[ویکی فقه] سیدعیسی کمال الدین، از علمای اصلاح طلب و استعمارستیز شیعه عراق در قرن سیزدهم و چهاردهم هجری بود.
او فرزند سیدصمد و از خاندان مشهور کمال الدین بود و در قریه ساده در جنوب حله در ۱۲۸۶ یا ۱۲۸۷ ق به دنیا آمد و نزد پدرش که مردی عالم و فاضل بود پرورش یافت و بعد نزد براردش در همان قریه درس خواند. سپس به نجف مهاجرت کرد و مقدمات علوم را نزد گروهی از فضلا و مدرسان فراگرفت و بعد در درس برادرش سیدصالح و دیگر استادان نجف چون شیخ محمد طه نجف، میرزا حسین خلیلی تهرانی، اخوند خراسانی، سیدمحمدکاظم طباطبایی یزدی و شیخ احمد کاشف الغطاء شرکت کرد. و در ۱۳۲۲ ق برای دعوت و ارشاد مردم، به امیرنشین های جنوب خلیخ فارس سفر کرد و سه سال در مسقط ساکن شد و پس از آن در ۱۳۲۹ ق در اهواز به عنوان رهبر موجه مذهبی مستقر شد و به انجام وظایف دینی پرداخت و مسجدی بنا نهاد که به نام خود او نامگذاری شد. او دارای مقام و منزلت بزرگی گردید و نفوذش از شهر اهواز تجاوز کرد و به سایر شهرهای خوزستان نیز کشیده شد.
مقابله با تجاوز انگلیس
در ذیحجه ۱۳۳۲ ق که انگلستان به عراق حمله کرد و علمای نجف، کربلا و کاظمین و دیگر شهرها بر ضد نیروهای انگلیسی قیام کردند و عشایر و گروه های مجاهد را برای حمایت از مرزها فرماندهی کردند، فرصت مغتنمی برای کمال الدین فراهم شد تا فعالانه در آماده نمودن نیرو، برانگیختن عشایر، جمع کردن وجوه و تهیه نمودن تجهیزات جنگی شرکت نماید. وی همچنین رؤسای قبایل اهواز و هویزه را جمع کرد و آنان را بر ضد انگلیس و شیخ خزعل، حاکم خوزستان ـ که از هم پیمانان انگلیس در جنگ جهانی اول بود ـ بسیج کرد و بیشتر آنها را برای شرکت در جهاد با خودش همراه نمود. او و علمای نامدار دیگری چون شیخ محمد مهدی خالصی و فرزندش شیخ محمد خالصی زاده، سید محمد سعید حبوبی، و سید محمد طباطبایی یزدی در رأس هزاران نفر مجاهد داوطلب در هویزه مستقر شدند. وی هنگامی که از تصمیم انگلیس دایر بر هجوم به سپاهیان عثمانی مستقر در قرنه آگاه شد با دیگر علمای نجف و سپاهشان به همراه لشکریان عثمانی از طریق هویزه با سپاه انگلیس درگیر شدند تا اینکه شکست سختی به سپاه انگلیس درگیر شدند تا انیکه شکست سختی به سپاه انگلیس وارد آمد. زمانی که رهبران، پراکنده و حمله متوقف شد او به همراه جمعی از مجاهدان، از عشایر ایرانی یاری خواستند.
مقابله با تجاوز روسها
وی مجاهدات و فداکاری زیادی نمود، و هنگامی که بعضی از لوله های نفت را منفجر کردند و جریان نفت متوقف شد، انگلیس نیروهایش را تقویت کرد و شیخ عیسی ناگزیر با گروهی از قوایش به سمت بهبهان و از آنجا همراه با بعضی از آزادیخواهان به اصفهان رفت و نیرویی نظامی از داوطلبان با تجهیزات کامل جنگی تشکیل داد که هزینه آن از کمک های مالی نیکوکاران و مؤمنان فراهم شده بود. اما عشایر منطقه اصفهان با وی به مقابله برخاستند که سرانجام بر آنان پیروز شد و با تدبیر و متانت، اداره امور را به دست گرفت. این در زمانی بود که قوای روس به ایران حمله کرده و آشوب برپا گردید و او با قوای نظامی خود اداره پست را به تصرف خود درآورد و با احمد شاه قاجار تماس گرفت و از او خواست تا حمله روس ها را متوقف کند و همان گفتگوها را با رئیس الوزرا کرد. اما رئیس الوزرا از او خواست تا نیروهایش را به تهران بفرستد تا نیروهای پایتخت را تقویت کند، اما این نیرنگی بود که سیدعیسی و گروهی از مجاهدان همراه او ناگزیر به بازگشت به بهبهان کرد، ولی قبایل بختیاری که مزدور انگلیس بودند با او مخالفت و مقابله کردند و وی را اسیر و تسلیم انگلیسی ها نمودند و آنان او را نزد شیخ خزعل زندانی کردند و سپس به کویت منتقل نمودند و حدود شش سال در زندان بود.
حمایت از انقلاب عراق
...
او فرزند سیدصمد و از خاندان مشهور کمال الدین بود و در قریه ساده در جنوب حله در ۱۲۸۶ یا ۱۲۸۷ ق به دنیا آمد و نزد پدرش که مردی عالم و فاضل بود پرورش یافت و بعد نزد براردش در همان قریه درس خواند. سپس به نجف مهاجرت کرد و مقدمات علوم را نزد گروهی از فضلا و مدرسان فراگرفت و بعد در درس برادرش سیدصالح و دیگر استادان نجف چون شیخ محمد طه نجف، میرزا حسین خلیلی تهرانی، اخوند خراسانی، سیدمحمدکاظم طباطبایی یزدی و شیخ احمد کاشف الغطاء شرکت کرد. و در ۱۳۲۲ ق برای دعوت و ارشاد مردم، به امیرنشین های جنوب خلیخ فارس سفر کرد و سه سال در مسقط ساکن شد و پس از آن در ۱۳۲۹ ق در اهواز به عنوان رهبر موجه مذهبی مستقر شد و به انجام وظایف دینی پرداخت و مسجدی بنا نهاد که به نام خود او نامگذاری شد. او دارای مقام و منزلت بزرگی گردید و نفوذش از شهر اهواز تجاوز کرد و به سایر شهرهای خوزستان نیز کشیده شد.
مقابله با تجاوز انگلیس
در ذیحجه ۱۳۳۲ ق که انگلستان به عراق حمله کرد و علمای نجف، کربلا و کاظمین و دیگر شهرها بر ضد نیروهای انگلیسی قیام کردند و عشایر و گروه های مجاهد را برای حمایت از مرزها فرماندهی کردند، فرصت مغتنمی برای کمال الدین فراهم شد تا فعالانه در آماده نمودن نیرو، برانگیختن عشایر، جمع کردن وجوه و تهیه نمودن تجهیزات جنگی شرکت نماید. وی همچنین رؤسای قبایل اهواز و هویزه را جمع کرد و آنان را بر ضد انگلیس و شیخ خزعل، حاکم خوزستان ـ که از هم پیمانان انگلیس در جنگ جهانی اول بود ـ بسیج کرد و بیشتر آنها را برای شرکت در جهاد با خودش همراه نمود. او و علمای نامدار دیگری چون شیخ محمد مهدی خالصی و فرزندش شیخ محمد خالصی زاده، سید محمد سعید حبوبی، و سید محمد طباطبایی یزدی در رأس هزاران نفر مجاهد داوطلب در هویزه مستقر شدند. وی هنگامی که از تصمیم انگلیس دایر بر هجوم به سپاهیان عثمانی مستقر در قرنه آگاه شد با دیگر علمای نجف و سپاهشان به همراه لشکریان عثمانی از طریق هویزه با سپاه انگلیس درگیر شدند تا اینکه شکست سختی به سپاه انگلیس درگیر شدند تا انیکه شکست سختی به سپاه انگلیس وارد آمد. زمانی که رهبران، پراکنده و حمله متوقف شد او به همراه جمعی از مجاهدان، از عشایر ایرانی یاری خواستند.
مقابله با تجاوز روسها
وی مجاهدات و فداکاری زیادی نمود، و هنگامی که بعضی از لوله های نفت را منفجر کردند و جریان نفت متوقف شد، انگلیس نیروهایش را تقویت کرد و شیخ عیسی ناگزیر با گروهی از قوایش به سمت بهبهان و از آنجا همراه با بعضی از آزادیخواهان به اصفهان رفت و نیرویی نظامی از داوطلبان با تجهیزات کامل جنگی تشکیل داد که هزینه آن از کمک های مالی نیکوکاران و مؤمنان فراهم شده بود. اما عشایر منطقه اصفهان با وی به مقابله برخاستند که سرانجام بر آنان پیروز شد و با تدبیر و متانت، اداره امور را به دست گرفت. این در زمانی بود که قوای روس به ایران حمله کرده و آشوب برپا گردید و او با قوای نظامی خود اداره پست را به تصرف خود درآورد و با احمد شاه قاجار تماس گرفت و از او خواست تا حمله روس ها را متوقف کند و همان گفتگوها را با رئیس الوزرا کرد. اما رئیس الوزرا از او خواست تا نیروهایش را به تهران بفرستد تا نیروهای پایتخت را تقویت کند، اما این نیرنگی بود که سیدعیسی و گروهی از مجاهدان همراه او ناگزیر به بازگشت به بهبهان کرد، ولی قبایل بختیاری که مزدور انگلیس بودند با او مخالفت و مقابله کردند و وی را اسیر و تسلیم انگلیسی ها نمودند و آنان او را نزد شیخ خزعل زندانی کردند و سپس به کویت منتقل نمودند و حدود شش سال در زندان بود.
حمایت از انقلاب عراق
...
wikifeqh: عیسی_کمال_الدین