حقیقتی برای انسان به صورتی خاص، مأنوس و هماهنگ با غرضی که تمثل برای آن حاصل می شود، بنابراین، تمثل، انقلاب و دگرگونی چیزی به چیز دیگر نیست، زیرا انقلاب ماهیت محال است. از آنجا که در تمثل، ورای صورت ادراکی، حقیقتی خارجی وجود دارد، با سفسطه نیز متفاوت است.
راه های حصول تمثل
صورت هایی که برای انسان تمثل می یابند از چند راه حاصل می شوند:۱. حواس ظاهری؛ مانند صور محسوسات که از طریق حواس در حس مشترک متمثل می گردند، زیرا بنابر تحقیق، مدرکات جزئیه تجرد غیر تام مثالی دارند. ۲. اختراع قوه متخیّله. ۳. باطن به واسطه تجلیّات و تمثّلاتی از عالم معانی و عقول قدسیّه؛ مانند رؤیای صادقه . ۴. انعکاس صور موجود در عالم مثال و خیال منفصل. ۵. تمثیل ابالسه و شیاطینی که خارجاز وجود انسان اند. از اقسام مذکور دو قسم اخیر در موضوع مقاله داخل است.
تمثل در قرآن
قرآن کریم به مواردی از تمثل اشاره کرده است؛ مانند:
← تمثل فرشته برای حضرت مریم
...